Ωραίοι! Ταυτίζουν λαό και ελίτ για να βγάλουν μέσους όρους ! ( κάτι σαν το κοτόπουλο που έφαγε ένας αλλά το διαιρούμε διά δέκα επειδή κατά κακή σύμπτωση βρέθηκαν στο ίδιο τραπέζι!!)
Για να δούμε τώρα πως έχει η εικόνα της ανατρεπτικής πολιτικής Τσίπρα που ντε καλά οφείλουμε άπαντες οι αριστεροί να υπερασπιζόμαστε.. Η κυβέρνηση προπαγανδίζει ότι η πολιτική που ακολουθήθηκε από την προηγούμενη συγκυβέρνηση ήταν αντιλαϊκή, επειδή ήταν «υφεσιακή», καθώς από κάποιο σημείο κι έπειτα η περιοριστική πολιτική, που κρίθηκε αρχικά αναγκαία για την αντιμετώπιση των μεγάλων ελλειμμάτων, έγινε σταδιακά βρόχος στο λαιμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Σύμφωνα με αυτήν τη λογική, για να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική πρέπει να υπάρξουν «αντι-υφεσιακά» μέτρα, δηλαδή αναδιαρθρώσεις που θα στηρίξουν την καπιταλιστική ανάπτυξη, τις επενδύσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Εξαρτά, έτσι, την πιθανότητα βελτίωσης της ζωής των εργαζομένων από την ανάκαμψη των επιχειρηματικών κερδών!
Ομως αντι-υφεσιακή πολιτική δεν σημαίνει και «φιλολαϊκή». Η ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου προϋποθέτει τσακισμένα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, υποβαθμισμένες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, προϋποθέτει τη διατήρηση όλου του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου των προηγούμενων χρόνων. Εφαρμογή όλου του στρατηγικού πλαισίου της ΕΕ όπου με κανονισμούς, ντιρεκτίβες, συνθήκες, «μνημόνια διαρκείας», μηχανισμούς, όπως το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο», η «Ευρωπαϊκή Οικονομική Διακυβέρνηση», το «Σύμφωνο για το ευρώ +», το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο», μεθοδεύουν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας.
Τα έλεγαν και προ κρίσης
Αλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το επιχείρημα πως από την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων θα μεγαλώσει η «πίτα», οπότε θα «τσιμπήσει» κάτι παραπάνω κι ο εργαζόμενος, παπαγαλιζόταν και πριν την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης. Και ούτε τότε επιβεβαιώθηκε.
Ακόμα και αν οι εργαζόμενοι ζούσαν σε καλύτερες συνθήκες σε σχέση με σήμερα, εντούτοις βίωναν μια σταδιακή αφαίρεση κατακτήσεων και δικαιωμάτων ήδη από τις αρχές ακόμα της δεκαετίας του 1990, πληρώνοντας ακριβά αυτό το «μεγάλωμα της πίτας», που όντως υπήρξε και το απόλαυσαν τα μονοπώλια με τον λαό να είναι πάντα ο αποδέκτης του λογαριασμού που αφήνει πίσω του ο κεφαλαιουχικός τυφώνας.. Δεν θ' αργήσει άλλωστε να φανεί από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ ως εκείνους των σούπερ μάρκετ για να επιβεβαιωθεί ο λιτός βίος του Μπαρουφάκη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου