Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Την παραίτηση των υπουργών του ζήτησε ο Μαδούρο για ν’ ανασχηματίσει μια κυβέρνηση που υπονομεύθηκε από τα καρακόλια της CIA στη χώρα του αείμνηστου Τσάβες.
Μια κυβέρνηση που υπό το βάρος της εξαπολυθείσας οικονομικής επίθεσης κατά της Βενεζουέλας, της Ρωσίας του Ιράν και της Συρίας, ανατινάχθηκε από την έκρηξη της πτώσης των τιμών του πετρελαίου, την οποία προκάλεσαν οι Σαουδάραβες εταίροι του Αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος της σύγχρονης μαφίας. Και πότε;
Όταν η διεθνής πολιτική εικόνα προοιώνιζε την εκ διαμέτρου αντίθετη εξέλιξη αφού: Οι ηρωικοί Κούρδοι στο Κομπάνι αντιστέκονταν σθεναρά στις λυσσαλέες επιθέσεις του ιερού τέρατος των Αμερικανών, τους Τζιχαντιστές, η κατάσταση στην Ουκρανία εξακολουθούσε να είναι έκρυθμη, οι αλλεπάλληλες διαδηλώσεις στη Γαλλία για την δολοφονία του ακτιβιστή Ρεμί Φρες εντείνονταν, ο Ούγγρος πρωθυπουργός απειλούσε με φορολόγηση του διαδικτύου και οι εξεγερμένοι επί του Χονγκ Κονγκ υπόσχονταν φωτιά και λάβρα στη κυβέρνηση του Πεκίνου. Εντάσεις ικανές να εκτινάξουν τη τιμή του πετρελαίου στη οικονομική στρατόσφαιρα..
Κάτι όμως που παραδόξως δεν συνέβη με συνέπεια να πνιγούν στις θάλασσες των ανεκπλήρωτων προϋπολογισμών τους, χώρες όπως η Βενεζουέλα -πρωτίστως- και δευτερευόντως εκείνες του Ιράν ή της Συρίας και της Ρωσίας ή της Νορβηγίας (για τη τελευταία έσπευσε να καλύψει τις ζημιές το ευρωμπορντέλο) που είχαν στηρίξει τα εισοδήματά τους σχεδόν μονομερώς στις εξαγωγές πετρελαίου. (πως λέμε βαριά βιομηχανία ο τουρισμός για το ελληνικό προτεκτοράτο; κάτι τέτοιο..) Και αν σε ότι αφορά τη Ρωσία αυτό που προκλήθηκε ισοδυναμούσε με αμυχή για τις υπόλοιπες ήταν ισοδύναμο της καταστροφής. Το ποιος ωφελήθηκε από τον συγκεκριμένο πόλεμο το αποκαλύπτει κυνικά ο Τόμας Φρίντμαν σε άρθρο του επί των Νιου Γιορκ Τάιμς.
«Η πτώση των τιμών του πετρελαίου εξυπηρετούσε στρατηγικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και Σαουδικής Αραβίας» τόνιζε χαρακτηριστικά, περιγράφοντας μια εικόνα που μόνον τυφλός δεν θα έβλεπε.
Ποιος επομένως επλήγη βαθύτερα όλων;
Ο ασθενέστερος.
Αυτός που σήμερα καλείται να παραδώσει την εξουσία στα καπιταλιστικά σκυλιά κάτι στο οποίο υποχρεώθηκε για τους ίδιους λόγους η Σοβιετία δυόμισυ δεκαετίες πριν.
Η Βενεζουέλα που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Μαδούρο δεν άντεξε τον καπιταλιστικό τυφώνα. "Ζήτησα από το υπουργικό συμβούλιο να παραιτηθεί για να πραγματοποιηθεί μια διαδικασία αναδιάρθρωσης, βαθιάς αναγέννησης και ανανέωσης όλης της εθνικής κυβέρνησης", δήλωσε ο Μαδούρο κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας τηλεοπτικής εκπομπής του.
"Αυτό που θέλω είναι: ένα πρόγραμμα για το νέο στάδιο της επανάστασης, με μια βαθιά διόρθωση", τόνισε ο αρχηγός του κράτους δίχως να προσδιορίζει το πολιτικό περιεχόμενο της διόρθωσης αυτής. Για το μόνο το οποίο ορκίστηκε ήταν πως θα ασκήσει βέτο στα σχέδια της αντιπολίτευσης που θα θέλουν την ψήφιση νόμου περί αμνηστίας των πολιτικών κρατουμένων.
Προηγουμένως συσπειρωμένη η αντιπολίτευση στον υπό την ονομασία το "Τραπέζι Δημοκρατικής Ενότητας" (MUD) μεγάλο συνασπισμό, είχε λάβει 112 έδρες από τις συνολικά 167 του κοινοβουλίου, δηλαδή μια πλειοψηφία των δύο τρίτων η οποία του δίνει ευρείες αρμοδιότητες όπως επί παραδείγματι την προκήρυξη δημοψηφίσματος και τη συγκρότηση συντακτικής συνέλευσης.
Το προσωπαγές κόμμα του προέδρου Τσάβες που ήλεγχε το κοινοβούλιο επί 16 χρόνια συρρικνώθηκε στις πενήντα πέντε έδρες
Η νίκη της αντιπολίτευσης συνιστά βαρύ πλήγμα για τον 53χρονο πρόεδρο, ο οποίος κυβερνά από το 2013. Ο Μαδούρο συγκάλεσε την Πέμπτη το πολιτικό γραφείο του κόμματός του, του Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος της Βενεζουέλας (PSUV), σε μία ημέρα διαβουλεύσεων ελπίζοντας ότι θα γίνουν "εποικοδομητικές κριτικές και αυτοκριτικές".
Το γεγονός ότι η αντιπολίτευση έχει πλέον την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού, εκτιμά ο Λουίς Βισέντε Λεόν, πρόεδρος του ινστιτούτου δημοσκοπήσεων Datanalisis και προειδοποιεί: "η αντιπολίτευση δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες, οι πολίτες την ψήφισαν για να ξεφορτωθούν τον Μαδούρο, αλλά και για να επιλυθεί το πρόβλημα ότι δεν υπάρχουν αυγά, δεν υπάρχει ζάχαρη γιατί η οικονομική κρίση είναι αμείλικτη".
Καλή προσέγγιση Ευγένιε, αλλά αποκλειστικά οικονομική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι λείπει από αυτές τις χώρες και εμφανίζονται τόσο ευάλωτες στην αντεπανάσταση;
Η Δημοκρατία φίλε μου! Όλα αυτά τα καθεστώτα που σήμερα καταρρέουν ή μεταμορφώνονται σε κάτι διαφορετικό από αυτό που διακήρυτταν, ενώ απελευθέρωσαν τις αποκλεισμένες μάζες, στη συνέχεια τις χρησιμοποίησαν ως μάζες/στρατό πολιτικής νομιμοποίησης μιας πολιτικοοικονομικής ελίτ. Φοβήθηκαν τον λαό! Δεν πέρασαν την αποφασιστική εξουσία στο λαό τους. Λειτούργησαν συνωμοτικά και διπλοπρόσωπα, θεωρώντας τον λαό ανώριμο. Μόνον με τη συνεχή επίκληση του εξωτερικού εχθρού δεν διατηρείσαι στην εξουσία! Ωστόσο στο Ιράν έχω την αίσθηση πως υπάρχει και εφαρμόζεται δειλά-δειλά σχέδιο εκδημοκρατισμού. Έτσι τουλάχιστον μου λεν συνάδελφοι. Είναι πράγματι πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση.
Δεν είναι οι οικονομικές πιέσεις που ρίχνουν ή μεταμορφώνουν αυτές τις αριστερές κυβερνήσεις, αλλά η κρίση ηγεμονίας, εξαιτίας της υποκρισίας ως προς την εμβάθυνση και διεύρυνση της δημοκρατίας.
// Δημήτρης
Θα συμφωνούσα απολύτως Δημήτρη μαζί σου αν μεταξύ εκείνων που εξάγουν ενόπλως τις αμφιλεγόμενες "δημοκρατίες τους" είχαν αυτές υπόσταση θεσμική.. Αν δηλαδή ήταν ουσία και όχι τύποις. Αλλά όπως καλλίτερα εμού γνωρίζεις η δημοκρατία είναι βασικό εν ανεπαρκεία αγαθό αφού στη βάση της το 90% του πλούτου κατέχεται από το 10% του πληθυσμού. Πρόκειται για πιστά αντίγραφα εκείνης του Κλεισθένη που παρείχε δικαίωμα ψήφου στους έχοντες και κατέχοντες.. Οι υπόλοιποι στον αποκλεισμό..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυγένιος