Ο Κώστας Βλάσης ήταν ο μοναδικός (από τους τρεις) βουλευτής Αρκαδίας που ψήφισε «όχι» στο σύμφωνο συμβίωσης.Μερικές μέρες μετά, όπως αναφέρει το kalimera-arkadia.gr, ο ίδιος εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, αναφέροντας ότι: Ούτε ομοφοβικός είμαι, ούτε δικαιούμαι ή επιθυμώ να κρίνω την σεξουαλική συμπεριφορά οποιουδήποτε συνανθρώπου. Ατομική του υπόθεση.
Είμαι όμως αντίθετος στο Σύμφωνο Συμβίωσης, όπως τουλάχιστον το προωθεί η κυβέρνηση, για λόγους κοινωνικούς, εθνικούς και οικονομικούς αν θέλετε. Και από προσωπική φιλοσοφία, οικογενειακή παιδεία και κοινωνική αντίληψη ως πολίτης και ιατρός.»
Ολόκληρο το άρθρο του...
«Γιατί ΟΧΙ στο Σύμφωνο Συμβίωσης
του Κώστα Βλάση, Βουλευτή Αρκαδίας
Καλούμεθα να αποφασίσουμε και να νομοθετήσουμε για ένα θέμα, υπαρκτό μεν, όχι όμως άμεσης προτεραιότητας για την χώρα και την κοινωνία. Και το πρώτο ερώτημα που ανακύπτει είναι: ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ, γιατί το νομοσχέδιο αυτό την στιγμή της φοροκαταιγίδας, της παραζάλης του λαού μας που τον μήνα αυτό, τις ημέρες αυτές, δεν ξέρει τι να πρωτοπληρώσει... Από φόρο εισοδήματος μέχρι ΕΝΦΙΑ, από τέλη κυκλοφορίας μέχρι διάφορες ΔΕΚΟ, από το να εξασφαλίσει ένα ανθρώπινο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, ένα δώρο στα παιδιά, μια ενίσχυση στον πάσχοντα συνάνθρωπο...
Μέσα σε τέτοιο κλίμα, σε τέτοιες συνθήκες, έρχεται το Σχ/Ν. για την Συμβίωση. Βέβαια η κυβέρνηση ξέρει πολύ καλά γιατί το φέρνει τώρα, ο στόχος της προφανής. Αλλά κινήσεις (και) αποπροσανατολισμού, όπως θεωρώ ότι είναι ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ, μπορούν να «παίξουν» στα Μ.Μ.Ε., στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, όχι όμως στην συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας, που άλλα προβλήματα την ταλανίζουν, άλλες πληγές την πονάνε, άλλα θέματα την καίνε.
Βεβαίως και αναντίρρητα και αδιαπραγμάτευτα είμαστε υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπέρ της ελεύθερης και αδιαπραγμάτευτης επιλογής οποιουδήποτε σε οποιοδήποτε θέμα που δεν ενοχλεί, δεν βλάπτει, δεν αδικεί το κοινωνικό σύνολο. Συνεπώς και ο σεξουαλικός προσανατολισμός κάθε ανθρώπου είναι ατομικό δικαίωμα και ατομική επιλογή αναφαίρετη. Ούτε ομοφοβικός είμαι, ούτε δικαιούμαι ή επιθυμώ να κρίνω την σεξουαλική συμπεριφορά οποιουδήποτε συνανθρώπου. Ατομική του υπόθεση.
Είμαι όμως αντίθετος στο Σύμφωνο Συμβίωσης, όπως τουλάχιστον το προωθεί η κυβέρνηση, για λόγους κοινωνικούς, εθνικούς και οικονομικούς αν θέλετε. Και από προσωπική φιλοσοφία, οικογενειακή παιδεία και κοινωνική αντίληψη ως πολίτης και ιατρός.
Θεωρώ, πρώτον, ότι ο γάμος, η οικογένεια, έχει πρωταρχικό στόχο και χρέος την τεκνοποιία, την ανατροφή των παιδιών, την διάπλαση πολιτών. Γι’ αυτό και η πολιτεία δίνει προνόμια στα ζευγάρια – οικονομικά, συνταξιοδοτικά, κληρονομικά, νομικά - , γι’ αυτό και δεν λύνεται εύκολα, με μια δήλωση, σε έναν συμβολαιογράφο, ένας γάμος, είτε θρησκευτικός είτε πολιτικός είναι αυτός. Με το Ν/Σ το σύμφωνο συμβίωσης καθίσταται, κατ’ ουσίαν, πολιτικός γάμος σε συμβολαιογραφείο και η τεκνοθεσία είναι το επόμενο βήμα, έστω κι αν στο υπό συζήτηση Σ/Ν δεν αναφέρεται αυτό ευθέως αλλά προκύπτει ερμηνευτικά, όπως λένε νομικοί. Φυσικά κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ομόφυλα ζευγάρια δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα, ότι δεν εμφανίζουν διαφορές από τα παιδιά ετερόφυλων ζευγαριών, ότι έχουν καλύτερους δείκτες όσον αφορά την γενική υγεία και την οικογενειακή συνοχή, ότι, ότι..., ότι ερχόμαστε σε μια νέα φάση της μεταοικογένειας. Μακάρι να είναι έτσι - για τα παιδιά που μεγαλώνουν σε τέτοιες «οικογένειες». Λέγεται... Αλλά δεν έχει στατιστικά, επιστημονικά, στην πραγματική ζωή, αποδειχτεί, δεν τεκμηριώνεται.
Πιστεύω στην οικογένεια που γνώρισα, στην ελληνική οικογένεια που ανέκαθεν και σήμερα ιδιαίτερα αποδεικνύει την αξία της για το άτομο και την κοινωνία. Πλην εξαιρέσεων, βέβαια, ελαχίστων και δυσάρεστων, που υπάρχουν σε κάθε κοινωνία.
Εξάλλου τα επακόλουθα του Σ.Σ. θα είναι σημαντικά όσον αφορά την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, το οικονομικό και κληρονομικό δίκαιο – θα τα εξηγήσουν, ίσως, πολύ καλύτερον εμού συνάδελφοι ειδικοί σ’ αυτά. Φοβούμαι, πάντως, ότι η πλήρης εξίσωση του συμφώνου με τον γάμο μπορεί να οδηγήσει σε βιομηχανία «λευκών» συμφώνων, τα οποία θα «πληρώνει» το δημόσιο με διάφορους τρόπους – μεταθέσεις, επιδόματα κ.λ.π. Και ύστερα πανεύκολα λύεται το Σ.Σ..
Γνωρίζω ότι χώρες της Ε.Ε. έχουν θεσμοθετήσει το Σ.Σ. Και άλλες που αντιστέκονται – λόγω της κοινωνίας, λόγω της παράδοσής τους, λόγω της θρησκείας τους, λόγω της Εκκλησίας τους... Δεν γίνεται να αγνοήσουμε τις πραγματικότητες αυτές, θεσμούς και αξίες που στην Ελλάδα έχουν βαθύτατες ρίζες και αποδίδουν πάντα γλυκύτατους και αναντικατάστατους καρπούς.
Ακούγοντας την φωνή των συμπολιτών μου, της ελληνικής παράδοσης, της Αρκαδίας – σεβόμενος απόλυτα τα δικαιώματα των όποιων κοινωνικών ομάδων αλλά θέλοντας να εκφράσω την γνώμη και βούληση ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ αλλά και το προσωπικό μου «πιστεύω» τάσσομαι απέναντι στο Σ.Σ..»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου