Κάτι σαν μια ζεστή ιδέα ήταν κι αυτό το καλοκαίρι κι έφυγε.. "Εμπράκτως".. Η πράξη όμως γίνεται μηχανικά για αυτό και δεν έχει καμιά σημασία.. Επομένως ότι φεύγει «εμπράκτως» δεν βγαίνει αυτομάτως με εξολκέα και από το μυαλό.. Δεν είναι διακόπτης που μόλις τον γυρίσεις στη θέση off σβήνει το φως.. Μ’ ακόμη κι αν σβήσει ανάβουν τα φώτα του νου κι εστιάζουν συχνά στο ανεπιθύμητο.. ή μήπως στο σφοδρά επιθυμητό που οι άμυνες του εγωισμού σου υψώνουν τείχη ανυπέρβλητα εμπρός του. Που; Που αλλού.. Στην φωλιά των ανέμων που μπορεί έστω και για λίγο να σε σήκωσαν ψηλά. Μπορεί έτσι να χάσεις το δέντρο αλλά θα κερδίσεις το δάσος.. Αν όμως το δέντρο είχε για σένα μεγαλύτερη αξία από το δάσος; Η συνέχεια στη προβολή που ακολουθεί..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου