Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΙΓΙΟΝ

 Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Είναι πραγματικά ακατανόητη η αυτοπαγίδευση του λαού στον καθεστωτικό τρόμο της ακινησίας γιατί υποτίθεται πως πίσω από τη κάθε απόπειρα ανατροπής ελλοχεύει ο θάνατος..  Κατάσταση ελάχιστα απέχουσα από τους φυλακισμένους που όταν κάποιος τους ανοίξει μια σήραγγα στην ελευθερία, κλείνουν τα μάτια τυφλωμένοι από το φως της.. 


Χρόνια τώρα, από την εθνικοαπελευθερωτική αλλά και κοινωνική επανάσταση του 21 τούτος ο λαός έχει εγκλωβιστεί σε οργανισμούς και οργανώσεις  «προστασίας» μιας σειράς νταβατζήδων ιμπεριαλ(η)στών, για να ζει στη κόψη του ξυραφιού από την οποία ενίοτε κόβεται αιματηρά, όπως σχετικά πρόσφατα στην Κύπρο, αλλά κατά μια ακατανόητη διαστροφή επανέρχεται αυτοβούλως στην ίδια .. λες φυσική του θέση. Από τους Αγγλογάλλους των αφανιστικών μεταπελευθερωτικών δανείων και τους Έλληνες τύπου Συγγρός «εθνικούς ευεργέτες» ως τους δραγουμάνους της Μικρασιατικής καταστροφής την ήττα του Δημοκρατικού στρατού από τις λεγεώνες των Άγγλων και των Γερμανοτσολιάδων και το Νάτο, ένας Γολγοθάς ήταν κι ας μοιάζει σε όλους εμάς σήμερα μια ανάσα δρόμος… 

Είναι γιατί δεν το βιώσαμε και η εμπειρία ως γνωστό δεν μεταφέρεται όσο γλαφυρά και αν αφηγηθεί. 

Έτσι όταν η εγχώρια καθεστηκυϊα τάξη μας οδήγησε ομαδόν στα νέα δεσμά του ιερατείου των Βρυξελλών, οι περισσότεροι εξ ημών πανηγυρίζαμε σαν να πορευόμασταν επί τέλους προς τη νέα Εδέμ. Την Εδέμ των τοκογλύφων τραπεζιτών που με δολιότητα έκρυβαν πίσω από τον αμετάφραστο τίτλο οι Αγορές. Ακόμη κι όταν αυτές άρχισαν να μοιράζουν λεφτά εν είδη μουνταρίας πλην των συνήθων υπόπτων της κοινωνικής περιθωριοποίησης, ουδείς προβληματίστηκε. 

Ποιοι είναι; Γιατί τα προσφέρουν; Πόθεν προέρχονται τα χρήματα; Ποια είναι τα ανταλλάγματα; 

Βολευτήκαμε πίσω από την εξήγηση της αρχαίας ημών ιστορίας που μας καθιστούσε περιούσιο λαό, αρνούμενοι να δούμε τη πραγματικότητα που έτρεχε με ασύλληπτες ταχύτητες κάτω από τα πόδια μας ξεθεμελιώνοντας την ύπαρξή μας. Επειδή πουλούσαμε το σπίτι μας για δυο τρία τέρμινα «χλιδάτης ζωής». 

Ανταλλάσσαμε την παραγωγή μας με έντυπες υποσχετικές που είχαν βαφτίσει νομίσματα. Μας υποχρέωσαν επί παραδείγματι να κλείσουμε τα υψηλής τεχνολογίας Ναυπηγεία Σκαραμανγκά για να σωθούν οι εκατό χιλιάδες θέσεις εργασίας σε εκείνα του Κιέλου. 
Και υποκύψαμε. 
Ή να ξεπατώσουμε την αγροτική και την κτηνοτροφική μας παραγωγή με τις αμύθητες εξαγωγές, για να διευρυνθεί η αγορά εκείνης της γνωστής, της τουλίπας.. 
Και υποκλιθήκαμε. 
Ή ακόμη να κάψουμε τα καΐκια του αλιευτικού μας στόλου αντί πέντε εκατομμυρίων δραχμών έκαστο για εισάγουμε δια μέσου της Κομισιόν τσιπούρα και μπαρμπούνι Σενεγάλης!
 Και υποταχθήκαμε.. 

Προηγουμένως είχαν (τη συνδρομή των εγχώριων προθύμων) με επιτυχία καταστήσει τη μεταποιητική μας βιομηχανία σε έναν οικονομικό ερειπιώνα για να μεγαλουργεί τώρα αυτή στις γείτονες χώρες του μετασοσιαλιστικού εξευτελισμού. 

Φθάσαμε έτσι  στην επιστημονική εξαχρείωση της βάφτισης σε βαριά βιομηχανία το τουρισμό!! Αυτό το τουρισμό.. 
Του all inclusive (!) που δεν επιτρέπει ούτε ψίχουλο να πέσει έξω από τους ήδη ξεπουλημένους στους δραγάτες μας κοιτώνες της καλοκαιρινής ραστώνης ! 
Μονά ζυγά μονόζυγα δικά τους! 
Για να ξεμείνουμε εμείς οι ιερείς στη θρησκεία του παπιγιόν..