ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΓΙΑΠΗΔΕΣ

  Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Μεταξύ των πλέον δημοφιλών καρτούν για το 2015 είναι αυτό του Εκόνομιστ που σε ένα σκίτσο περιέγραφε τους κυβερνητικούς χειρισμούς του Σύριζα υπό τον πονηρό τίτλο : Η πολιτική ανωριμότητα του Σύριζα αλυσόδεσε την Ελλάδα σε ένα φτωχό μέλλον! 

Σκίτσο που έκανε σημαία η εγχώρια πολιτική εθελοδουλεία στα εοκικά ιερατεία του χρήματος, για να προσθέτει διάφορες πολιτικές ανοησίες των «αριστερών» κυβερνώντων. Ανοησίες  που θα μπορούσαν ν’ ακούγονταν στα παραδοσιακά καφενεία ή το διάδοχό τους διαδίκτυο, αλλά από το στόμα υπεύθυνων για τη διακυβέρνηση της χώρας πολιτικών, έκαναν γκελ επώδυνο στ’ αυτί κάθε σώφρονα έλληνα. 


«Θα τους πληρώσουμε με φρέσκο αέρα» σημείωνε χαβαλεδιάρικα ο σοφός γέρων, ο Φλαμπουράρης για να συνθηματολογεί δια αυτού ο γελωτοποιός του συστήματος ο Γεωργιάδης πως πρόκειται για έναν εσμό αχρήστων που θέτουν σε κίνδυνο τη χώρα.. Το ότι η χώρα δεν είναι ένα άδειο κοστούμι που το περιεχόμενο, ο λαός, είχε ήδη περάσει τον Ρουβίκωνα της εξαθλίωσης, δεν υπήρξε ποτέ αντικείμενο οποιασδήποτε αναφοράς οποιουδήποτε καθεστωτικού λεχρίτη. Περιόριζαν έντεχνα στην ανικανότητα την κριτική τους λες και η κυβέρνηση είναι πασαρέλα δεξιοτεχνιών και όχι πολιτικών επιλογών εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων. Δηλαδή των εξής δύο. Του λαού ή της ελίτ. 

Τρίτον τι κατά πολιτικά μαθηματικά αποκλείεται. 

Με τον Σύριζα όμως να έχει αποστασιοποιηθεί των ιδεολογικών θέσεών του βρήκαν πεδίο δόξης λαμπρό για να εισβάλουν και ν αναπτύξουν τις γνωστές πολιτικές μαλακίες αυτοί που είχαν δια της ψήφου του εξοστρακιστεί. Πως δηλαδή φταίει η απειρία και η έλλειψη κυβερνητικής κουλτούρας επισήμανε η δεξιά του κυρίου και αφέντη της, του κεφαλαίου, με τις γνωστές πολιτικές παραφυάδες της όπως το Νεοπασόκ, το Ποτάμι, η Ένωση Κεντρώων και Χρυσή Αυγή να την ακολουθούν υπερθεματίζοντας. Είναι επαναναπαυμένοι σε παλιές δοξασίες της βιομηχανικής εποχής σε καιρούς παγκοσμιοποίησης σημείωναν θεωρώντας πως έχουν ανακαλύψει τον τροχό.. 

Στην πραγματικότητα αυτοί που τους πρόσφεραν τη συγκεκριμένη προπαγανδιστική καραμέλα για να τη πιπιλίζουν ώσπου να λιώσει στα δόντια τους, γνώριζαν καλά πως ορισμένες θέσεις, όπως αυτές του σοσιαλισμού, έχουν αξία διαχρονική και πως αν τις αμφισβητήσουν, ουσιαστικά αμφισβητούν την εθνική τους ταυτότητα υπό τη σημαία της οποίας, χρόνια τώρα υποκλέπτεται η ψήφος όλων όσων έχουν κρεμαστεί από τα ζουμερά σταφύλια της αρχαίας ελληνικής κληματαριάς, με τους δεκάδες σοφούς να δικαιώνονται κατά συρροή και εξακολούθηση από τα σύγχρονα επιτεύγματα  της επιστήμης. 

Πολλώ δε μάλλον ο Μαρξ επί των λόγων του οποίου ενίστανται όχι ευθέως γιατί θα ήταν αυθάδεια ή θα καθίσταντο γραφικοί,  αλλά δια μέσου της πολιτικής δράσης εκείνου που ουδεμία έχει σχέση μαζί του.Του Σύριζα.  Κάτι το οποίο ήταν γνωστό εδώ και δεκαετίες από τότε που τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος ερωτοτροπούσαν με την εξουσία είτε αυτή ήταν η ακραιφνής δεξιά είτε ο πολιτικός μιγάς που καλείτο Πασόκ. 

Ήταν κάτι σαν την Ελβετία της πολιτικής. 

Οι κυβερνήσεις έπεφταν αλλά ο Συνασπισμός ή Σύριζα σαν την αγάπη έμενε.. Το χαρακτηριστικότερο των παραδειγμάτων ήταν η συνδικαλιστική εκπροσώπηση των στελεχών τους στις τρεις κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας. ΕΣΗΕΑ, (ένωση συντακτών ημερησίων εφημερίδων αθηνών) ΔΣΑ, (δικηγορικός σύλλογος Αθηνών) ΤΕΕ (τεχνικό επιμελητήριο Ελλάδας). 

Τα εκλογικά τους ποσοστά στην ανάδειξη διοικήσεων ανέρχονταν πάντα πλέον του 30% και  στις τρεις περιπτώσεις κατά τη στιγμή που σε όλη τη κοινωνία μάζευαν ψυχίο το ψυχίο τις ψήφους για να αγγίξουν το 3% που θα τους εξασφάλιζε την είσοδό τους στη βουλή. Το αν αυτό εν μία νυκτί εκτινάχθηκε στο 36% οφείλεται στις μνήμες του προνοιακού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων της δεκαετίας του ογδόντα για το οποίο ουδένα κόπο ή πόνο σπατάλησαν οι Συριζαίοι. Ο Ανδρέας Παπανδρέου χάραζε τη πολιτική με το ΚΚΕ στους δρόμους κι αυτοί υπέκλεπταν τα ευεργετήματά τους ακολουθώντας. Με τη μάχη τους να περιορίζεται στην ιεράρχηση της παρουσίας τους κατά τις αντιαστασιακές επετείους. 

Αυτός είναι και ο λόγος που έχουν γίνει σαν σύκο από το καθημερινό πολιτικό ξύλο των τοκογλύφων. Πλην ηχηρών εξαιρέσεων και δεν συμπεριλαμβάνω στις εξαιρέσεις τη Κωσταντοπούλου ή τον Μπαρουφάκη, δεν έμαθαν ποτέ να αγωνίζονται. Προτίμησαν έτσι την αναπαυτική θέση του λακέ που εγκατέλειψαν οι προκάτοχοί τους κι άρχισαν τα yes man γνωρίζοντας πως ο λαός δεν θα τους ακολουθούσε στους Δονικωτισμούς τους.. 

Για να φτάσουμε στο σημερινό και οδυνηρότερο μνημόνιο που μοιάζει με χαριστική βολή αλλά: Κατά την ταπεινή μου γνώμη το αποφώλιο τέρας που θα εγκαταλείψουν σύντομα πίσω τους δεν είναι αυτό. Είναι η κατασυκοφάντηση μιας ολόκληρης παράταξης που έχει ιστορικά ματώσει στο όνομα του ελληνικού λαού. Και μόνον γι αυτό αξίζει να προβληματιστεί κανείς ως προς την επαναφορά της θανατικής ποινής..