ΘΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΣΗΜΙΤΗ ΞΑΝΑ ΑΡΧΗΓΟ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΚΑΤΣΕ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Επιχείρηση ανασύστασης ζωής σε ένα πολιτικό απολίθωμα που επιπλέον βαρύνεται με την "αδασμολόγητη" εισαγωγή του νεοφιλελευθερισμού και φυσικά την καταστροφική ένταξη της χώρας στο Ευρώ



Άνω κάτω η Κεντροαριστερά για την πρόταση ανάκλησής του από την αποστρατεία...

Και ξαφνικά ανακαλύφθηκε στην Κεντροαριστερά η χρυσή εφεδρεία, ετών 82: ο Κώστας Σημίτης. Το θέμα θα μπορούσε να είναι πρωταπριλιάτικο αστείο, αν δεν ήταν μια πολύ σοβαρή πρόταση που διακινούν κάποιοι, στο περιθώριο ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού, επιχειρώντας προφανώς μια πολιτική ρεβάνς του εκσυγχρονιστικού μπλοκ.

 

Με μπροστάρηδες τον Χρίστο Βερελή και τον Νίκο Μπίστη, αλλά και τη συμφωνία πολλών άλλων στελεχών, μπήκε μπροστά το θέμα Σημίτη, που τάραξε τη «μικρή λίμνη» της Κεντροαριστεράς το Σαββατοκύριακο. Πίσω από τα δύο στελέχη κινούνται και μια σειρά ακόμη δυνάμεις, όπως οι περί τον Σπύρο Λυκούδη, εκσυγχρονιστές που αποχώρησαν από τη ΔΗΜΑΡ και κατοικοεδρεύουν στο Ποτάμι, αλλά και ξέμπαρκοι πολιτικοί εκτός κομματικής ομπρέλας. 

 

 

Η επιλογή του «Βήματος», μέσα στη σκληρή πολιτική συγκυρία, να επιλέξει ως πρώτο θέμα την πολιτική επιστροφή Σημίτη μόνο τυχαία δεν θεωρείται. Πολλοί είδαν πίσω από την κίνηση αυτή, μια μαχαιριά στην πλάτη της Φώφης Γεννηματά και του σημερινού ΠΑΣΟΚ και μια ευθεία αμφισβήτηση του πολιτικού ρόλου που μπορεί να παίξει ο Σταύρος Θεοδωράκης. 

Οι ψυχρές σχέσεις των δύο και η άρνησή τους να μπουν σοβαρά σε έναν διάλογο που θα ένωνε δυνάμεις φαίνεται ότι πυροδοτεί πιέσεις εξόφθαλμες και εξωφρενικές. Την αμηχανία της περιόδου εντείνει και το γεγονός ότι ούτε στους δυο τους ούτε στο ορατό πολιτικό προσωπικό έχει προκύψει μια πολιτική προσωπικότητα που θα καταστεί ο ενοποιητικός παράγοντας που θα δώσει πολιτική λάμψη στο εγχείρημα.

 

Παρών - απών 

 

Ο Σημίτης επιχείρησε να απεμπλακεί από τη βίαιη επαναφορά στην ενεργό δράση, ενώ όσοι διακινούν την ιδέα δεν φαίνεται να την έχουν εγκαταλείψει, σημειώνοντας ότι μετά τις πρώτες αντιδράσεις «θα επικρατήσουν πιο ώριμες σκέψεις όσο ο χώρος έχει ηγετικό κενό». 

Το θέμα είναι πως ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία, που ακόμη δεν γνωρίζουμε αν έκλεισε οριστικά, παρά τη δημόσια άρνηση του ίδιου του Σημίτη να μπει σε συζητήσεις για πολιτική επάνοδό του. 

Κατ’ αρχάς είναι κοινό μυστικό ότι ο πρώην πρωθυπουργός, που απομακρύνθηκε από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ με απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου και δεν συμμετείχε στα ψηφοδέλτια του 2009, φεύγοντας από την ενεργό πολιτική ουδέποτε εγκατέλειψε την ενασχόλησή του με τα κοινά και τον πολιτικό του χώρο. 

 

Το γραφείο του στην Ακαδημίας, αλλά και στη Βουλή, ήταν πάντα ανοιχτό σε πρώην συνεργάτες, βουλευτές, στελέχη του χώρου αλλά και δημοσιογράφους, που πίνουν νερό στο όνομά του, για συζητήσεις, διαβουλεύσεις, ανταλλαγή απόψεων, ενίοτε και χάραξη πολιτικής γραμμής. 

 

Ο ίδιος με άρθρα του, πολιτικές παρεμβάσεις, ομιλίες ή διαρροές φρόντιζε συχνά - πυκνά να βρίσκεται στην επικαιρότητα, κυρίως με παραινετικό - συμβουλευτικό και επικριτικό ρόλο για την πορεία της χώρας, κρατώντας μάλιστα αυστηρές αποστάσεις από τον κομματικό του χώρο, αφού δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να κρίνει σκληρά και επιτιμητικά την πορεία του.