Άρθρο
του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Ο ρατσισμός είναι ψύχωση που παράγεται από την πολιτική ως μορφή αποκλεισμού του Άλλου, του διαφορετικού, του ξένου. Και ο μόνος (κοινωνικός) τρόπος θεραπείας είναι η αντιμετώπιση των πολιτικών που αναπαράγουν αυτήν τη ψύχωση.
Ποιες είναι αυτές οι πολιτικές; Εκείνες που μετατρέπουν τον ετερόνομο άνθρωπο, ο οποίος δεν μπορεί να αποδεχτεί την ύπαρξη ταυτοτήτων, τάξεων και γενικότερα καθορισμών διαφορετικών από τους δικούς του, σε ψυχωσική προσωπικότητα.
Πρόκειται για πολιτικές ακραίας ερμηνευτικής βίας συμβάντων που έτσι μετατρέπονται στη συνείδησή μας σε απειλητικά γεγονότα και σχήματα ζωής. Βλέπεις, αναγνώστη μου, τον ρατσιστή που μας κυβερνά να εξαφανίζει τη διάκριση του εαυτού μας από τον κόσμο και ταυτόχρονα να κατασκευάζει φαντασιακούς κόσμους που δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο παρά την προβολή του κατακερματισμένου μέσω της αγοράς εαυτού στη κοινωνία. Από τη στιγμή που αντιλαμβάνεσαι τον Άλλον ως Άλλο - ως άλλο κόσμο - αισθάνεσαι κάποια μορφή απειλής, νοιώθεις ανασφάλεια, νοιώθεις άβολα και αν δεν μπορείς να τον εξαφανίσεις, τον απομονώνεις. Και αν ούτε αυτό είναι πρακτικά ή θεσμικά δυνατόν, αναζητείς πολιτικές επενδυτικού χαρακτήρα που θα τον καταστήσουν ανενεργό, δηλαδή κοινωνικώς ανύπαρκτο, έναν παρία που θα ικανοποιεί τη γνωστική σου διαστροφή, τη ρατσιστικού χαρακτήρα ψύχωσή σου και την τσέπη σου!
Με την έννοια αυτή είμαι και εγώ - ένας πολέμιος του ρατσισμού - ρατσιστής! Δεν είμαι, ωστόσο, υπερήφανος για αυτό, δεν ορίζω τον Άλλον ως ρατσιστή για να νομιμοποιήσω πολιτικάντικα τον δικό μου ρατσισμό, ενώ αναγνωρίζω πως η ψύχωσή μου αυτή δεν αντιμετωπίζεται έξω από το χώρο της πολιτικής. Έξω δηλαδή από ένα πολιτικό σχήμα που θα καταπολέμα όχι απλώς τον αποκλεισμό, αλλά και την ενσωμάτωση με την εξαφάνιση ή αποδυνάμωση του διαφορετικού. Αν δεν το κάνεις έτσι, τότε η ίδια η πολιτική αποτελεί τουλάχιστον άδηλη έκφραση ρατσιστικής ψυχώσεως… μια ανωμαλία!
Στο βαθμό μάλιστα που η ανωμαλία αυτή παρίσταται ως εθνικισμός, τότε το έθνος ως πολιτική κοινότητα, σχηματίζει την ταυτότητά του στο φάσμα μιας διαρκούς ερμηνευτικής βίας του πραγματικού για να διακριθεί το εμείς από το Άλλος. Μιλάμε τότε για αντιδραστική εθνική ταυτότητα, όπως αυτή που σχηματίζουν για παράδειγμα οι χώρες της Βαλτικής εναντίον των Ρώσων, της Σλοβακίας εναντίον των Ούγγρων, στη Ρουμανία εναντίον των Ρομά ή… στην Ελλάδα εναντίον των Τούρκων, οι οποίοι παρίστανται ως ο Άλλος που ενσωματώνει τον εφιάλτη του ισλαμισμού – ο οποίος έχει πάντα τη μορφή ενός απειλητικού τέρατος με πολλά κεφάλια, αλλά μια υπάνθρωπη ουρά! Εδώ η ψύχωση λαμβάνει υστερική μορφή με τον μισανθρωπισμό να νομιμοποιείται πολιτικώς ως ζωτική προστασία από την κατηγορία των υπανθρώπων που απειλούν εθνότητες και μοντέλα ευημερίας. Που απειλούν, με μία κουβέντα, το κυρίαρχο ρατσιστικό γνωστικό μοντέλο μίας πολιτικής κοινότητας που αναπτύσσεται στη βάση ψυχώσεων, οι οποίες αποτελούν χυδαία
προϊόντα αυτού που ο Κορνήλιος Καστοριάδης εννοούσε ως ετερότητα.
Ένοιωσα την ανάγκη να μιλήσουμε γι’ αυτό, αναγνώστη μου, διαβάζοντας χθες άρθρα που αναφέρονταν στον πρόστυχο, μισανθρωπικό λόγο ενός έλληνα, μέλους της ορθόδοξης ιεραρχίας, του οποίου η μόνη έγνοια είναι προφανώς να μη διωχθεί κατά εφαρμογή του αντιρατσιστικού νόμου ή, εάν του ασκηθεί δίωξη να μπορεί να εμφανίσει ενώπιον του δικαστηρίου αναφορές από τον ελληνικό, ακροδεξιό – φασιστικό Τύπο από τις οποίες συνθέτει βασικά τον ψυχωσικό του λόγο και έτσι να αποφύγει βαριά καταδίκη. Θα μπορούσες να πεις ασφαλώς, μη δίνεις σημασία στην ανώμαλη, γεμάτη μίσος αυτή χριστιανική ψυχή, η οποία συν τοις άλλοις αρθρώνει μία θρασύδειλη συμπεριφορά μήπως και ξεγλιστρήσει από τον ποινικό νόμο, όπως ακριβώς πράττουν τα χειρότερα ανθρωπάκια του υποκόσμου. Δεν έχεις δίκιο, αλλά ας πάμε παρακάτω…
Αμέσως μετά βρέθηκα μπροστά στο πρωτοσέλιδο της σουηδικής εφημερίδας Dagens Nyhet, η οποία θεώρησε χρήσιμο στις μέρες κατά τις οποίες το προσφυγικό ζήτημα κυριαρχεί στο πολιτικό αφήγημα της Ευρώπης, να παρουσιάσει ένα ολόκληρο ένθετο με τις σαφώς ρατσιστικού χαρακτήρα απόψεις, όχι κάποιας σουηδού πολιτικού, αλλά της δανής «υπουργού αλλοδαπών»
(!), Inger Stojberg, η οποία επιτιμούσε την σουηδική πολιτική ηγεσία ως προς την στάση της στο ζήτημα, τονίζοντας συγκεκριμένα: «η Δανία δεν θα γίνει Σουηδία για τίποτα στον κόσμο». Ευτυχώς για την Σουηδία θα έλεγα εγώ, αλλά από την στιγμή που η νέα αυτή γυναίκα υπερπροβάλλεται κατ’ αυτόν τον τρόπο από μία μεγάλη φιλελεύθερη σουηδική εφημερίδα, πολύ αμφιβάλω!
Η αρμόδια υπουργός για τους μετανάστες στην Δανία, έρχεται με ένα πιο κομψό, αλλά εξίσου ψυχωσικό τρόπο, να διασπείρει φόβο για τον Άλλον, αναπτύσσοντας το ίδιο διαλογικό μοντέλο με εκείνο του γνωστού φασίστα ιεράρχη της πατρίδας μας, ο οποίος προσβάλει τον τόπο καταγωγής του πατέρα μου, που γέννησε αγωνιστές εναντίον του φασισμού και ναζισμού. Υπάρχει μία γενικότερη τάση τα ρατσιστικά ξενοφοβικά πολιτικά συστήματα της Ευρώπης να αναδεικνύουν πλέον νέες γυναίκες στο ρόλο νεοφασιστών ηγετών, έτσι ώστε η ψυχωσική έκφραση του ρατσισμού να εμφανίζεται ως ήπια, στοργική, μητρική και ταυτόχρονα μοντέρνα εικόνα του «αυτονόητου», για να μην διεγείρει αυτομάτως τα υφιστάμενα ακόμα κοινωνικά αντανακλαστικά από την ιστορική μνήμη της Ευρώπης του προηγούμενου αιώνα, που αιματοκυλίστηκε και καταστράφηκε όταν η ψύχωση του ρατσισμού απέκτησε δραματικά μεγάλη πολιτική ισχύ. Η ελαφρά μακιγιαρισμένη, χαμογελαστή και καλοκάγαθη εικόνα της δανής υπουργού δεν διαφέρει σε τίποτα, αναγνώστη μου, από εκείνη του έλληνα μητροπολίτη με την μακριά λευκή γενειάδα σε ο, τι αφορά στην αφηγηματική δομή της ψυχώσεως του ρατσισμού. Υπάρχει όμως μια υφολογικού χαρακτήρα διαφορά, την οποία δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε.
Ο μισανθρωπισμός του μητροπολίτη μπορεί να απορριφθεί εύκολα από όσους διακρίνουν την ύβρι του ιεράρχη προς τον άνθρωπο. Αντίθετα, ο μισανθρωπισμός της κ. Stojberg είναι καλά κρυμμένος μέσα από την προβολή του εθνικού συμφέροντος, το οποίο θεμελιώνεται στο κράτος ευημερίας. Πονηρά η κυρία αυτή συνδέει τον μετανάστη με μία μορφή πολιτισμού που δεν έρχεται απλώς σε σύγκρουση με τον δικό της, αλλά με το καθεστώς ευημερίας στην χώρα της. Αυτό είναι το πολιτικάντικο τέχνασμα που μετατρέπει μία ψύχωση κοινής μορφής σε μαζική ψύχωση με την μορφή αποδοχής ρατσιστικών πολιτικών, μέσω των οποίων νομιμοποιείται ακόμα και η ληστεία από την πλευρά αστυνομικών οργάνων των μεταναστών που η κακή τους τύχη τους φέρνει να περάσουν από την σύγχρονη «αυτοκρατορία της Δανίας» - είναι κοινό γνώρισμα του ψυχωσικού ρατσισμού η αντίληψη της εθνικής ταυτότητας στο πλαίσιο ενός αυτοκρατορικού αφηγήματος.
Αυτή η παράνοια βρίσκει γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθεί μαζικά, με ασύλληπτη ταχύτητα πλέον από το ένα άκρο της Ευρώπης μέχρι το άλλο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες που έχουν υιοθετήσει αυστηρούς αντιρατσιστικούς νόμους, αυτοί καθημερινά κουρελιάζονται άμεσα στο διαδίκτυο και έμμεσα στον Τύπο, όχι απλώς από φασιστοειδή κάθε είδους, αλλά και από επώνυμους και δήθεν σοβαρούς χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες, μέλη της πολιτικής και ακαδημαϊκής κοινότητας και της κοινωνίας των πολιτών. Φτάσαμε να γινόμαστε μάρτυρες ψυχωσικών παραστάσεων εναντίον των σύγχρονων μεταναστών σε κεντρικό σημείο της Στοκχόλμης, όπου εξίσου αρρωστημένες προσωπικότητες διαδήλωναν τα ίδια αισθήματα εναντίον των εβραίων την εποχή του μεσοπολέμου και κατά την περίοδο της ευρωπαϊκής εκστρατείας του ναζισμού! Τα ίδια συνθήματα τώρα όπως και τότε, με αλλαγή μόνον σε μία λέξη: όπου εβραίοι τοποθετείται τώρα η λέξη μετανάστες, οι οποίοι εμφανίζονται ως εισβολείς βιαστές κάθε μορφής. Την δεκαετία του ’30 στην πλέον αριστοκρατική συνοικία της Στοκχόλμης συγκεντρώνονταν φοιτητές που φώναζαν υστερικά: «Stoppa judeimporten»
(: Σταματήστε την εισαγωγή εβραίων), ενώ σήμερα στο ίδιο σημείο ένα ετερόκλητο πολιτικώς πλήθος ψυχωτικών ρατσιστών φωνάζει: «Stoppa
invandringen av våldtäktsmännen» (: Σταματήστε την μετανάστευση των βιαστών στη χώρα)!
Εδώ πλέον κάνει πολιτική μία έκδηλη ψύχωση σε βαριά μορφή, καθώς η ξενοφοβία που έρχεται ακριβώς να συγκαλύψει την βήμα-βήμα κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, αναπαριστά φροϋδικές μορφές ετερότητας, ταυτίζοντας τον Άλλον με τον βιαστή. Κάθε φορά που θα συναντάς στον δρόμο έναν «μαυροκέφαλο», θα τον βλέπεις μέσω αυτού του πολιτικού αφηγήματος ως εν δυνάμει βιαστή, για να διασκεδάσεις προφανώς την βαριά ψύχωση σεξουαλικού χαρακτήρα, που μέσω της σύγχρονης χυδαίας ή κυριλέ πορνογραφίας μετατρέπει εσένα φαντασιακά σε βιαστή ή σε ποθητή/ποθητό ερωτικώς μέσω της επιθυμίας που φαντάζεσαι πως εκδηλώνει κάποιος για να σε βιάσει. Είναι η κατανάλωση σύγχρονων ερωτικών αφηγημάτων και σεξουαλικών προτύπων τα οποία παίζουν έντονα με την πρόκληση του οιδιπόδειου συμπλέγματος που έρχεται σήμερα να υποστηρίξει τον ρατσισμό και να του προσδώσει μια εκρηκτική μορφή που διαπερνά όλες τις κοινωνικές τάξεις σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες.
Αυτός είναι ο λόγος που η σύγχρονη φασιστική λογοτεχνία και τα σημερινά ΜΜΕ που υπερασπίζονται τον ρατσισμό/φασισμό είναι πλημμυρισμένα από ένα μείγμα πορνογραφίας, βίας και απίθανα υποκριτικής, χριστιανικής δήθεν ηθικής, που χρησιμοποιεί κάθε χυδαιότητα και βιαιότητα για να σκανδαλίσει τον πιστό. Στον βαθμό που ο ίδιος ο μετανάστης δεν προσφέρει υλικό σκανδαλισμού, φροντίζουν να τον εντάξουν εκ προοιμίου και μαζικά σε ένα σκανδαλιστικό αφήγημα εντός του οποίου ο, τι και να κάνει, όπως και να συμπεριφερθεί, θα αποτελεί σκάνδαλο για την κοινωνία στην οποία έρχεται για να ενταχθεί. Ο ρατσιστής σκανδαλίζεται απλώς και μόνον από την ύπαρξη του Άλλου. Αυτό δεν μπορεί να καταπολεμηθεί αν δεν αλλάξει συνολικά η πολιτική αντιμετώπιση της διαφορετικότητας. Αν δεν αποτελέσει, δηλαδή, η διαφορετικότητα αναπόσπαστο στοιχείο της ολότητας.
Δίχως την καταπολέμηση με πολιτικά μέσα της ψύχωσης που απαιτεί την προστασία φαντασιακών πολιτικών κοινοτήτων από το διαφορετικό, είναι αδύνατον, αγαπητέ αναγνώστη, να αντιμετωπίσουμε ακόμη και τον προσωπικό μας ρατσισμό στην καθημερινότητα. Απαιτείται, δηλαδή, πολιτική βούληση εναντίον του λαϊκισμού για την εφαρμογή μίας ειλικρινούς και καθολικής αντιρατσιστικής διαπαιδαγώγησης. Αυτό πρέπει να γίνει το στοίχημα όσων ελλήνων μοχθούν για να αποφύγουν την ένταξή τους στην μάζα των ηλιθίων ψυχωτικών!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου