Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΚΑΛΠΑΖΕΙ ΑΛΛΑ Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΟΙΜΑΤΑΙ

Διεκδικεί και την
Γαλλική προεδρία
πλέον η Λε Πεν
 

Σας έρχομαι, αφού με θέλετε!

 

Για δεύτερη φορά, μέσα σε 18 μήνες η Μαρίν Λε Πεν και το ακραία Δεξιό Εθνικό Μέτωπο σημειώνει εντυπωσιακή εκλογική νίκη στην Γαλλία. Τα κέρδη του κόμματός της στον πρώτο γύρο των γαλλικών περιφερειακών εκλογών, έρχεται μετά την εντυπωσιακή επίσης εκλογική εμφάνισή του στις προηγούμενες ευρωεκλογές.

 

 Σε  μια χρονιά που δύο φορές η Γαλλία συγκλονίζεται από τρομοκρατικά πλήγματα, πρώτα με την φονική επίθεση στα γραφεία της εφημερίδας «Charlie Hebdo» και κατόπιν πιο πρόσφατα με την αιματοχυσία στο «Bataclan» και τους παρισινούς δρόμους, η Μαρίν Λε Πεν φάνηκε να ευνοείται από τον εθνικό φόβο και θυμό για την λαϊκή ασφάλεια.

  Ασχέτως με πιο τρόπο οι Γάλλοι πολιτικοί αντίπαλοί της θα προσπαθήσουν να την αντιμετωπίσουν στο δεύτερο γύρο των εκλογών της επόμενης Κυριακής ένα είναι σίγουρο. Η Λε Πεν έχει βαθειά ριζωθεί στην γαλλική πολιτική σκηνή. Με βλέψεις προς την προεδρία της Δημοκρατίας, στις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Γεγονός είναι πλέον ότι η πολιτική σκηνή της  Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας έχει διαμορφωθεί από την Αριστερά εναντίον του Γκωλισμού, σε τρικομματική: Με τρίτο πόλο τους ακραίους δεξιούς υπερεθνικιστές.

 

  Η αύξησητων αντι – ΕΕ αισθημάτων των Γάλλων ψηφοφόρων (που πήγαν στις κάλπες) και προτίμησαν τις αντιευρωπαϊκές ιδέες που εκφράζονται από την Λε Πεν, έρχονται να προστεθούν στις αντιευρωπαϊκές τάσεις που αναπτύσσονται στην Βρετανία με το σχεδιαζόμενο δημοψήφισμα (παραμονής ή όχι στην ΕΕ) αλλά και την άνοδο των Γερμανών ευρωσκεπιτικιστών. Κάτι που θα πρέπει να ταρακουνήσει τους ευρω-γραφειοκράτες.

 

  Επειδή η Λε Πεν δεν είναι μόνη: Στην γειτονιά της, στο Βέλγιο υπάρχει ο Bart de Wever δήμαρχος της Antwerp και ηγέτης του φλαμανδικού εθνικιστικού  και αυτονομιστικού κόμματος  «Νέα Φλαμανδική Συμμαχία», που εξέφρασε την ικανοποίησή του για το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γαλλία. Και το κόμμα του είναι το ισχυρότερο στο Βέλγιο.

  Αλλά στη Δανία, τη Σουηδία την Ολλανδία καθώς στην Αυστρία και την Ελβετία, τα ακροδεξιά εθνικιστικά κόμματα προηγούνται στις δημοσκοπήσεις.

  Κι ας μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα, το υπάρχον ακροδεξιό (νεοναζιστικό ή όπως αλλιώς ) κόμμα έχει πατήσει για καλά το πόδι του στο Κοινοβούλιο, κι ας υποκρινόμαστε πως το αγνοούμε και το κρύβουμε κάτω από το χαλί.

  Στην πολιτική πολυδιάσπαση που υφιστάμεθα οι Ευρωπαίοι πολίτες, οι υπερεθνικιστές, εκμεταλλεύονται καταστάσεις και μπορεί να μην βρίσκονται ακόμη στην εξουσία, αλλά –έστω και χωρίς να θέλουμε να το καταλάβουμε - διαμορφώνουν την πολιτική ατζέντα. Αν αυτά συμβαίνουν στην Δυτική Ευρώπη, στην ανατολική,  τα εθνικιστικά ακροδεξιά κόμματα βρίσκονται ήδη στην εξουσία. Βλέπε Ουγγαρία με τον Βικτόρ Ουρμπάν του οποίου μάλιστα η αντιπολίτευση ανήκει όχι στην κεντρο-αριστερά, αλλά στο νεοφασιστικό  κίνημα Jobbik. Και στην Πολωνία κυβερνά πλέον ο Jarosław Kaczyński με το κόμμα του «Νόμου και της Δικαιοσύνης».

 

  Σε κρίσιμα σημερινά ζητήματα όπως του προσφυγικού της ασφάλειας και τουε υρωσκεπτικισμού, ο Ορμπάν και ο Καζίνσκι, λίγο διαφέρουν από τον Τσέχο πρόεδρο Μίλος Ζεμάν και τον Ρομπέρτο Φίκο, πρωθυπουργό της Σλοβακίας που –υποτίθεται- προέρχονται από την αριστερά.

 

  Όσο στα οικονομικά ζητήματα,στο ρόλο του κράτους και τις κοινωνικέ ςπαροχές, τα ακροδεξιά κόμματα έχουν στραφεί στα αριστερά, προπαθώντας να στρέψουν το ρολόι σε σοσιαλδημοκρατικά πρότυπα κρατικού παρεμβατισμού, με πλήρη απασχόληση και γερές συντάξεις την ώρα που οι «άλλες δημοκρατικές δυνάμεις», ασπάζονται την οικονομία της αγοράς.

 

Ποια είναι ποια:  

 

  Η Marine Le Pen γεννήθηκε στο Νεϊγί-συρ-Σεν στις 5 Αυγούστου 1968. Είναι η μικρότερη κόρη του ακροδεξιού εθνικιστή πολιτικού Ζαν-Μαρί Λε Πεν.

 Σπούδασε: Ποινικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Είναι δικηγόρος και υπήρξε μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Παρισιού από το 1992 ως το 1998.

 

 Είναι ευρωβουλευτής από το 2004, Πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου από το 16 Ιανουαρίου 2011.

Ήταν υποψήφια του Εθνικού Μετώπου για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2012.

 

Τον Ιούλιο του 2013, αποφασίστηκε άρση της ασυλίας της ως ευρωβουλευτού από την Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το αίτιο της απόφασης αυτής ήταν να ανοίξει ο δρόμος για τη δίωξή της από τις γαλλικές αρχές, για ρατσιστικές δηλώσεις της εναντίον των μουσουλμάνων το 2010.

 

  Η πιο πρόσφατη επιτυχία της: Στον πρώτο γύρο, στις περιφερειακές εκλογές του 2015 της περασμένης Κυριακής, το Εθνικό Μέτωπο ήρθε πρώτο στις 6 από τις 13 περιφέρειες.

Επόμενος στόχος της, η γαλλική προεδρία!