ΝΕΑ ΔΑΝΕΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΜΙΑΣ ΣΑΠΙΑΣ ΕΛΙΤ...

 ..και που πάντα ο λογαριασμός θα στέλνεται στον συνήθη ύποπτο μαλάκα.. Σωστά μαντέψατε.. Τον λαό..Φορτώστε τον ! Αντέχει..

Από 82 έως 86 δισ. ευρώ εκτιμώνται οι ανάγκες χρηματοδότησης του ελληνικού κράτους, για την επόμενη τριετία, σύμφωνα με την αξιολόγηση των ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ. Την ίδια ώρα, το Γιούρογκρουπ αναφέρεται στην ανάγκη αποκατάστασης της πρόσβασης στις αγορές, που με τη σειρά της συνεπάγεται τη μείωση των χρηματοδοτικών αναγκών.


Παράλληλα, η εξελισσόμενη εξέταση των δυνατοτήτων μείωσης των χρηματοδοτικών αναγκών, συνδέεται αναπόσπαστα με την παραπέρα απογείωση του πήχη με τα αντιλαϊκά μέτρα, είτε στο δημοσιονομικό σκέλος (κρατικά έσοδα - δαπάνες), είτε μέσω της αύξησης των εισπρακτικών στόχων από τις ιδιωτικοποιήσεις.

Να σημειωθεί ότι το κρατικό χρέος της Ελλάδας διαμορφώνεται σήμερα στα 301,5 δισ. ευρώ. Σε αυτό το πλαίσιο, τα δάνεια της ερχόμενης δανειακής σύμβασης φτάνουν, ούτε λίγο - ούτε πολύ, στο 28,5% της σημερινής μάζας του κρατικού χρέους, που η συγκυβέρνηση λέει ότι διαβουλεύεται για την «ελάφρυνσή» του...


Σε κάθε περίπτωση, κεντρικό ζητούμενο για το εγχώριο κεφάλαιο είναι η επάνοδος του αστικού κράτους στις διεθνείς χρηματαγορές, προς αναζήτηση φρέσκων δανείων (τα οποία φυσικά θα φορτωθούν και πάλι στις πλάτες του λαού), χωρίς τα οποία οι καπιταλιστικές οικονομίες, ανεξάρτητα από τη θέση τους στην πυραμίδα της ανταγωνιστικότητας, δεν μπορούν να προχωρήσουν ούτε ρούπι. 

Μάλιστα, η «βιωσιμότητα» και η «αξιολόγησή» του κρατικού χρέους αποτελούν το «διαβατήριο» των μονοπωλίων και των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων του κάθε κράτους σε ό,τι αφορά την προσέλκυση επενδυτών, την άντληση φρέσκων κεφαλαίων, προκειμένου να τονωθούν οι κερδοφόρες επενδύσεις και συνολικά η καπιταλιστική οικονομία.

Σε αυτήν τη βεντάλια, εκδηλώνονται οι κόντρες και οι αντιθέσεις του κεφαλαίου, σε συνδυασμό βέβαια με τις γενικότερες εξελίξεις στις οικονομίες της Ευρωζώνης, αλλά και της «αβεβαιότητας» που αφορά στους αδύναμους κρίκους της, όπως η ελληνική οικονομία, που δεν μπορούν να ακολουθήσουν την κλίμακα της ανταγωνιστικότητας.