Επισημαίνει
ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Αγωνιά η αγορά στην Ελλάδα για το σπάσιμο των αλυσίδων του εμπορίου. Αγωνιά η Ευρώπη για το σπάσιμο των αλυσίδων της διακυβερνητικής πολιτικής και του αυτονόητου ευρωπαϊσμού. Αγωνιά ο κόσμος για το πιθανό πλέον σπάσιμο των αλυσίδων του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Άλλος εμφανίζεται να αγωνιά για το σπάσιμο της γεωπολιτικής ή γεωστρατηγικής αλυσίδας, άλλος για το σπάσιμο της επενδυτικής αλυσίδας, άλλος για το σπάσιμο της Ορθοδόξου αλυσίδας … άλλος για την «αλυσίδα», δηλαδή τη ρουτίνα του μυαλού του!
Αγωνιά ο κατακερματισμένος στην οθόνη λαός, μαζί με τον κρεμασμένο στο περίπτερο λαό για τις μόνες αλυσίδες (του) που γνωρίζει: αυτές της αγοράς και της αγοράς! Δηλαδή, του εμπορίου χρήματος, προϊόντων, υπηρεσιών, πολιτικής σπέκουλας και εικόνων (συμβόλων) κάθε είδους!
Είχε δίκιο ο Μαρξ: οι σκλάβοι [της βιομηχανικής εποχής] δεν είχαν να χάσουν τίποτε, παρά μόνο τις αλυσίδες τους! Ναι, αλλά έπρεπε να περάσουμε στην μεταβιομηχανική, μεταμοντέρνα και μετανεωτερική εποχή - τουλάχιστον στην ΕΕ - για να εκτιμήσουμε τις αλυσίδες μας. Δεν κάνω εδώ, εγώ, λογοπαίγνιο, η ιστορία παίζει μαζί μας και εγώ το απολαμβάνω σαδομαζοχιστικά! Όποιος αποφασίζει να τελειώσει με την ιστορία, βλέποντας τον κόσμο επίπεδο, ή με όρους ολοκληρωτικού καπιταλισμού, ή με όρους αριστερισμού, ή με όρους εθνικοσοσιαλισμού, καταλήγει να αγωνιά για τις αλυσίδες του, που ταυτόχρονα καταριέται και εναντίον των οποίων αγανακτεί και εξοργίζεται! Εκείνες τις σκουριασμένες έστω, που τον όριζαν ή τον έκαναν να αισθάνεται σαν σκλάβος την προηγούμενη ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας.
Και τώρα, ιδού, ανατέλλει αντικειμενικά ένας νέος κόσμος, τον οποίο εσύ επαναστάτη, εσύ φασίστα ή ναζιστή εθνικιστή και εσύ χαζάνθρωπε της αγοράς «ονειρεύτηκες»! Ένας κόσμος που αποτελεί απειλή για σπάσιμο και χάσιμο των αλυσίδων που μας διατηρούσαν στην ασφάλεια της σκλαβιά μας, στη ρουτίνα της καθημερινότητας μας!
Ο κεφαλαιοκράτης εμφανίζεται έτοιμος να απελευθερώσει τον προλετάριο από τις αλυσίδες του, ο γερμανός τον φυλακισμένο στην ΕΕ βρετανό, ο χρηματιστής-τραπεζίτης τον βιομήχανο και τον αγρότη και η τεχνητή νοημοσύνη εμένα, όπως και εσένα που κοπίασες τόσο πολύ να αναπτύξεις νοητικές/μεθοδολογικές επιδεξιότητες στην Τέχνη, στην επιστήμη, στην τεχνική, στην διοίκηση, στο μάνατζμεντ, στο μάρκετινγκ και στη διαχείριση κρίσεων. Τρέμει ο σύγχρονος εργαζόμενος και όχι η κυρίαρχη τάξη κατά Μαρξ! Φοβούνται και καταθλίβονται οι σημερινοί, μαζικά προλεταριοποιούμενοι, εργαζόμενοι, καθώς δεν έχουν να χάσουν στην πραγματικότητα τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους. Τις πολύτιμες αλυσίδες τους! Το μοναδικό πράγμα που αντιλαμβάνονται να τους κρατά στη ζωή.
Στην Ελλάδα μάλιστα, εκτός από τις κοινές αλυσίδες, ο λαός φοβάται μήπως χάσει την εθνική και λαϊκή κυριαρχία του, τις οποίες, ωστόσο, απώλεσε επισήμως και με την υπογραφή του πολιτικού συστήματος της πατρίδας μας, τον Μάιο του 2011, για να επιβεβαιωθεί εκ νέου το γεγονός αυτής της απώλειας ή σπασίματος της αλυσίδας κυριαρχίας τον Ιούλιο του 2015 από την κυβέρνηση των «αντιμνημονιακών»! Τον Ιούνιο του 2016, μάλιστα, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα πέτυχε να σπάσει όλες τις αλυσίδες που βασάνιζαν τον έλληνα... ως φάρσα του Παπανδρεισμού ασφαλώς!
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα», είπε ο Μαρξ και δυστυχώς είχε δίκιο! Σωστά έλεγε επίσης πως «στην αστική κοινωνία το Κεφάλαιο είναι ανεξάρτητο και εξατομικευμένο, ενώ ο άνθρωπος είναι εξαρτώμενος και δεν έχει ατομικότητα». Τώρα όμως χάνει καί την εξάρτησή του για να ξαναβρεί δήθεν την ατομικότητά του! Αυτή είναι η μεταμοντέρνα τραγωδία μας, αγαπητέ αναγνώστη. Και αυτό επειδή επενδύσαμε στη δημιουργία αξίας (κάθε είδος), που δεν είχε βιοοικονομική και ουσιώδη κοινωνική χρησιμότητα. Κάναμε καλαμπούρι με την ιστορία και τώρα η ιστορία καλαμπουρίζει με εμάς… δικαίως! Η ιστορία - και όχι ασφαλώς η μυθοπλασία της - είναι μια αλυσίδα που αν μπερδευτεί μπλέκεις άσχημα ως κοινωνία, λαός και άνθρωπος, ενώ αν σπάσει ή χαθεί, τα πάντα μεταβάλλονται σε φάρσα και το τίποτα θα μπορούσε να γίνει «τα πάντα»: μεγάλος πολιτικός, επιστήμονας, καλλιτέχνης ή περσόνα. Άκου περσόνα!
Έρχεται η εποχή, κατά την οποία ολοένα και περισσότεροι θα εκλιπαρούν για αλυσίδες, πολλές αλυσίδες, για αλυσίδες παντού! Που θα πληρώνουν για αλυσίδες, για να δεθούν με αυτές και να νοιώσουν στοιχειωδώς ασφαλείς. Το «securitization» είναι το «κόλπο» (: πολιτικό στρατήγημα) της νέας εποχής, φίλε μου, και αυτό προϋποθέτει τη δημιουργία μεγάλης ανασφάλειας για χάσιμο ή σπάσιμο των υφιστάμενων αλυσίδων, έτσι ώστε εσύ ο ίδιος να αναζητήσεις εναγωνίως την παραγωγή νέων αλυσίδων για να δεθείς χειροπόδαρα.
Αυτή τη φορά εσύ θα είσαι που θα ζητήσεις τις αλυσίδες (σου) από τον πολιτικό και την πολιτική και θα είσαι έτοιμος για κάθε θυσία, έτσι ώστε να δεθείς με αυτές ασφαλώς! Πάση θυσία για την αλυσίδα - και στην αλυσίδα - θα πεις, όπως γινόταν την προβιομηχανική εποχή και δεν έχει σημασία που εγώ και μερικοί άλλοι θα μιλούμε για μια νέα ιστορική φάρσα! Αν μάλιστα επιμείνουμε και δεν μεταβληθούμε και εμείς σε τμήμα της αλυσίδας, πολύ φοβάμαι πως θα μας δέσετε παρά τη θέλησή μας! Η «θεωρία της αλυσίδας» μπορεί να συνοψισθεί σε μια πρόταση: κατάργηση της μηχανιστικής οικονομίας και της σύγχρονης τεχνολογίας ψυχολογικού πολέμου. Δηλαδή, κατάργηση του φόβου… δηλαδή με θεωρίες δεν κόβονται οι αλυσίδες! Έτσι, σπάνε στιγμιαία και χάνονται φανταστικά από τα μάτια μας, για να υπάρξουν εκ νέου στην πραγματικότητα ακόμη πιο ισχυρές, πολιτικώς νομιμοποιημένες και πολύτιμες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου