Επισημαίνει
ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Ξέρεις, αναγνώστη μου, τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει την σημερινή εποχή στην Ευρώπη της μεταμόρφωσης, της μετάβασης και του δομικού μετασχηματισμού, ή στενότερα την ΕΕ που βρίσκεται σε φάση «transition and transformation»;
Οι πολιτικές ταυτότητας, οι οποίες αποτελούν μετα-εθνικές πολιτικές και μετα-ευρωπαϊκές πολιτικές καθ’ οδόν προς την δόμηση ευρωπαϊκής πολιτικής.
Οι πολιτικές ταυτότητας έχουν κρίσιμα πεδία εφαρμογής και ανάπτυξης, για κάθε χώρα-μέλος της ΕΕ, την εθνική οικονομία και την εξωτερική πολιτική.
Δεν υπάρχει πλέον σύγχρονη οικονομία και οικονομική ανάλυση ή εξωτερική πολιτική και διεθνείς σχέσεις χωρίς αυτά να οργανώνονται ως πολιτικές ταυτότητας, δηλαδή δια του πολιτικού ανθρωπομορφισμού των γνωστικών μοντέλων που καθορίζουν την αντιληπτική δομή, στάση και συμπεριφορά στην οικονομία ή στην εξωτερική πολιτική και στις διεθνείς σχέσεις κάθε χώρας της ΕΕ, αντιστοίχως.
Οι πολιτικές ταυτότητας - με τις οποίες ασχοληθήκαμε ιδιαιτέρως και εντατικώς φιλελεύθεροι αριστεροί από την αυγή της τρίτης χιλιετηρίδας - είναι το αποτέλεσμα της επίδρασης σύγχρονων κλάδων και μεθοδολογιών της ψυχολογίας και της κοινωνιολογίας στην οικονομική επιστήμη και στην μελέτη των διεθνών και υπερεθνικών πολιτικών. Στο βάθος αυτής της σαφώς μεταμοντέρνας προσέγγισης της οικονομίας, της εξωτερικής πολιτικής, της διπλωματίας και των διεθνών ή υπερεθνικών σχέσεων, βρίσκεται η διαπίστωση πως: Δεν είναι η κατάσταση καθαυτή στην οποία βρίσκονται οι άνθρωποι που καθορίζει τι αισθάνονται, όπως και τις πιθανές αντιδράσεις τους, αλλά μάλλον ο τρόπος με τον οποίο αυτοί ερμηνεύουν την συγκεκριμένη κατάσταση, ή αλλιώς, προσδίδουν νόημα σε αυτή την κατάσταση.
Η διαδικασία αυτή, γνωστικής αποκρυστάλλωσης μιας κατάστασης για προσδιορισμό της δράσης, πραγματοποιείται στο πλαίσιο της αλληλόδρασης αναφερομένων ταυτοτήτων, οι οποίες σχηματίζονται ως προβολές του Εαυτού σε ένα συγκυριακό περιβάλλον που θεωρείται υπερβατικά ως παιδαγωγός.
Εντός αυτού του περιβάλλοντος δομείς την ιδιαίτερη (αναφερόμενη) ταυτότητά σου, δια πολιτικού (ηγεμονικού) χαρακτήρα «vibrations», που αντιστοιχούν εννοιολογικά σε αυτό που αποκαλούμε τα τελευταία χρόνια «αύρα».
Όσοι αριστεροί ξεφύγαμε από την ρομαντική εποχή του μαρξισμού και τις κανονιστικές, ιδεοληπτικές στρατηγικές δόμησης ταυτότητας, εντάσσουμε πλέον την παραγωγή ταυτοτήτων καθαρά στο πεδίο της ηγεμονίας και άρα προσεγγίζουμε τόσο την οικονομία όσο και την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς πολιτικές στο πλαίσιο της θεώρησης «power in politics». Δηλαδή - θα το εκφράσω όσο μπορώ πιο απλά και σε επίπεδο πρακτικής πολιτικής - κατασκευάζουμε μια αναφερομένη ταυτότητα στο πλαίσιο μιας ηγεμονικής δομής, ή για να προσαρμοστούμε σε αυτήν με συντηρητικούς όρους, ή για να την αλλάξουμε με προοδευτικούς όρους, που αναφέρονται φυσικά στην κοινωνική της μεταμόρφωση υπέρ της ισότητας και ειδικότερα της ριζοσπαστικοποίησης των δημοκρατικών θεσμών.
Το δεύτερο επιχειρούν να πράξουν οι σημερινοί υπουργοί, καθηγητές Νίκος Κοτζιάς και Γιάννης Βαρουφάκης. Το ζήτημα είναι αν πράγματι καταλαβαίνουν τι ακριβώς κάνουν! Αν καταλαβαίνουν πως αυτή τη στιγμή αναπτύσσουν πολιτικές ταυτότητας, έτσι ώστε να διαπραγματευτούν πολιτικά και αποτελεσματικά στην ΕΕ και διεθνώς, θα πετύχουν εκεί όπου απέτυχαν οι προηγούμενοι σε αυτά τα κυβερνητικά πόστα.
Έρχομαι, επιγραμματικά, να επισημάνω την ανάγκη η διαπραγματευτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ - σε αντίθεση με τους τεχνοκρατίζοντες προηγούμενους - να επικεντρωθεί στις πολιτικές ταυτότητας, τόσο στην άρθρωση της οικονομικής μας πολιτικής, όσο και στην εξωτερική μας πολιτική και στις διεθνείς μας σχέσεις και μάλιστα με εναρμονισμό των δύο - που στη πραγματικότητα πρόκειται για τρία, διακριτά σε επίπεδο επιστημολογίας πράγματα.
Στην πραγματικότητα και εδώ όπου βρισκόμαστε δεν έχεις, αγαπητέ
αναγνώστη, καμία άλλη επιλογή, για να διαπραγματευτείς πολιτικά ως Ελλάδα, από
το να μετατρέψεις την οικονομική σου και εξωτερική πολιτική, εναρμονισμένα, σε
ενιαία πολιτική ταυτότητας. Αν το πράξεις στο πλαίσιο ενός σαφούς προγράμματος
κοινωνικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης, που θα αναφέρεται σε ένα παιδαγωγικό
περιβάλλον (: ΕΕ) όπου το υφιστάμενο «learning-by-numbers» θα
αντικατασταθεί από ένα κοινωνικό «Constructivist Learning», θα πετύχεις
να μεταβληθείς σε παράγοντα προοδευτικής αλλαγής. Αν όχι… λογάριαζε τον
Εαυτό σου σαν «παρένθεση»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου