TTIP ΟΠΩΣ ΕΕ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ (ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΕΤΙΝΑΚΗΣ)

 
Μετά την στρατιωτική αγκάλη 
έρχονται και οι πολυεθνικές
να στραγγαλίσουν την Ευρώπη

 

 

 Ο 13ος γύρος των μυστικών διαπραγματεύσεων για τη Συμφωνία Διατλαντικού Εμπορίου και Επενδύσεων, γνωστή και ως ΤΤΙΡ (Transatlantic Trade and Investment Partnership) μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ, ολοκληρώθηκε στις 29 Απριλίου στη Νέα Υόρκη. Σύμφωνα με την Κομισιόν, αυτός ο γύρος “σηματοδότησε την έναρξη μιας περιόδου εντατικοποιημένων διαβουλεύσεων” κατά την οποία θα συζητηθούν οι κανόνες του εμπορίου, η κανονιστική και ρυθμιστική συνεργασία και η πρόσβαση στις αγορές ΗΠΑ και ΕΕ στις εταιρίες των δύο πλευρών.

  Το κείμενο που εκδόθηκε αναφέρεται στην «συνεργασία σε σχέση με το κανονιστικό – ρυθμιστικό πλαίσιο, θα αποτελέσει τον κεντρικό άξονα των συζητήσεων με τις δύο πλευρές να ετοιμάζουν νέες μυστικές γραπτές προτάσεις και να εντείνουν τη συζήτηση γύρω από τους εννέα βασικούς τομείς της βιομηχανίας, που προσδιορίστηκαν κατά την έναρξη των συζητήσεων.

 Η ΕΕ παρουσίασε για πρώτη φορά τη δική της πρόταση για ένα νέο πλαίσιο προστασίας επενδύσεων μέσω ενός συστήματος δικαστικού διακανονισμού για τους επενδυτές, το οποίο ονομάζει ICS (Investment Court System). Όπου οι πολυεθνικές θα μηνύουν τις κυβερνήσεις, αν νομίζουν ότι θίγονται από την εθνική νομοθεσία.

  Όλες οι επίσημες ανακοινώσεις είναι ωστόσο τόσο αόριστες χωρίς να αποκαλύπτεται η ουσία των ζητημάτων, ούτε να μπορείς να διακρίνεις αν και που υπάρχουν διαφωνίες. Τα έγγραφα που δημοσιοποιήθηκαν ωστόσο είναι εξαιρετικά δυσανάγνωστα και γεμάτα με φράσεις μέσα σε «άγκιστρα» (δηλαδή προσωρινές).

  Με λίγα λόγια, η ΤΤΙΡ μπορεί να παρομοιασθεί με το ΝΑΤΟ. Αφού με πρόσχημα πάντοτε την τεχνική ορολογία ευρωπαϊκή «ολοκλήρωση», ακόμη και πρώην κράτη του -αλήστου μνήμης- Συμφώνου της Βαρσοβίας, πρώτα εντάσσονται στο ΝΑΤΟ και κατόπιν γίνονται μέλη της ΕΕ, παίρνοντας μέρος στην «ολοκλήρωση»!

 

 

  Αφού όμως οι υπόλοιποι στην ΕΕ έχουμε ξεχάσει τον όρο Ευρωστρατός, όταν ακόμη και στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα, έχει αντικατασταθεί από το Βορειοατλαντική Συνθήκη. 

  Ολόκληρη η ΕΕ, εκτός από την Σουηδία και την Ιρλανδία, είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Αλλά και η Σουηδία και η Ιρλανδία αναγκάστηκαν να υπογράψουν με το ΝΑΤΟ σύμβαση συνεργασίας (partnership), το ήθελαν ή όχι! (Εξαίρεση θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε την Κύπρο που ωστόσο, διαθέτει τις "εγγυήτριες" ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις Βρετανία, Τουρκία και Ελλάδα).

 

 

  Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως το ΝΑΤΟ,  αποτελεί έναν τερατώδη πια, υπερτροφικό και οπωσδήποτε πολεμοκάπηλο συνασπισμό που ακολουθεί το επεκτατικό δόγμα των ΗΠΑ. Ασχέτως εάν κατηγορεί τη Ρωσία για …επεκτατισμό και της επιβάλλει οικονομικό embargo μαζί με τα απαραίτητα ευρωπαϊκά «κολλητήρια»!

Όπως λοιπόν, τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ είναι υποχείρια στην αμερικανική «αμυντική» πολιτική, έτσι και μετά την υπογραφή της ΤΤΙΡ η Ευρώπη θα καταστεί παράρτημα των αμερικανικών πολυεθνικών.

 

 

  Διότι πόσο δύσκολο θα ήταν για τις ΗΠΑ να «διαχειριστούν» 28 χωριστές χώρες με ευρωπαϊκές πολιτικές  ενώ πόσο πιο εύκολο και αποδοτικό θα ήταν να «διευθύνουν» ένα υπερ-κράτος ή έστω «συνασπισμό κρατών» στο πλαίσιο μιας «κοινότητας» ή «ένωσης». Έτσι, το 1949 ιδρύθηκε το ΝΑΤΟ και το 1952, στις 23 Ιουλίου με την Συνθήκη του Παρίσι έξι χώρες της δυτικής Ευρώπης (Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Κάτω Χώρες και Λουξεμβούργο) συγκρότησαν την πρώτη ευρωπαϊκή οργάνωση κρατών, την Communauté Européenne du Charbon et de l’Acier (CECA), δηλαδή την Ευρωπαϊκή Κοινότητα του Άνθρακα και του Χάλυβα, πρόδρομος της ευρωπαϊκής «ολοκλήρωσης».

Τελικά, με τη Σύμβαση της Λισαβόνας (1/12/2009), σε μια τελευταία επίδειξη μεγίστης υποκρισίας, η CE (EC) μεταμορφώθηκε, ούτε λίγο ούτε πολύ σε «Ένωση», UE (EU), European Union, Ευρωπαϊκή Ένωση, μια καθαρά εμπορικο-οικονομική ένωση στη βάση και στον πυρήνα του όλου ευρωπαϊκού οικοδομήματος, μέσα σε μια συνεχή κίνηση προς την φαντασιακή και εθνικά περιληπτική «ολοκλήρωση» να θυμίζει την Εδέμ! 

  Πριν από μερικούς μήνες εμφανίστηκε στο διαδίκτυο μικρή αλλά πυκνή μελέτη με τίτλο «Η Ευρωπαϊκή Ένωση; Ένα αμερικάνικο προϊόν». Η ανάγνωσή της αποδεικνύει ασφαλώς την αλήθεια των εδώ γραφόμενων. 

Διαβάστε και στο "στυξ":

  

Η CIA είχε σχεδιάσει την ΕΕ εξ αρχής (styx.gr)

αλλά και 

 

"H διαρροήΤΤΙΡ leaks" αποδεικνύει τι εφιάλτης είναι η Διατλαντική Συμφωνία (styx.gr) 

Ήδη όμως, με την Συνθήκη του Maastricht (7/2/1992 αλλά τυπικά «έληξε» το 2009), είχε επιβεβαιώσει τον κεντρικό προσανατολισμό της αφού στο κείμενο διαβάζουμε πως και εκείνη η Ευρωπαϊκή Κοινότητα είχε την υποχρέωση να προάγει στο σύνολό της «την αρμονική, ισορροπημένη και υποστηρίξιμη ανάπτυξη των οικονομικών δραστηριοτήτων. Μια οικονομική διάρκεια ανάπτυξης – ένα υψηλό επίπεδο ανταγωνιστικότητας και σύγκλισης των οικονομικών αποτελεσμάτων – την οικονομική και κοινωνική συνοχή και την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών. (Την οποία αλληλεγγύη γνωρίσαμε με τα μνημόνια στην Ελλάδα από τον 2010 και μετά!).

 

 

 

 

Αντιρρήσεις  στην ΤΤΙΡ

 

 

Με επιστολή του προς τους ηγέτες των δύο κομμάτων στο Κογκρέσο, από φυσιογνωμίες του αμερικανικού νομικού κόσμου, που συνυπογράφει ο γνωστός οικονομολόγος Joseph Stiglitz, επισημαίνεται πως ο μηχανισμός που επιβάλει η ΤΤΙΡ σε περίπτωση διαφωνίας επενδυτών και κάποιου κράτους (ISDS)προσκρούει σε ευρύ φάσμα πολιτικών:

# Για το περιβάλλον

# Την δημόσια Υγεία

# Τη νομοθεσία για τις βιομηχανίες

 

 

Η γερουσιαστής της Μασαχουσέτης  Elizabeth Warren έχεο προβάλει ανάλογες αντιρρήσεις και ανησυχίες, ενώ ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman  έχει γράψει πως η ΤΤΙΡ «δεν πρόκειται για εμπορική συμφωνία, αλλά για έναν διακανονισμό για την καταπάτηση των δικαιωμάτων  των διανοούμενων».

 

Απότοκα κάποιας άλλης γεωπολιτικής

 

 

  «Ο σύγχρονος θεωρητικός της γεωπολιτικής δεν επισκοπεί τον γεωγραφικό χάρτη της Γης για να διακρίνει τι μας υπαγορεύει η φύση να κάνουμε, αλλά τι μας συμβουλεύει η φύση να κάνουμε με δεδομένες τις προτιμήσεις μας» είχε γράψει ο Ladis Kristof (*).

 Η γεωπολιτική, μας δείχνει ποιες είναι οι πραγματικές μας επιλογές, ή, ακόμη καλύτερα, ποιες επιλογές μπορούν να μας οδηγήσουν στο κέρδος, αποκλείοντας κάποιες άλλες. 

Η απόλυτη πίστη στους αριθμούς οδήγησε τον κόσμο στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, της οποίας τις συνέπειες ακόμη υφιστάμεθα. 

Στις εξεταστικές επιτροπές του αμερικανικού Κογκρέσου, παραδέχτηκαν αρκετοί πως επρόκειτο για οικονομία του Λας Βέγκας. Casinomics δηλαδή.

 Η επένδυση ως ουσία είναι κατά βάθος μακροπρόθεσμη. Μέσα στο ρίσκο είναι και ο χρόνος τον οποίον είστε διατεθειμένοι να διαθέσετε προκειμένου να φτάσετε στο κέρδος.

 Η αναζήτηση της λεγόμενης «οικονομικής σταθερότητας» δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη γνώση της γεωπολιτικής.

 

 

Αυτά ακριβώς είναι που δημιουργούν τις αντιρρήσεις για την ΤΤΙΡ.

---- 

(*) O Ladis K.D. Kristof πέθανε τον Ιούνιο του 2010, στην κατοικία του στο Yamhill του Oregon. Ήταν 91 χρόνων. Καθηγητής πολιτικών επιστημών (με ντοκτορά από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο), συγγραφεάς, αριστοκρατικής καταγωγής, φυλακισμένος από τους Ναζί (ως κατάσκοπος της ελεύθερης πολωνικής κυβέρνησης), πρόσφυγας έζησε μια περιπετειώδη ζωή που θυμίζει νουβέλα.

Είχε γεννηθείς στη Μπρατισλάβα, επι Αυστρουγγρικής αυτοκρατορίας, μιλούσε εκτός από αγγλικά, άλλες εφτά γλώσσες (γαλλικά, γερμανικά, πολωνικά, ρουμάνικα, ρώσικα, σερβοκροάτικα, και ουκρανικά) και είχε σπουδάσει δασολόγος στο Πανεπιστήμιο του Πόζναν. Μετά την απελευθέρωσή του από ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, μέσω Γιουγκοσλαβίας,  Ιταλίας και Γαλλίας, είχε καταφύγει τελικά στις ΗΠΑ.