Ο ΤΣΙΠΡΑΣ Ο ΨΥΧΑΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΥΤΟ ΚΟΥΒΑΡΙ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Αποφάσισα να ξεκαθαρίσω το τοπίο στα ΜΜΕ έτσι ώστε να έχετε πλήρη αντίληψη του τρόπου σύνθεσης της ενημέρωσης από τις δημοσιογραφικές ομάδες  και την ιεραρχία που τις διέπει, είτε αυτές συστήνουν αυτοτελείς μικροοργανισμούς σε ένα Μέσο είτε επεκτείνονται σε διευρυμένο δίκτυο δια του οποίου καλύπτονται πολλαπλά Μέσα. (ω ναι συμβαίνει και αυτό..)  Η θεσμοθετημένη πυραμίδα έχει ως εξής: Επικεφαλής ο εργοδότης –κατά προτίμηση εργολάβος δημοσίων έργων – και ακολουθούν:


Ο ή οι διευθυντές –μπορεί να είναι πλείονες του ενός- σύνταξης, ο ή οι αρχισυντάκτες και οι επί μέρους αρχισυντάκτες κατά διοικητικές πολιτικές οικονομικές και κοινωνικές ενότητες για να καλύπτεται όλο το φάσμα των σχέσεων κράτους – λαού ή του λαού στις μεταξύ του συναλλαγές ανεξαρτήτως των χαρακτηριστικών  τους. Το κάδρο αυτό τηρείται κατά κανόνα, αλλά για τη σύνθεσή του μη φανταστείτε πως απολύτως υπεύθυνες είναι η εργοδοσία και η διευθυντική ομάδα. 

Υπάρχουν θέσεις αρχισυντακτών ευαίσθητων τομέων όπως επί παραδείγματι η πολιτική αρθρογραφία ή το πολιτικό και οικονομικό ρεπορτάζ ή ο οικονομικός σχολιασμός, επί των οποίων η θέση καταλαμβάνεται με την σύμφωνη γνώμη της πολιτικής ηγεσίας, πρεσβειών ή ακόμη και με την ευθεία επιβολή ονομάτων από την τελευταία. 

Το έχω βιώσει σε προσωπικό επίπεδο όταν μια πολιτικός γόνος γνωστής πολιτικής δυναστείας είχε απαιτήσει από την εργοδοσία την απόλυσή μου τόσο από τη θέση του κεντρικού παρουσιαστή όσο και από τη θέση του διευθυντού σύνταξης που κατείχα, επειδή δεν στήριζα τον υποψήφιο δήμαρχο Αθήνας της αρεσκείας της. Κάτι που θα συνέβαινε αν ο εργοδοτικός κυνισμός δεν της έθετε ωμά το δίλημμα πως στη περίπτωση που ο εκλεκτός της δεν απέφερε τουλάχιστον τα ίδια διαφημιστικά κέρδη στον σταθμό τότε θα τον αποζημίωνε αυτή! 

Σε άλλη περίπτωση συναδέλφου όπου δύο τράπεζες είχαν προβάλλει σοβαρές ενστάσεις για τον πολιτικό προσανατολισμό των ρεπορτάζ του κάτι που είχε ως συνέπεια η εργοδοσία να τον αντικαταστήσει, συνέβη το εξής ξεκαρδιστικό. Οι διάδοχοί του υπακούοντας στην ηθική της ενημέρωσης κινήθηκαν ως όφειλαν στην ίδια γραμμή με τον προκάτοχό τους ώσπου εν τέλει οι τράπεζες προσήγαγαν (ναι κατά κυριολεξία προσήγαγαν) έναν δικό τους υπάλληλο άσχετο με το άθλημα για να εξυπηρετήσει το τραπεζικό ρεπορτάζ! Ο συγκεκριμένος εξελίχθηκε σήμερα σε αυτόν που φτύνει σύσσωμος ο Ελληνικός λαός και άπαντες κατάλαβαν ποιον εννοώ. 

Έτσι όταν ο Ψυχάρης ομολόγησε πως ο Τσίπρας επιχείρησε να ενθρονίσει στα κορυφαία σκαλιά της κλίμακας του συγκροτήματος τον δικό του περιούσιο, ουδένα δημοσιογράφο κατάπληξε διότι πρόκειται περί μιας διαχρονικής πραγματικότητας.. 

Οι όποιες εκπλήξεις αφορούσαν το πρόσωπο –για τον Μουλόπουλο επρόκειτο- δεδομένου ότι εμφανίζει ορισμένες ιδιορρυθμίες που θα μπορούσαν να εκθέσουν το «κύρος» του συγκροτήματος. Αν λοιπόν περνούν από αυτή τη κρισάρα οι κατέχοντες θέσεις ευθύνης στα Μέσα Ενημέρωσης αντιλαμβάνεστε τι ακριβώς συμβαίνει με την μαρίδα και ποια περιθώρια αντίστασης έχει αυτή έναντι της εργοδοσίας. 

Δικαίως επομένως οι επαγγελματικοί μας πρόγονοι είχαν συστήσει τα δύο ταμεία –επικουρικό και κύριας σύνταξης- έτσι ώστε οι συνάδελφοι να τυχαίνουν αυτής της ελάχιστης προστασίας –δικό μας ταμείο ανεργίας - όταν αρνούνταν να θέσουν την υπογραφή τους σε κείμενα που κατέρχονταν εκ των άνω και που φυσικά δεν τους εξέφραζαν. (ένας εξ αυτών που έχει υποστεί τη συγκεκριμένη ταλαιπωρία ήταν και ο αξέχαστος φίλος και συνάδελφος ο Λυκούργος ο Κομήνης..)   

Είναι οι αόρατοι μικροί ήρωες του καθημερινού άγους που πλέον υπό τις συνθήκες της πλήρους διάλυσης του κλάδου θα βρεθούν κατά κυριολεξία στον δρόμο των αστέγων. 

Με ποιο νυστέρι θα μπορούσε να κοπεί αυτός ο ενημερωτικός καρκίνος ; 

Με τη θέσπιση κανόνων στην κατοχή Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που θα μπορούσαν να αρχίζουν από την δημοψηφισματική έγκριση ενός πιλοτικού προγράμματος του υπό εκκόλαψη ραδιοτηλεοπτικου σταθμού και να φτάσουν ως την απαλλαγή τους ακόμη και από τις διαφημίσεις αν η πολιτεία επιδοτούσε (συνέβαινε με την ατέλεια χάρτου για τις εφημερίδες) και φυσικά ήλεγχε τη χρήση τους. 

Και πάνω και πέρα απ’ όλα στα διοικητικά τους συμβούλια να συμμετείχαν εκπρόσωποι της ΕΣΗΕΑ έτσι ώστε εργοδότης και επαγγελματικές ενώσεις να τεθούν ενώπιον των ευθυνών τους και του λαού..