ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ Ο ΨΩΡΙΑΡΗΣ ΧΩΡΙΑ

 Ανωνύμου του Έλληνος

Το Κ.Κ.Ε. και μικρότερες αντιμνημονιακές δυνάμεις όπως η Ανταρσύα είναι ανάγκη να αφήσουν την αντιλενινιστική πολιτική: «Όλοι μαζί κι ο ψωριάρης χώρια», η οποία τώρα μπορεί καθημερινά να μεταφράζεται και εκ του ασφαλούς, πλην ολεθρίως: Έλα μωρέ τώρα, δεν ξέραμε ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι μέρος του συστήματος!  

 
Το θέμα είναι να υπάρχουν δίαυλοι με κάθε ταξική δύναμη, μέσα και έξω από το κυβερνητικό κόμμα, η πρώτη να τραβάει το δεύτερο σε φιλολαϊκές θέσεις. Να μη διστάζουν το Κ.Κ.Ε. και οι μικρότερες δυνάμεις να επικροτούν κάθε μέτρο υπέρ των εργαζομένων, να το κάνουν αφετηρία πίεσης και καθημερινής πάλης για επέκτασή του. Δεν υπάρχουν συνταγές, οι παλιοί αφορισμοί απέβησαν καταστροφικοί έως τώρα. Κρίνεται στην καθημερινή ταξική πάλη. Οι κομμουνιστές.... ψαρεύουν και στην θάλασσα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Τόσο κυνικά, ταξικά, τόσο λενινιστικά! «Δουλεύουμε ακόμα και στα αντιδραστικά συνδικάτα» θα αδιαφορήσουμε για εργατικούς πληθυσμούς, έστω αν περιστασιακά σείουν... ροζ (βολικές) σημαίες.

Το παλλαϊκό ταξικό κίνημα είναι το μεγάλο στοίχημα όχι μόνο για την σκλαβωμένη Γκραικυλία, αλλά και για ολόκληρη την δοκιμαζόμενη από το Δ’ Γερμανικό Ράιχ Ευρώπη. Ναι, αλλά δεν υπάρχει! 

Αλίμονο, αν (χθες) δεν το συγκροτήσουμε, αν δεν «σπάσουμε» καναπέδες, τηλεοπτικές και άλλες οθόνες, αν δεν βρούμε το δίκιο στους δρόμους του ταξικού αγώνα, από ελάχιστα καλύτερες θέσεις. Αν όχι; Θα μας φορέσουν πιο στενά και αιμοβόρα κοστούμια το Νεοναζί Δ΄ Ράιχ και η Frau Hitler. 

Δυνατότητα για ταξική πάλη είναι το μήνυμα, όχι υποτελείς τακτικισμούς της «κυβέρνησης της αριστεράς», που δεν έχει ούτε το όνομα, μήτε και την χάρη. Θα μείνει ευάλωτο, ευκαιριακό συνονθύλευμα με καταλύτη το ακροδεξιό εθνικιστικό (από)κομμα του Καμένου; Και στο παρόν και το μέλλον αυτής της ερμαφρόδιτης σύμπραξης μπορεί να δώσει απάντηση το μαζικό ταξικό κίνημα. Πού ν ’το;