ΟΙ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΕΜΕΙΣ

Είναι ένα άγριο παιχνίδι ανάμεσα στην Ευρώπη και Αμερική. Μπορεί να το διακρίνει κάποιος παρακολουθώντας τις απόψεις που διατυπώνονται και από τις δύο όχθες του Ατλαντικού... Μόνο που η σκακιέρα είναι τοποθετημένη πάνω στην πλάτη μας!

Μία «τέλεια καταιγίδα» θα μπορούσε

να βουλιάξει την Ευρώπη 

του Mohamed A. El-Erian
  

 Τα βαριά σύννεφα έχουν πυκνώσει στο ευρωπαϊκό οικονομικό μέλλον, απειλώντας καταιγίδες: η ελληνική κρίση, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η άνοδος των λαϊκίστικων ακροδεξιών κομμάτων», υποστηρίζει σε άρθρο του στην ιστοσελίδα «huffingtonpost.com» ο Μοχάμεντ Α. Ελ Εριάν, από τους κορυφαίους οικονομικούς συμβούλους του προέδρου Ομπάμα.
 
Ξεχωρίζοντας τους λόγους σχηματισμού των τριών «καταιγίδων» τις υποστηρίζει πως η ελληνική κρίση «πήρε χρόνια να δημιουργηθεί, αλλά είναι η ισχυρότερη». Επειδή, «πέρα από την ενδεχόμενη έξοδο από την Ευρωζώνη, η Ελλάδα κινδυνεύει να καταστεί χρεωκοπημένη κράτος –αποτέλεσμα που θα μπορούσε να δημιουργήσει πολυδιάστατη απειλή για την υπόλοιπη Ευρώπη».
 
 «Η επικέντρωση ενδιαφέροντος στην ελληνική κατρακύλα είναι κατανοητή. Αλλά οι διαμορφωτές της πολιτικής δεν θα πρέπει να παραπλανηθούν και να αγνοήσουν και τις άλλες δύο καταιγίδες. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να τις αντιμετωπίσουν πριν συγκεντρωθούν σε μία περισσότερο καταστροφική».
 
Η Επίθεση της Ευρώπης στην Ελληνική Δημοκρατία
 
 Eπίσης από τις στήλες της ιστοσελίδας «huffingtonpost.com» ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο  Columbia και κάτοχος βραβείου Nobel στην Οικονομία Τζόζεφ Στίγκλιτζ προειδοποιεί για ένα «αποκορύφωμα δράματος» στους κόλπους της Ευρώπης  για το αποτέλεσμα «στο τελικό παιχνίδι» ανάμεσα στους δανειστές και την Ελλάδα


 του JosephE. Stiglitz
 
    Γεγονός είναι πως οι Ευρωπαίοι ηγέτες τελικά αρχίζουν να αποκαλύπτουν την αληθινή φύση της συνεχιζόμενης διαμάχης για το χρέος και η απάντηση δεν είναι ευχάριστη: Πρόκειται για την ισχύ και την δημοκρατία παρά για το χρήμα και τα οικονομικά».
 
  «Οι Οικονομολόγοι απ΄όλο τον κόσμο έχουν καταδικάσει το στόχο που έχει επιβάλει η τρόικα για πλεόνασμα 3,5% στο εθνικό προϊόν GDP ως το 2018. Σε μία χώρα που έχει υποστεί μια αβυσσαλέα μείωση 25% μέσα σε μία πενταετία».
  Και ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος συμπληρώνει:
  «Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πλέον καταθλιπτικό, να έχει επιβληθεί τόσο σκόπιμα και που να είχε τέτοιες καταστροφικές συνέπειες: Το ποσοστό στην Ελλάδα της ανεργίας των νέων, για παράδειγμα, υπερβαίνει πλέον το 60 τοις εκατό.
 
  Σε όρους μετατροπής  μεγάλου πρωτογενούς ελλείμματος σε πλεόνασμα, λίγες χώρες έχουν καταφέρει κάτι σαν αυτό που οι Έλληνες έχουν επιτύχει τα τελευταία πέντε χρόνια.Αν και το κόστος από την άποψη του ανθρώπινου πόνου ήταν εξαιρετικά υψηλό, οι πρόσφατες προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό προς την ικανοποίηση των αιτημάτων  από τους πιστωτές της».
 Η ψήφος ΝΑΙ θα σήμαινε κατάθλιψη σχεδόν χωρίς τέλος. Ίσως μία εξαντλημένο χώρα - η οποία έχει εκποιήσει το σύνολο των περιουσιακών της στοιχείων, και από τα οποία το πιο λαμπρό -οι νέοι - έχουν μεταναστεύσει  θα μπορούσε να κερδίσει επιτέλους διαγραφή χρέους;
 
 Ίσως, αφού συρρικνωθεί σε μια οικονομία μεσαίου εισοδήματος, η Ελλάδα θα μπορούσε τελικά να είναι σε θέση να πάρει βοήθεια από την Παγκόσμια Τράπεζα. Όλα αυτά μπορεί να συμβούν μέσα στην επόμενη δεκαετία, ή ίσως στη δεκαετία μετά από αυτήν.
 Αντίθετα, η ψήφο ς ΟΧΙ, τουλάχιστον θα μπορούσε να ανοίξει το ενδεχόμενο η Ελλάδα, με ισχυρή δημοκρατική παράδοση, θα μπορούσε να πάρει το πεπρωμένο της στα δικά της χέρια. Οι Έλληνες θα μπορούσαν να αποκτήσουν τη δυνατότητα να διαμορφώσουμε ένα μέλλον που, αν και χωρίς τόση ευημερία, όπως στο παρελθόν, είναι πολύ πιο αισιόδοξο από ό, τι τα ασυνείδητα  παράλογα βασανιστήρια του παρόντος.
Ξέρω πώς θα ψήφιζα εγώ. 
 
Η Αργεντινή δείχνει στην Ελλάδα ότι υπάρχει ζωή μετά τη χρεοκοπία
JosephE. Stiglitz
 

  Οι χρεοκοπίες είναι δύσκολες. Αλλά ακόμη πιο δύσκολη είναι η λιτότητα.Τα καλά νέα για την Ελλάδα είναι ότι, όπως έδειξε το παράδειγμα της Αργεντινής, μπορεί να υπάρχει ζωή μετά το χρέος και τη χρεοκοπία.
  Η κατάσταση έχει μερικές σημαντικές ομοιότητες με τη χρεοκοπία της Αργεντινής το 2001 -και μερικές διαφορές επίσης.
 
  Και στις δύο χώρες, η οικονομική ύφεση μετετράπη σε ασφυξία σαν συνέπεια των πολιτικών λιτότητας -κάνοντας το χρέος ακόμα λιγότερο βιώσιμο.
  Και στις δύο περιπτώσεις, οι πολιτικές ζητούνταν σαν προϋπόθεση για βοήθεια.
  Και οι δύο χώρες είχαν αυστηρές νομισματικές πολιτικές που δεν τους έδινε καμία δυνατότητα να ασκήσουν πρόσθετες νομισματικές πολιτικές στη διάρκεια της ύφεσης.
 
  Και στις δύο χώρες, το ΔΝΤ έκανε λάθος, δίνοντας ανησυχητικά λανθασμένες προβλέψεις για τις συνέπειες των εφαρμοζόμενων πολιτικών. Η ανεργία και η φτώχεια εκτοξεύτηκαν και το ΑΕΠ κατρακύλησε.
 
 Πράγματι, υπάρχει μια εντυπωσιακή ομοιότητα στο μέγεθος της πτώσης του ΑΕΠ και στην αύξηση του ποσοστού ανεργίας.
  Και στις δύο περιπτώσεις, οι φορείς των πιστωτών υποκρίνονταν ότι η βιωσιμότητα θα μπορούσε να έρθει μέσα από «διαρθρωτικές προσαρμογές». Κάτω από έντονη πίεση, τα προγράμματα που τούς επιβλήθηκαν έγιναν δεκτά και εφαρμόστηκαν -αλλά προφανώς δεν έφεραν αποτέλεσμα.
---
 
  Σημείωση styx.gr:  Εκείνο που ξεχνάει όμως, ο καλός νομπελίστας, είναι τα εξαιρετικά βίαια γεγονότα που ακολούθησαν την χρεωκοπία στην Αργεντινή...