ΕΚΑΤΟΝ ΕΝΝΕΝΗΝΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Kαλημέρα και χρόνια πολλά και κυρίως απελευθερωμένα αδέλφια της αποικίας ενός χρέους που δεν συνέστησε ο λαός της, ανεξαρτήτως αν καλείται σήμερα αυτός να πληρώσει με αντίτιμο πλέον την ίδια του τη ζωή την .."βιωσιμότητά" του. Κι όταν γράφω ο λαός εννοώ τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που είτε έχουν διέλθει των συνόρων της εξαθλίωσης, είτε βρίσκονται στον νεκρό χώρο μεταξύ της επιβίωσης και  της ακραίας φτώχειας αλλά ακόμη δεν τους έχει σφραγιστεί το διαβατήριό τους. Η διαφορά μεταξύ του ένοπλα κατακτημένου λαού και του οικονομικά, εντοπίζεται στο ότι επί της πρώτης περίπτωσης ο εχθρός είναι ορατός και η στόχευσή του προφανής. Επί της δεύτερης ο εχθρός κατατάσσεται στην κατηγορία των γνωστών αγνώστων κουκουλοφόρων των αγορών, οι οποίοι δια της καπιταλιστικής επινόησης των ανωνύμων εταιριών και των οff shores γιαφκών, κατέχουν τα Μέσα Παραγωγής χρήματος και ανά πάσα στιγμή σε στραγγαλίζουν με αυτά. Χρήμα όμως μαϊμού επειδή δεν παραπέμπει σε νόμισμα το οποίο, είτε εμπεριέχει την αξία του, είτε αυτή βρίσκεται σε άμεση ανταπόκριση με την αξία ενός κοινά ορισθέντος ως πολύτιμου ορυκτού ή αγαθού. Χρεόγραφα είναι και αέρας κοπανιστός της δημιουργικής λογιστικής δια των οποίων δηλώνεται τίνος είναι η κατοχή των αγαθών και υπηρεσιών που παράχθηκαν ή θα παραχθούν. Πιασ' τ' αυγό και κούρευτο. Για τον δανεισμό της έντυπης μορφής αυτής της θολής διαδικασίας, το ευρώ,  ταξίδεψε ο πρωθυπουργός στη φωλιά του δυνάστη. Ένα ταξίδι που υπό τον "ορθόδοξο"  τίτλο της διαπραγμάτευσης κατέληξε στην "καθολική" αποδοχή της διαιώνισης των δεσμευτικών αλυσίδων του λαού, αφού όροι όπως μονομερής διαγραφή του χρέους και κατάργηση της αποικιακής νομοθεσίας που το συνοδεύουν, έχουν από καιρό εξαφανιστεί από το λεξικό του κυβερνώντος κόμματος. Κάτι που επικυρώνεται από τη θριαμβευτική υποδοχή του Τσίπρα τόσο από τον καθεστωτικό Τύπο όσο και από τα καθεστωτικά κόμματα των οποίων την άποψη θα εκθέσουμε στις επόμενες αναρτήσεις. Αν κάτι επομένως όφειλε ο λαός να γιορτάζει σήμερα δεν είναι η επέτειος μιας επανάστασης που δεν τον απελευθέρωσε ποτέ, αλλά την ύψωση ενός νέου λαβάρου που θα τον απελευθερώσει οριστικά από την -πλην μικρών διαλειμμάτων- επί 194 χρόνια κόλασή του.