ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΜΟΝΙΟ

«Si! Podemos ser ΚΚΕδες»*

 

Και χάλασε το σχέδιο! Και εξήντα μία χιλιάδες άνθρωποι παραπάνω απ' τη στροφή του '12, όταν πιάσανε γωνιές τα φίδια και «θριάμβευσαν» οι λακίστας, έδωσαν την ψήφο τους στο κόμμα που το λέει η καρδιά του. Αλλοι, γιατί κατάλαβαν τι αξίζει. Αλλοι, γιατί κατανόησαν τις συνέπειες του είδους χαλαρίστας κομμουνίστας. Αλλοι, χωρίς να είναι κομμουνιστές, αλλά χωρίς να το αποκλείουν ότι θα γίνουν. 

 

Πολλοί ανάμεσά τους, επειδή πήραν στα σοβαρά την ψήφο τους και την εναπόθεσαν εκεί που σοβαρά κι υπεύθυνα 15 βουλευτές σαν μια γροθιά θα την αξιοποιήσουν πεισματικά αντιστεκόμενοι στους αριβίστας, οπορτουνίστας, όπου κάτσει η μπίλια μπιλίστας, στους μετανοείστας, κοψοχερίστας, μνησικακίστας κ.λπ., κ.λπ.

 

Τώρα πια κόπηκε η προσχεδιασμένη φόρα σε κάτι αλαζονίστας, που κυκλοφοράγανε, διαφημίζοντας τη φρεσκαδούρα τους απέναντι στο κόμμα, το πιο αναγκαίο και το πιο επίκαιρο από ποτέ, προειδοποιώντας χαιρέκακα για πρώτη φορά νικάει η αριστερά, οπότε και το τρόπαιό της είναι να το ρίξει στα τάρταρα. 

 

Δεν θα τις πείραζα τις λέξεις, αφού στο κάτω κάτω της γραφής η λέξη κουκουές είναι απολύτως ελληνική και μόνον με ιδιάζουσα εγχώρια βαρύτητα και ιστορικό σθένος διεθνώς αναγνωρισμένης αντοχής. Για όποιον την προσέξει και θελήσει να την ακούσει, κι αυτή τη φορά ήταν περισσότεροι αυτοί που τόλμησαν, σε πραγματικούς αριθμούς, να την ξεχωρίσουν απ' τον επικοινωνιακά πετυχημένο όρο της ισπανικής παραφθοράς καταλήξεων, που εδώ και κάμποσα χρόνια ρίχτηκε στον αχταρμά των συνηχήσεων και της ευκολίας, έτσι ώστε να γεμίσουμε από ατενίστας έως μπαρίστας κι από τσιπρίστας έως ανελίστας για να μην πούμε γενικώς κομμουνίστας και ειδικώς κουκουέδες και μάλιστα σε μια εποχή, όπου αμέσως προ κι αμέσως μετεκλογικά εξάγουμε και τη λέξη kolotoumba. Ο Παναγιώτης Κονδύλης, που οι ειδικοί λένε πως στα περί πολέμου πήγε τον Κλαούζεβιτς ένα βήμα παρακάτω, έγραφε πως στις μέρες μας η Ιστορία γράφεται, για την ακρίβεια αρχίζει να γράφεται, εκεί που τελειώνει η δημοσιογραφία...

 

Χρειάστηκαν πολύ λίγες μέρες μετά τις εκλογές για να χαρούν βαθιά μέσα απ' την ψυχή τους και μάλιστα αντάμα, όχι μόνον οι νέοι, οι μεσόκοποι κι οι γέροι που για μιαν ακόμα φορά κράτησαν τα τρία γράμματα και το σφυροδρέπανο όρθιο, αλλά κι αυτοί που το ξεφοβήθηκαν και τώρα ξέρουν ότι μπορεί να το αντιπαραθέσουν σε σειρήνες και συναγερμούς και συνεγέρσεις, μακριά απ' τις ανάγκες τις πραγματικές και το σύνολο των δικαιωματικών τους ονείρων. Σ' αυτούς όλους, σ' αυτές όλες, τους και τις ψήφους, ανταπόδοση είναι μόνον οι αγώνες, η πάλη μέσα κι έξω απ' τη Βουλή, κυρίως δε έξω, εκεί που πολύ πιο γρήγορα από άλλες φορές άνοιξαν τα μάτια και τ' αυτιά κι η προσγείωση στην πραγματικότητα διώχνει το φόβο, χωρίς να υποθηκεύει τη χαρά των άλλων. Κόκκινες γραμμές διαφήμισαν πολλοί. Ταξική κόκκινη γραμμή το ΚΚΕ μόνο τραβάει και πληρώνει. Δεν είναι ούτε για πανηγύρια, ούτε για ενθουσιασμούς, ούτε για μιζέριες, ούτε για κατευνασμούς το εκλογικό αποτέλεσμα γενικά και το κομματικό ειδικά, στην αθλιότερη και πιο ύπουλα επιθετική συγκυρία για τα λαϊκά συμφέροντα.

 

Ενα εγκάρδιο ευχαριστώ για όσους ξέρουμε, ένα χαμόγελο πλατύ για όσους δεν ξέρουμε, μια ανάσα κι αυτή προσεκτική, αφού η τοξικότητα του εντυπωσιασμού και το μπαρούτι που μυρίζει γύρω μας δεν αφήνουν περιθώρια για μεθεόρτια ραχάτια. Ας το εκλάβουμε ως ενθάρρυνση των αγώνων που έρχονται. Κι όπως έγραφε κι ο Χοσέ Μαρτί «όποιος σκέφτεται τον εαυτό του δεν αγαπάει την πατρίδα» κι επέμενε «θα σηκώσω όρθιο τον κόσμο»...

*«Ναι! Μπορούμε να είμαστε ΚΚΕδες»

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ