Τον Γιάννη Μηλιώκα και μερικούς ακόμη όπως ο Βασίλης Παπακωσταντίνου είναι από τους αγαπημένους τραγουδοποιούς αυτού του ιστότοπου.. Και οι δύο ο καθείς με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του υμνούν ο πρώτος με λόγο σαρκαστικό τον έρωτα ο δεύτερος με επιθετικό αλλά εκεί που όταν τους ακούω επιβάλλω απόλυτη σιωπή είναι η κοινωνική και πολιτική κριτική τους μέσα από τα τραγούδια τους.. Μέρα επαναστατική είναι που είναι έτσι κι αλλιώς είπα να θυμηθώ τον Γιάννη τον Μηλιώκα σε ένα ευφυές και εξαιρετικά εύστοχο κομμάτι του που αφορά και τα δύο. Κυρίως όμως το πρώτο. Τη κοινωνική κριτική. Προσέξτε την ειρωνεία του ήχου σε συνδυσμό με τον σαρκασμό του λόγου για να τον συγκρίνετε με την κατάστασή μας και να δείξετε τους πρωταιτίους.. Γκρέκο Μασκαρά από τον Γιάννη Μηλιώκα.. (Δηλαδή ρε Γιάννη για να καταλάβω.. Με αποκαρδιώνεις.. Δεν είμαστε περιούσιος λαός που λένε και τα Χρυσαύγουλα; Τι θες να πεις δηλαδή πως είμαστε ένα τσούρμο από υποταγμένους ραγιάδες που τη βγάζουν με κομπινίτσες; Πιπέρι στο στόμα...)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου