«Προσπαθούν να δραματοποιήσουν την κατάσταση με τον αυτόματο μηχανισμό. Η αρχή του έχει να κάνει με το τι γίνεται αν δεν πετύχεις στόχους. Υπάρχει τέτοιος νόμος στην Ελλάδα, που μιλά για συμπληρωματικό προϋπολογισμό. Στο νόμο 4063 του 2012 υπάρχει διορθωτικός μηχανισμός δημοσιονομικών αποκλίσεων»
Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Αυτό δήλωσε την Τετάρτη 11/5 ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γιάννης Δραγασάκης, σε τηλεοπτική του συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό ALPHA ξεκαθαρίζοντας κάπως το «τοπίο» σχετικά με τον περίφημο αυτόματο μηχανισμό. Όπως επισήμανε ο Γ.Δραγασάκης «για να ικανοποιήσουμε το αίτημα του ΔΝΤ αυτό που υπάρχει στη νομοθεσία υποχρεωθήκαμε να το εξειδικεύσουμε. Όλα γίνονται στην βάση της δικής μας πρότασης».
Είναι αυτονόητο ότι αξίζει μία προσεκτική ματιά στον νομοθετικό πλαίσιο, που ονομάτισε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προκειμένου να έχει κανείς μία σαφέστερη εικόνα για το τι είδους ρύθμιση πρόκειται να έρθει για να ψηφιστεί στην Βουλή το αργότερο έως τις 23 Μαίου με δεδομένο ότι την επόμενη ακριβώς ημέρα έχει οριστεί η τακτική συνεδρίαση του Eurogroup για το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης. Αλλά και για το πόσο «δική μας» είναι η πρόταση.
Ο νόμος 4063/12 στον οποίο αναφέρθηκε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν είναι άλλος από τον αυτόν που θέσπισε τον ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας και δέσμευσε τις χώρες-μέλη της Ε.Ε στον «χρυσό κανόνα» των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Κατατέθηκε στις 15 Μαρτίου του 2012 και ψηφίστηκε 16 μέρες αργότερα στις 28 Μαρτίου με διαδικασίες εξπρές. Τιτλοφορήθηκε «Κύρωση της Απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που τροποποιεί το άρθρο 136 της ΣΛΕΕ, της Συνθήκης για τη θέσπιση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας και της Συνθήκης για τη σταθερότητα, το συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση». Στον νόμο τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ άσκησε το δικαίωμά του για ένσταση αντισυνταγματικότητας η οποία και απορρίφθηκε από την τότε κυβερνητική πλειοψηφία.
Η συγκεκριμένη σύμβαση προβλέπει την δημιουργία αυτόματου διορθωτικού μηχανισμού δημοσιονομικών αποκλίσεων στο τμήμα της που αφορά το Δημοσιονομικό Σύμφωνο των κρατών-μελών της Ε.Ε.
Οι βασικές αρχές του μηχανισμού αυτού προβλέπονται στο άρθρο 3 του τμήματος αυτού και συγκεκριμένα στο στοιχείο ε) της Παραγράφου 1. Εκεί αναφέρεται: «Σε περίπτωση που παρατηρούνται σημαντικές αποκλίσεις από τον μεσοπρόθεσμο στόχο ή την πορεία προσαρμογής σε αυτόν, τίθεται αυτομάτως σε λειτουργία διορθωτικός μηχανισμός. Ο μηχανισμός περιλαμβάνει την υποχρέωση του συγκεκριμένου συμβαλλόμενου μέρους να εφαρμόσει μέτρα για την διόρθωση των αποκλίσεων εντός ορισμένης προθεσμίας».
Στην παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου αναφέρεται επίσης ότι : «Οι κανόνες που καθορίζονται στην παράγραφο 1 ισχύουν στο εθνικό δίκαιο των συμβαλλομένων μερών το αργότερο ένα έτος μετά την έναρξη ισχύος της παρούσας συνθήκης μέσω διατάξεων δεσμευτικού και μόνιμου χαρακτήρα κατά προτίμηση συνταγματικού, η άλλως διατάξεων των οποίων η πλήρης τήρηση και εκπλήρωση κατοχυρώνονται μέσω την διαδικασιών που διέπουν τον εθνικό προϋπολογισμό. Τα συμβαλλόμενα μέρη θεσπίζουν σε εθνικό επίπεδο τον διορθωτικό μηχανισμό που αναφέρεται στην παράγραφο 1 στοιχείο ε) βάσει κοινών αρχών που πρέπει να προταθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσον αφορά κυρίως τον χαρακτήρα, την έκταση και το χρονοδιάγραμμα της διορθωτικής δράσης που πρέπει να αναληφθεί ακόμη και σε περίπτωση που συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις καθώς και για τον ρόλο και την ανεξαρτησία των οργάνων που είναι αρμόδια σε εθνικό επίπεδο για την παρακολούθηση της τήρησης των κανόνων που καθορίζονται στην παράγραφο 1. Ο εν λόγω διορθωτικός μηχανισμός σέβεται απόλυτα τις εξουσίες των εθνικών κοινοβουλίων»
Στην συγκεκριμένη παράγραφο είναι ξεκάθαρο ότι -παρά την γενική αναφορά περί «σεβασμού» στις «εξουσίες των εθνικών κοινοβουλίων»- για το ποια μορφή θα έχει, το τι θα αφορά πόσο θα διαρκέσει και το ποιος θα εποπτεύει τον συγκεκριμένο μηχανισμό τον πρώτο λόγο έχει η Κομισιόν. Μάλιστα γίνεται ειδική μνεία στο ότι αυτά ισχύουν ακόμη και σε «εξαιρετικές περιστάσεις». Το τι είναι αυτές οι …περιστάσεις ξεκαθαρίζεται σε παράρτημα του ίδιου άρθρου όπου σημειώνεται ότι « ο όρος «εξαιρετικές περιστάσεις» αναφέρεται σε περίπτωση ασυνήθιστου γεγονότος το οποίο εκφεύγει του ελέγχου του ενδιαφερόμενου συμβαλλόμενου μέρους και το οποίο έχει σημαντική επίπτωση στην δημοσιονομική κατάσταση της γενικής κυβέρνησης ή σε περιόδους έντονης οικονομικής κάμψης όπως καθορίζεται στο αναθεωρημένο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης». Εν ολίγοις ο αυτόματος μηχανισμός οφείλει να ισχύσει ακόμη σε περιπτώσεις γεγονότων …εκτός ελέγχου από την χώρα που οφείλει να τον εφαρμόσει.
Τον συγκεκριμένο νόμο είχε τότε καταψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με αιχμηρές δηλώσεις δύο κορυφαίων στελεχών του. Του νυν ευρωβουλευτή Δημήτρη Παπαδημούλη και του σημερινού υπουργού Ναυτιλίας Θεόδωρου Δρίτσα.
‘Όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει στην συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής στις 28 Μαρτίου 2012 ο Δ.Παπαδημούλης «εμείς καταψηφίζουμε αυτήν τη σύμβαση, γιατί πιστεύουμε ότι είναι η υποταγή της χώρας στην ελεγχόμενη χρεοκοπία, η υποταγή της χώρας σε ένα αδιέξοδο σχέδιο μιας γερμανικής νεοφιλελεύθερης Ευρώπης, που εξουθενώνει την ελληνική κοινωνία και οικονομία αλλά θα διαλύσει και την ίδια την Ευρωζώνη, αν δεν υπάρξουν ριζικές αλλαγές και μια επανίδρυση της Ευρώπης. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν και χοντρά θέματα συνταγματικότητας». Είχε πάντως προσθέσει πως «οι προδιαγραφές αυτού του σχήματος, αυτού του μηχανισμού, αποτελούν δέσμευση και της Ελλάδας και της Ευρώπης στις προδιαγραφές μιας νεοφιλελεύθερης γερμανικής Ευρώπης που δεσμεύει τη χώρα μας στο υφεσιακό σπιράλ του θανάτου. Πρόκειται για ένα μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας εντός ευρώ με τους όρους που βολεύουν τους δανειστές μας και πριν από όλους τη Γερμανία, διότι όπως μας εξήγησε η κ. Μέρκελ, το κόστος από μία ασύντακτη χρεοκοπία της χώρας και η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ, εξέλιξη την οποία εμείς δεν επιθυμούμε και δεν επιδιώκουμε γιατί θα είναι επώδυνη για τον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα για τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα».
Με …διαφορετικό μάτι οφείλει μάλλον κανείς να αντιληφθεί την εκτίμηση που είχε εκφράσει στην ίδια συνεδρίαση ο Θ.Δρίτσας. Είχε αναφέρει πως «μ’ αυτό το σύμφωνο σταθερότητας γίνεται μια νέα τομή στη σχέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Στην πραγματικότητα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο γίνεται ευρωπαϊκός θεσμός μ’ αυτήν τη συνθήκη. Και πρόκειται για μία σημαντική εξέλιξη, για την οποία δεν έχουμε μιλήσει σχεδόν καθόλου. Αναβαθμίζεται σταθερά και μόνιμα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ως παράγων της ευρωπαϊκής ενοποίησης». Επίσης είχε υποστηρίξει ότι για την έγκριση αυτού του νόμου απαιτείται δημοψήφισμα αφού «είναι αδιανόητο να μην οδηγείτε στη συνολική κρίση τον ελληνικό λαό αυτήν τη διεθνή Συνθήκη και μόνο από τον τρόπο με τον οποίο εισάγεται ως σχέδιο νόμου στην ελληνική Βουλή και από το περιεχόμενό της το τόσο σημαντικό και το τόσο δεσμευτικό. Είναι αδιανόητο να μην οδηγείτε τη Συνθήκη στη συνολική κρίση του ελληνικού λαού είτε αυτοτελώς μέσα από διαδικασία δημοψηφίσματος, όπως θα έπρεπε να γίνει, εάν τηρούνταν στοιχειωδώς δημοκρατικοί κανόνες σε αυτήν τη χώρα και αν γινόταν στοιχειωδώς σεβαστή η λαϊκή βούληση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου