ΕΙΚΟΝΙΚΟΣ ΠΝΙΓΜΟΣ

 Ευγένιος Ανδρικόπουλος

 Γράφω το άρθρο ξημερώματα κι αφού με αφύπνισε o τρομακτικός εφιάλτης ενός αναπάντητου ερωτήματος.. 

Γιατί να  πιέζουν οι τοκογλύφοι σαν ελατήριo τον λαό με κίνδυνο να εκτιναχθεί; Γιατί ν απαιτούν εκβιαστικά πλούτο που πλέον δεν έχει; Γιατί κι ο λαός παρά την αποδεδειγμένη σοφία του να μην βρίσκει ούτε ένα δράμι λογικής εξήγησης στη προτεσταντικού τύπου τιμωρία την οποία σχεδόν αγόγγυστα υπόκειται; 

Τι θα κερδίσουν; 

Το ασφαλές είναι πως δεν θα εισπράξουν τα χρήματά τους ποτέ. Οι νεκροί ή οι επαναστατημένοι δεν πληρώνουν λογαριασμούς.. 

Τότε ποιο το όφελος; αναρωτήθηκα έντρομος γιατί στην ανάστροφη όψη της λέξης «όφελος» συναντήθηκα ξανά με τον εφιάλτη μου.. Τον μεταξύ μας αφανισμό που θα προκαλέσει την στρατιωτική επέμβασή τους απάντησα αυτομάτως..

Γι αυτό καιρό τώρα μας υποβάλλουν στο Κολομβιανό μαρτύριο του πνιγμού.. Ακινητοποιούν οι Νοτιαμερικανοί δήμιοι ανάσκελα το θύμα και του σκεπάζουν το πρόσωπο με μια πετσέτα επί της οποίας ρίχνουν νερό. Τα συναισθήματα που προκαλούνται είναι ανατριχιαστικά. Κολλάει η πετσέτα στο πρόσωπο και σχεδόν φράσσει κάθε απόπειρα διόδου του οξυγόνου στους πνεύμονες από τη μύτη ή το στόμα.. 

Σφαδάζει ανήμπορο το θύμα μα κάποια στιγμή μεταξύ των εκρήξεών του επιτυγχάνει ν’ αναπνεύσει έστω και μερικώς.. Για να επέμβουν οι δήμιοι του λίγο μετά την ανακούφισή του και το σκηνικό να επαναληφθεί ξανά και ξανά ώσπου στο τέλος, ακόμη και κατά τις ενδιάμεσες παύσεις του μαρτυρίου του, να του προκαλείται δίχως προφανή αιτία ένας ασθματικός πνιγμός..

Και είναι αυτό ακριβώς που επιδιώκεται.. Να μην ζεις.. Να επιβιώνεις υπό το καθεστώς ενός άγχους ακόμη και όταν ο βασανιστής σου δεν είναι παρών.. Επειδή η πετσέτα που είναι το μέσο βασανισμού σου είναι πάντα εκεί.. Δίπλα σου.. Περιβάλλει τη ζωή σου.. Είναι οι νόμοι που ψηφίζονται από τον κατ’ επίφαση ναό της δημοκρατίας. Το κοινοβούλιο. Αυτοί εμποδίζουν το λαό ν’ αναπνεύσει ακόμη και στα μεσο- διαλείμματα.. Αν ως οφείλεις εκ του Συντάγματος τους αγνοήσεις θα τεθείς εκτός νόμου αντιθέτως με εκείνους που τους υπερψήφισαν κόντρα στην ιερότητα των συνταγματικών επιταγών, αφού παροικούν της πολιτικής πάντα εντός εκτός και επί τ’ αυτά σε άρθρα όπως εκείνο το γνωστό της (αν)ευθύνης των υπουργών… 

Τι συμβαίνει; Πολλά από τα θύματα αυτοτραυματίζονταν για να γλιτώσουν.. Άλλα λιγότερο ανθεκτικά στις σωματικές κακουχίες υπέκυπταν στο μοιραίο.. Αρκετοί δήλωναν υποταγή στους δυνάστες για να απαλλαγούν. Και κάποιοι λίγοι αλλά με καρδιά χιλίων λεόντων ξεχύνονταν καταπάνω τους για να τους κατασπαράξουν.. Με ότι όπλο είχαν πρόχειρο.. Τα νύχια.. Τα δόντια.. Το λόγο τους..

Ιδού η μήτρα του κοινωνικού αυτοματισμού που κάποιοι ακόμη ψάχνουν το πώς μπορεί να προκληθεί.. Στην άκρη της σήραγγάς του ολοζώντανη η απειλή εκείνου, που οι δραγάτες της ζωής μας ονομάζουν εμφύλιο κι εγώ συμμοριτοπόλεμο κατά τα  πρότυπα της κατοχής.. Από εδώ το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, σχεδόν το σύνολο του λαού, οι πατριώτες. 

Κι από εκεί μια χυδαία μειοψηφία. Μια διεθνής εγκληματική συμμορία: Οι Γερμανοτσολιάδες, οι δωσίλογοι, οι Χίτες οι ταγματασφαλίτες ανά ζεύγη με τους Άγγλους και τους Αμερικανούς χορηγούς τους να τους συνδράμουν κατά παντί τρόπω. Ιδού η απάντηση στο «μα πως» ..  Ποιος και κατά ποιο τρόπο δηλαδή θα σηκώσει τα όπλα κατά ποιου..

 Όλοι αυτοί, οι συντετριμμένοι των κάθετων κελιών της καθημερινής μας ζωής που τους βλέπεις να ψηλαφούν τα ψιλά τους στον φούρνο, να ψιθυρίζουν με το κεφάλι σκυφτό στον μανάβη και τον χασάπη γράψτα, ν’ αγοράζουν γνήσιο καρκίνο από τα νόθα τσιγάρα της λαϊκής, να στέκουν στις στάσεις των λεωφορείων κι από τα μέτωπά τους να στάζει ο εγωισμός τους σαν ιδρώτας και πάντα με έναν μόνιμο αναστεναγμό να βγάζει από τα χείλη τους ήχους της απελπισμένης τους ψυχής.. Όλοι αυτοί, από μια ψυχή, από μια οδύνη, από ένα σώμα σε ένα έθνος θα σπάσουν σε δύο ή και περισσότερα κομμάτια..

.. Επειδή παρά τούτα ο πόνος δεν είναι ακριβώς ίδιος.. Επιμερίζεται κατά στρώμα κοινωνικό.. Από τον ανείπωτο ως τον ανύπαρκτο, μεσολαβεί μια κλίμακα που ο ένας αν και κρέμεται από τα πόδια του άλλου, επιχειρεί να του τα κόψει αγνοώντας πως εκείνος πρώτος θα πέσει.. Κάτι που  η εγχώρια πολιτική και επιχειρηματική μαφία υποδαυλίζει επειδή κατά την άποψή τους οι κοινωνίες είναι σαν τα σκόρδα.. Τα αραιώνεις για ν’ αναπτυχθούν.. και από την εμπορία τους να πλουτίσουν οι αρχόντοι..

Συνέβη κατά τις δεκαετίες του πενήντα και του εξήντα όταν κατά κύματα η Ελλάδα που δεν εκτελέστηκε, δεν εξορίστηκε, μετανάστευε πανικόβλητη για να σωθεί από τον ασφαλίτη της γειτονιάς αλλά και να συστηθεί με ένα κομμάτι ψωμί που είχε ξεχάσει τη φιγούρα του.. 

Με την ιστορία να επαναλαμβάνεται τη τελευταία πενταετία δίχως δυστυχώς να είναι φάρσα.. Πάνω από διακόσιες χιλιάδες μορφωμένοι νέοι, τα καλλίτερα μυαλά που ο τόπος είχε πάνω τους επενδύσει για την ανάπτυξή του, αρπάχθηκαν από τα Ευρωενωσιακά λησταρχεία.. Περισσότεροι των δέκα χιλιάδων ελλήνων αυτοκτόνησαν και άγνωστο πόσοι "έφυγαν" από γρίπη εκ της αδυναμίας του συστήματος να τους περιθάλψει.. Ακαταμέτρητοι είναι και εκείνοι που  στη πραγματικότητα πεινούν αλλά από αξιοπρέπεια δεν το αναδεικνύουν εκ των ενάμιση εκατομμύριο ανέργων.. Κατοχή ξανα..

Κι όλ’ αυτά ν’ ακουμπούν στην ίδια αιτία. Πως η πνευματικά και οικονομικά άρχουσα τάξη της χώρας αυτής ποτέ δεν απόκτησε εθνική συνείδηση και κοινωνική παιδεία.. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ήταν πάντα άθυρμα των κατακτητών και της λογικής σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω.. Γι αυτό ένα είναι το σωστό. Να την αφανίσουμε..