H ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΔΥΝΗΡΗ

 
Ευγένιος Ανδρικόπουλος


Η λεηλασία του Ευρωιερατείου κατά του Ελληνικού λαού αφορά κυρίως το πολυτιμότατο έμψυχο φορτίο του και δευτερευόντως το οικονομικό κι ας σφυρίζουν αδιάφορα οι ροζ δωσίλογοι παριστάνοντας τους Γερμανούς τουρίστες.. Κατανοητό, αφού πρέπει πάση θυσία και δυνάμει το καθεστώς να κρύψει πως είναι αυτό που φούσκωσε τα πανιά του τρίτου και χειρότερου κύματος της νεομετανάστευσης.. 


Σύμφωνα με τα στοιχεία της άνευ Γεωργίου Ελστάτ (αλήθεια αυτός που βόσκει;) περισσότεροι από 600 χιλιάδες νέοι κυρίως τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πήραν το δρόμο του Ευρωπαράδεισου για μια θέση στη μαύρη τρύπα της διεθνούς αγοράς εργασίας. Αριθμός που αν επιμεριστεί χρονικά αποδίδεται ως εξής: 

Το 2014 καταδιώχθηκαν από τη χώρα τους 106.804 νέοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία επιστήμονες. Το 2013 εξορίστηκαν 117094 επίσης απόφοιτοι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το 2012 εξοστρακίστηκαν 124694 και όσο κατερχόμαστε χρονικά τόσο και ο αριθμός της απώλειας ανέρχεται αναλογικά ώσπου να αγγίξει τις εξακόσιες χιλιάδες και όχι τις εκατόν πενήντα που ανακοινώνεται από τους καθεστωτικούς μηχανισμούς της χυδαίας προπαγάνδας. Και βεβαίως κατά το πλειοψηφικό τους ποσοστό οι εξορισμένοι ταπεινωτικά στην αλλοδαπή είναι άνδρες, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλα τα μεταναστευτικά κύματα.. 

Πρόκειται για πρώτο μεταξύ των τριών μαζικών μεταναστευτικών ρευμάτων και το δεύτερο μεταπολεμικά που ωστόσο ξεχωρίζει οδυνηρά για τον ελληνικό λαό επειδή πρόκειται περί επιστημόνων και όχι ορεσίβιων του αναλφαβητισμού, όπως συνέβη κατά τα δύο προηγούμενα, αλλά και για κάτι εξ ίσου επώδυνο: 

Εκείνα αντικαταστάθηκαν από τις γεννήσεις γεγονός που δεν προβλέπεται ότι θα συμβεί με το τελευταίο δεδομένης της υπογεννητικότητας.   
 Η ελληνίδα μητέρα μετά βίας γεννά ένα παιδί κατά μέσο όρο και από την ΕΛΣΤΑΤ έχει υπολογιστεί ότι για τη διατήρηση του πληθυσμού απαιτείται η κατά μέσο όρο γέννηση 2,1 παιδιών ανά οικογένεια. 

Δεν είναι του παρόντος να αναπτυχθούν οι αιτίες αλλά για να αποσείσουμε κάθε ευθύνη από τη πλάτη των νέων γονιών, θα σημειώσουμε πως οι ευθύνες διατροφής, γαλούχησης και εκπαίδευσης ενός παιδιού είναι βαρύτατες και απαιτούνται τεράστια ψυχικά και οικονομικά αποθέματα στα οποία ουδέν έχει συνεισφέρει το κράτος το οποίο κατεδαφίζεται τα τελευταια είκοσι χρόνια συστηματικά. 

Αντιθέτως του πληθυσμού εκείνα που γεννώνται ωστόσο καθημερινά είναι μια σειρά ρητορικών ερωτημάτων μεταξύ των οποίων κυρίαρχα είναι τα εξής: 

Κατά ποιο τρόπο θα επιτύχει το καθεστώς την ανάπτυξη όταν η αφρόκρεμα της νόησης έχει μεταναστεύσει; Σε ποιες καινοτόμες ιδέες θα στηρίξει την έκρηξη της παραγωγής που περιμένει περιπαίζοντάς μας; Από πού θα προκύψουν αυτές; Από τη προέκταση του εργάσιμου βίου στα 67 της νοητικής ακαμψίας; Ή μήπως προσδοκώντας στο έλεος των τοκογλύφων, πιστεύει ότι σαλπίζοντας γενική υποχώρηση θα επιστρέψουν οι επιστήμονές μας πίσω, όταν ήδη αυτοί θα έχουν διαμορφώσει ζωές και οικογένειες στην αλλοδαπή; Συνέβη μετά από γενικό προσκλητήριο του Ανδρέα Παπανδρέου  κατά το σωτήριον έτος του 1982 αλλά ελάχιστοι επέστρεψαν κι αυτοί διερευνητικά. 

Το μέγεθος της απώλειας είναι ποιοτικά ανυπολόγιστο και η μοναξιά του λαού δυσβάστακτη για να απαλλαγείτε των αυταπόδεικτων ενοχών σας .. Και θα καταδικαστείτε. Είτε ενώπιον του φυσικού είτε ενώπιον του ιστορικού σας δικαστή..