ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΡΗΞΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΡΙΔΑΤΙΣΜΟΥ

 Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Παρατράβηξε η μαλακία κι επειδή κινδυνεύει να μολυνθεί ακόμη και ο νοήμων πληθυσμός από τα σκάγια της, προέλευση των οποίων είναι μια σειρά από διάσημους ή παγκοσμίως και πανελληνίως άγνωστους μπαρουφάκηδες της οικονομίας, να ξαχρίσουμε την εικόνα από τις παραπλανητικές πινελιές. 

Ξανά, αφού προκειται περί πολιτικών και όχι οικονομικών θεωριών που εμείς έχουμε καταθέσει αλλά και συνυπογράψει από τη πρώτη στιγμή που ο εκτελεστικός δολοφόνος των τοκογλύφων, ο υιός Ανδρέα Παπανδρέου μας έσυρε ως ασκιά με πατάτες στα δουλοπάζαρα των  «Αγορών» .. 


Τότε το ...μακρινό 2010, που μια σειρά  επιστημόνων συμπροωθούσαμε (gopetition) την έξοδο της χώρας από το Ευρωμπορντέλο την επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα με την ταυτόχρονη και μονομερή διαγραφή μιας αχρεωστήτως καταλογισθείσας οφειλής στον ελληνικό λαό. 

Τότε που οι μειοδότες έναντι του λαού και όχι της τάξης τους, παραχωρούσαν χρόνο οικονομικής ανασύνταξης στις τράπεζες αρπακτικά της Γαλλίας και της Γερμανίας. 

Και παρατράβηξε γιατί οι Ευρωπαϊκοί λύκοι και πάλι επισείουν τον μπαμπούλα του crexit προκειμένου να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό με οικονομικούς λιμούς σεισμούς και καταποντισμούς..

Τι σας κρύβουν

Πως υποτίθεται ότι κατά τις διαπραγματεύσεις ο ένας εκ των δύο θα έκανε πίσω! Θα υποχωρούσε.. Και τι θα συνέβαινε στη περίπτωση που θα κιότευε ο ένας εκ των δύο.. Ποιες θα ήταν οι συνέπειες. Εξακολούθηση της Ανθρωποκαταστροφής είτε υποχωρούσε η Ελλάδα είτε οπισθοχωρούσε το Ευρωπαϊκό ιερατείο δεδομένου πως το χρέος θα αποπληρωνόταν έτσι ή αλλιώς υπό την προϋπόθεση πως η χώρα μας θα εξακολουθούσε να τελεί υπό τον ζυγό του Ευρωμπορντέλου. 

Τι δεν σας λένε; 

Τι θα γίνει στην περίπτωση που πεισμώσουν και οι δύο και σταθούν αμετακίνητοι στις θέσεις τους. Είναι αυτό που χαρακτηρίζουν ατύχημα τις συνέπειες του οποίου θα αντιμετωπίσουν πρώτη φορά γι αυτό και δεν είναι σε θέση να τις περιγράψουν.

Ωστόσο και μέχρι εκείνη τη στιγμή της μετωπικής σύγκρουσης να σας ξεκαθαρίσουμε ότι: 

ΕΑΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙ (ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΙΩΞΗΣ ΤΗΣ) ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΑΠΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ. Κάτι που σημαίνει ότι δεν θα είναι σε θέση:

1.Να καθορίζει το ΦΠΑ χωρίς την έγκριση της Κομισιόν.
2.Να κάνει κρατικοποιήσεις ή να εμποδίζει τις ιδιωτικοποιήσεις.
3.Να βάζει δασμούς (ή να εμποδίζει) σε εισαγόμενα προϊόντα από κοινοτικές χώρες.
4. Να βάζει δασμούς σε εισαγόμενα προϊόντα από τρίτες χώρες, διαφορετικούς απ’ ότι η υπόλοιπη ΕΕ.
5. Να εμποδίζει την είσοδο εργαζομένων από άλλες κοινοτικές χώρες. Κλπ Τα Κοινοτικό Δίκαιο ισχύει ακόμη πλήρως και  είναι ανώτερο του εθνικού (ακόμη καί από το σύνταγμα!). Και τούτο γιατί σχετικά με το θέμα αυτό κάποιοι το  επικρατούν (ηθελημένα;)  ή έχουν μαύρα μεσάνυχτα.
6.Να βελτιώσει τις συνθήκες αποπληρωμής ή να κουρέψει μονομερώς το εξωτερικό χρέος. Διότι τούτο είναι είτε σε δολάρια, είτε σε ευρώ. Και ούτε φυσικά οι τοκογλύφοι θα δεχτούν την μετατροπή του στο νέο νόμισμα. (θα συνέβαινε αν οι δοσίλογοι δεν είχαν αποδεχτεί τη δέσμευση της δανειακής σύμβασης με το Αγγλικό δίκαιο..)
7) Να ονομάσει το νέο νόμισμά της δραχμή και βεβαίως η εικόνα του κατά το διεθνές δίκαιο ουδεμία ομοιότητα ή συνάφεια μπορεί να έχει με αυτή.

Επομένως με το Crexit, ακόμη και η ελληνική κυβέρνηση το αποφασίσει ως τη τελευταία δραματική λύση, δεν πρόκειται να αποκτήσει κανένα προβάδισμα έναντι των τοκογλύφων –πολλώ δε  μάλλον την εθνική κυριαρχία της- πέραν φυσικά του γεγονότος πως καμιά κυβέρνηση δεν θα πάρει στους ώμους της αυτού του μεγέθους την ευθύνη αν δεν προηγηθεί δημοψήφισμα.   

Υπό αυτή την πνιγηρή οικονομική ατμόσφαιρα εκβιάζεται ο ελληνικός λαός από το τραπεζιτικό ιερατείο των Βρυξελλών  με την έλλειψη ρευστότητας ώσπου ασφυκτιώντας να υποταχθεί γιατί: 

Όσο είναι μέσα στη λυκοφωλιά δεν μπορεί να βρει πηγή χρηματισμού του ούτε από τις αγορές που ήδη έχουν κλείσει και φυσικά ούτε από τον Ντράγκι, που ασκεί εναντίον του το μαρτύριο της σταγόνας. Στην Ελληνική κυβέρνηση δεν υπολείπεται κατά συνέπεια παρά το καταφύγιο του εσωτερικού δανεισμού. Αυτό μπορεί να συμβεί με την έκδοση ομολόγων, που όμως δεν πρόκειται να βρουν κανένα εθελοντή στην αγορά, δεδομένου πως οι Ευρωπαίοι δυνάστες κατέστησαν το ελληνικό κράτος αναξιόπιστο και με την επιβολή εκτάκτων φορολογικών μέτρων μέσα στα οποία συγκαταλέγεται και η δέσμευση των καταθέσεων. 

Μόνο που εδώ υφίσταται μια λεπτομέρεια που επίσης κρύβεται ενδελεχώς από τον ελληνικό λαό. Τα 164 δις που δήθεν λιμνάζουν στις τράπεζες είναι χρήμα εικονικό. Μαϊμού που τρέφεται από τις μπανάνες του δανεισμού. Δεν υπάρχει επειδή είναι λογιστικό και αφορά δάνεια.. Θα θυμάστε βεβαίως σε παλαιότερες αναρτήσεις μου να σας περιγράφω το κατά πως -αρχής γενομένης από τις Ηνωμένες Πολιτείες- οι τράπεζες αύξησαν δραματικά τη σχέση κεφαλαίων – δανεισμού, από το ένα προς τρία στο ένα προς τριάντα τρία από τη δεκαετία του 1950. 

Πέραν αυτών η έκδοση εντόκων γραμματίων (ομόλογα) θα προσκρούσει στο εξής εμπόδιο: Ότι αυτά θα αγοραστούν καθ’ υποχρέωση από τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία που όμως όπως άπαντες γνωρίζετε έχουν στεγνώσει.

Άρα τι; Πιστωτικό γεγονός. Δηλαδή πτώχευση εντός ευρώ.

Κάτι που θεωρητικά παραπέμπει στα εξής: 

1)      Κανείς δεν θα δανείζει την Ελλάδα πλέον και όλοι οι δανειστές που δεν αποζημιώθηκαν θα αρχίσουν να μπλοκάρουν και να κατάσχουν όποια περιουσιακά στοιχεία έχει στο εξωτερικό το ελληνικό κράτος (γι’ αυτό είπε ο Πάγκαλος ότι θα κατάσχονται οι ελληνικές πρεσβείες).

2)      Όποιος εισάγει προϊόντα ή υπηρεσίες θα υποχρεούται να προκαταβάλλει την αξία τους.. (τώρα μήπως αντιλαμβάνεστε γιατί το ευρωμπορντέλο μας κατέστρεψε όλο τον παραγωγικό μας ιστο; Ακόμη και το κρέας από τα σουβλάκια μας εισάγεται από την Ολλανδία, όταν εμείς αγροτικά και κτηνοτροφικά όχι μόνον είχαμε πλήρη επάρκεια για  τη διατροφή του πληθυσμού, αλλά διαθέταμε και τεράστιο όγκο εξαγωγών)..

Αν επομένως θέλει ο λαός να ελπίζει στην εθνική του επιβίωση το πρώτο που πρέπει να έχει κατά νου είναι η ρήξη και η συνολική έξοδος από τα ιερατεία της κοινωνικά και πολιτικά παρηκμασμένης ευρώπης. Και για να συμβεί θα θυσιάσει αν χρειαστεί τη γενιά που προκάλεσε τη ζοφερή γι αυτόν πραγματικότητα προκειμένου να ζήσουν οι επόμενες που θα την διαδεχτούν μέσα σε ένα περιβάλλον αυτεξούσιου και λαϊκού κράτους που θα προκύψει από την έξοδο αυτή. Διαφορετικά θα υποστεί τον οριστικό αφανισμό δια της μεθόδου του μυθριδατισμού.