ΕΜΠΟΡΟΣ ΕΛΠΙΔΑΣ...

 Πόσους πάτους έχει αυτός ο βάλτος;


Την επομένη κιόλας της υπερψήφισης του πολυνομοσχεδίου και ακολούθως της ολοκλήρωσης της «αξιολόγησης», τα κυβερνητικά και κομματικά επιτελεία πήραν φωτιά, μην κρύβοντας την ικανοποίησή τους εν αναμονή του ρευστού με το οποίο θα ενισχυθεί η καπιταλιστική οικονομία. 


Για να μην ηχούν παράταιρα και προκλητικά τα περί «επιτυχίας», στο φόντο του εκτρωματικού πολυνομοσχεδίου, περιβλήθηκαν από αυταπάτες στο λαό ότι κάτι θα περισσέψει και γι' αυτόν και ότι με κάποιον τρόπο θα «λειανθούν» οι πλέον αντιλαϊκές αιχμές των μέτρων που ψηφίστηκαν.

Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, που τόλμησε να υποστηρίξει ότι «βγήκαμε αλώβητοι» απ' την κρίση με το λαό να αιμορραγεί, ισχυρίστηκε μετά τη συνάντηση που είχε την Τετάρτη με τον Δ. Αβραμόπουλο: «Εχουμε μια σημαντική ευκαιρία (...) να δουλέψουμε με σοβαρότητα για να μπορέσουμε να ξαναοικοδομήσουμε μια οικονομία σταθερή αλλά και μια δίκαιη ανάπτυξη (...) Η ανάπτυξη έρχεται, αλλά έχει σημασία, αυτή τη φορά, το πλεόνασμα της ανάπτυξης να κατανεμηθεί με δικαιοσύνη στον ελληνικό λαό».

Μπορεί στα λαϊκά νοικοκυριά να μοίρασε «ακάλυπτες επιταγές», όπως άλλωστε συνηθίζουν, για το κεφάλαιο όμως ο πρωθυπουργός είχε «μετρητά στο χέρι». Σχολιάζοντας τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ ο άνθρωπος που έσχιζε τα μνημόνια όπως τα καλτσόν ανέφερε:  

«Νομίζω ότι το σημαντικότερο είναι ότι αποκαθίσταται πλήρως η σταθερότητα, φεύγει η αβεβαιότητα, τελειώνει όλη αυτή η συζήτηση για το αν η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει να παραμείνει στον ισχυρό πυρήνα της Ευρώπης». 

Πριν παρέθεσε τα οφέλη για την «πραγματική οικονομία», που είναι «3,5 δισεκατομμύρια στους 5 επόμενους μήνες - που θα δώσει μια ώθηση στην πραγματική οικονομία. Εχουμε ακολούθως τις κινήσεις που αναμένουμε από την ΕΚΤ, την επαναφορά του waiver στα ελληνικά ομόλογα αλλά και την ένταξη των ελληνικών τραπεζών στην ποσοτική χαλάρωση, και προσδοκούμε σαφώς - και με την απόφαση που πάρθηκε χθες και είναι ίσως το πιο σημαντικό σε σχέση με το χρέος - ότι για τα επόμενα 20 σχεδόν χρόνια θα έχουμε συνολικές δαπάνες για την εξυπηρέτηση του χρέους κάτω του 15% του ΑΕΠ, που είναι το χαμηλότερο σε σχέση με όλες τις χώρες της Ευρωζώνης».