Επιτίθενται πάση δυνάμει..
Με προτεσταντική στυγνότητα και καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Με ψεύδη ασύστολα, αισχρά, χυδαία..
Με εκβιασμούς προς κάθε θεσμό που δεν υποκύπτει.. Μαύρους
εκβιασμούς που το περιεχόμενό τους φωτογραφίζεται από τους κανόνες του ποινικού δικαίου κάθε
πολιτισμένης κοινωνίας..
Με την προκλητική
αναστροφή του καθρέφτη της αλήθειας για τον ή τους δράστες του λουκέτου στις
ζωές χιλιάδων ανθρώπων .
Με τον υδραυλικό πολλαπλασιασμό της ισχύος της απειλητικής
ιαχής κάθε αρπακτικού που εκπροσωπεί τη
καθεστωτική λυκοφωλιά των Βρυξελλών.
Με την στέψη -κάθε εγχώριου ή αλλοδαπού απόβλητου, που είναι
πρόθυμος να εξυπηρετήσει τα φονικά σχέδιά τους – σε υπέρλαμπρο άστρο της
κοινωνικής πολιτικής ή οικονομικής ζωής.
Με τις μονταζιέρες της ιδιωτικής τηλοψίας να έχουν άπασες
επιστρατευτεί στη παραχάραξη της πραγματικότητας, για την κατασκευή μιας
παράλληλης φενάκης.
Με τα τηλεοπτικά στούντιο των εργολάβων να μοιάζουν με μηχανές
παραγωγής τοξικών ειδησεογραφικών προϊόντων επί εικοσιτετράωρης βάσης.
Με τους ημεδαπούς λακέδες της αλλοδαπής τοκογλυφίας, να
βομβαρδίζουν ανηλεώς τους ως αυτή τη στιγμή αθώους του αίματος, στρέφοντας
απαλλακτικά τη πλάτη στα μέλη μιας οικονομικής μαφίας, που επί πέντε –και όχι
μόνον- έτη εκτελεί σε ρυθμό παρέλασης και επί ελληνικού εδάφους συμβόλαια
θανάτου, έχοντας μετατρέψει τον τόπο σε έναν κοινωνικό ερειπιώνα.
Το βρώμικο 1989 μοιάζει πλέον παιδική χαρά ενώπιον αυτής της
συνομωσίας που έχει πάρει τη μορφή μιας δικαστικής κατασκευής ενόχων στη λαϊκή
συνείδηση.. Ενόχων που δεν είναι άλλοι από τα δυστυχώς αιφνιδιασμένα μέλη της
σημερινής ελληνικής κυβέρνησης..
Ακούν ως μη όφειλαν άφωνοι τις καταγγελίες των πολιτικών
τους επιτρόπων που τους καθιστούν ενόχους για όσα εκείνοι έχουν διαπράξει.
Ποιοι;
Οι τερατογενέσεις του νεοφιλελευθερισμού. Μέρκελ, Τουσκ,
Γιουνγκέρ, Ντάισερμπλουμ και Σόϊμπλε..
Μια πεντάδα ενός στημένου από τους τραπεζίτες φλος ρουαγιάλ
που τη συμπληρώνουν πολιτικοί μάρτυρες ίσης αξίας και ήθους των Μαυρίκηδων
Γρυλλάκηδων και Μαμανέων ..
Δηλαδή Σαμαράδες, Βενιζέλοι, Θεοδωράκηδες Λοβέρδοι και
Μητσοτάκηδες και ως τσόντα εσχάτως ο εκπεσών άγγελος του πασοκικού
εκσυγρονισμού ο ανύπαρκτος Αλέκος Παπαδόπουλος.
Υπεύθυνοι ωστόσο για την επανεμφάνιση του «πολιτικού κακού»
είναι εκείνοι που υπό μια ακατανόητη
για αριστερούς πολιτική αυταπάτη
έπεισαν εαυτούς και αλλήλους, πως το κορυφαίο αρπακτικό, η Ένωση των νονών της
Ευρώπης, μπορεί και να εξημερωθεί.
Και ποιοι είναι αυτοί; Η ηγεσία του Σύριζα. Αυθυποβλήθηκαν
ως έτοιμοι από καιρό προς το μήνυμα της εκλογικής τους νίκης, θεωρώντας πως η
εντολή του λαού ήταν πάση θυσία ευρώ..
Και πότε;
Όταν γνώριζαν άριστα πως ο δρόμος αυτός θα ήταν ένας λαϊκός
Γολγοθάς δίχως τη λυτρωτική σταύρωση.
Οι αριθμοί του χρέους των τραπεζιτών που μετακύλησαν οι
ελεεινοί λακέδες τους στο δημόσιο (δηλαδή στην κοινωνία), προκαλούσαν ιλίγγους
για τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας, αλλά ενώ το υπερασπίζονταν προεκλογικά
,το αγνόησαν μετεκλογικά.
Και μόλις σήμερα αντιλαμβάνονται πως ο καρχαρίας είχε
προσωρινά αποστασιοποιηθεί στα βάθη του αναμένοντάς τους στη σχεδία των
Βρυξελλών επί της οποίας είχαν στήσει το σκηνικό των διαπραγματεύσεων.. Κι ενώ
αυτός έκοβε βόλτες γύρω από το υποψήφιο γεύμα του εκείνοι νόμιζαν πως επρόκειτο
για χορευτικές πιρουέτες για να τους σαγηνεύσει.
Έτειναν χείρα φιλίας στο αρπακτικό που έβγαζε νύχια, ως οι
κοσμοκαλόγεροι σε αφρικανούς κανιβάλους. Και παγιδεύτηκαν στην πολιτική αφέλειά
τους -ή μήπως στις παραισθήσεις του διαφωτισμού -και σε ότι αφορά τον
πρωθυπουργό την εντιμότητά του.
Αν όμως από την πρώτη στιγμή, τη μεθεπομένη των εκλογών,
τους είχαν αυτοί στείλει τελεσίγραφο με τις απαιτήσεις του ελληνικού λαού, τότε
τα πράγματα θα ήταν σήμερα πολύ διαφορετικά. Ίσως ωστόσο ποτέ να μην είναι αργά
αν ακόμη και τώρα
στο και πέντε της προσφυγής τους με παιδαριώδη ερωτήματα
προς τον λαό δεν επέμεναν με δογματική εμμονή στο ίδιο λάθος.. Να μην θέτουν
ευθέως και ευθαρσώς στον λαό το ένα και μοναδικό δίλημμα.
Εντός ή εκτός του ευρωτοκογλυφείου; Λόγια σταράτα. Δίχως
ροταριανές και χρηματοπιστωτικές περικοκλάδες.
Παραμονή σημαίνει υποταγή και αργός θάνατος..
Έξοδος σημαίνει πτήση στο φως της ανεξαρτησίας και
κυριαρχίας.. Τα περί αξιοπρέπειας είναι φθηνά φληναφήματα..
Εκτός και αν η πολύχρονη σωφρονιστική καταδίκη στο ευρωενωσιακό κελί
έχει από καιρού αποκλείσει κάθε περιθώριο εξόδου στο φως της ελευθερίας. Γιατί
θα τυφλωθείτε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου