Η ΟΣΜΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Aνωνύμου του Έλληνος

Ξαναβρίσκουμε τον προαιώνιο, σε αυτήν την φάση γήινης εξέλιξης, ρυθμό μας! Γινόμαστε πάλι Βαλκάνια, Μεσογειακή λεκάνη, τραγική, όσο και σφόδρα εύγονη μήτρα μεγάλων, πρωτότυπων πολιτισμών; Ανέκαθεν είμεθα, αλλά κατά καιρούς οι συγκυρίες το υπενθυμίζουν αδυσώπητα, τα ταμπούρλα της ιστορίας παίζουν τρελούς χορούς, η επιτάχυνση των γεγονότων δεν έχει προηγούμενο (ή έτσι νομίζουμε), η συνειδητοποίηση των εμπλεκομένων κάνει τεράστια άλματα με το κοντάρι της αδήριτης ανάγκης, οι γεωπολιτικές συνθήκες με την έξυπνη δράση ή την αβελτηρία όλων έχουν αποτέλεσμα να σπέρνονται άνεμοι και να θερίζονται θύελλες, τα ελατήρια του ντουνιά μαζεύουν τόσες σκληρές, φονικές αντιθέσεις, που αργά ή γρήγορα όλα θα τα τινάξουν στο χάος. Οι πληθυσμιακές μετακινήσεις –είτε αρέσει είτε όχι, ποιος σε ρωτάει;- όχι μόνο γέννησαν, γεννούν και θα γεννούν όλα τα πολιτισμικά γεγονότα, με την ευρύτατη έννοια του όρου, αλλά και προηγουμένως εξέλιξαν τον πίθηκο σε άνθρωπο, όπως τον ξέρουμε σήμερα, ή μάλλον πριν από 30 χρόνια, πριν αρχίσει η επιστροφή στον μαλλιαρό πρόγονο.