ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 65 - ΑΣΠΡΑ ΜΟΥΡΑ ΜΑΥΡΑ ΜΟΥΡΑ ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΠΑΛΙΟΧΑΜΟΥΡΑ

Παραλλάξτε το: κάτω οι ξενόδουλοι των τροϊκανών!

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Ως ο λύκος στο παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας εμφανίστηκε χθες ο πρώτος μεταξύ ίσων από το σύνολο των δραστών του εγκλήματος κατά του λαού. Υπό αυτή την μάσκα του μειλίχιου ύφους εξήλθε στα τηλεοπτικά παράθυρα περίπου ως ικέτης βουλευτικών ψήφων οι οποίες τυπικά θα αναδείκνυαν στη προεδρία τον Σταύρο Δήμα. Ουσιαστικά πρόκειται για τις ψήφους που ως ιατροδικαστική γνωμάτευση θα πιστοποιούν τον θάνατο του λαού αφού θα ισοπεδώσουν ως ισχυρός μετασεισμός τα ερείπια που εγκατέλειψε στο πέρασμά του ο κύριος μνημονιακός σεισμός..

Γιατί πέταξε στην άκρη τη ψευτομαγκιά και τους φθηνούς κουτσαβακισμούς πρωθυπουργός; Επειδή δόλια απέκρυπτε πως δεν πρόκειται περί νέων μέτρων αλλά περί της εφαρμογής των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει από το πρώτο μνημόνιο και που περιγράφονται με ακρίβεια χιλιοστού στους εφαρμοστικούς νόμους του μεσοπρόθεσμου. Ναι αυτούς που με τα Ζάππεια ένα δύο τρία είκοσι τρία είχε καταργήσει!!

Αυτό οφείλουν να έχουν κατά νου οι βουλευτές οι οποίοι υπό το υποχθόνιο πρόσχημα της ιστορικής συναίνεσης, θ’ αποφασίσουν ιδιοτελώς την ολοκλήρωση του έργου της ανθρωποκαταστροφής, συνδέοντας τη δική τους μακροημέρευση στα βουλευτικά έδρανα με  την μακροημέρευση της πλέον μισητής νεοελληνικής κυβέρνησης. Να το ξέρουν επομένως ότι θα φέρουν ενώπιον του λαού και της ιστορίας ακεραία την ευθύνη. 

Είναι και σε τυφλούς ορατό πως το καθεστώς κοιλοπονά μήνες τώρα θεσμικά τέρατα και σημεία που λίγο ή καθόλου απέχουν από την αποστασία των Ιουλιανών το μακρινό 1965. Τότε που υπό τον όρο αποστασία φωτογραφίζονταν οι αργυρώνητοι βουλευτές, οι οποίοι ανεξαρτητοποιούμενοι της Ένωσης Κέντρου στήριξαν τις κυβερνήσεις της πολιτικής ανωμαλίας, δίνοντας την αφορμή στους έτοιμους από καιρό συνταγματάρχες του ΙΔΕΑ να καταλάβουν πραξικοπηματικά την εξουσία.

 Τότε που ο λαός έκαιγε από την πλατεία Κλαυθμώνος τις εφημερίδες του Συγκροτήματος Λαμπράκη κραυγάζοντας ταυτόχρονα προς τον Μητσοτάκη «άσπρα μούρα μαύρα μούρα είσαι μια παλιοχαμούρα..»

Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται μοιάζει με φάρσα είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Μια φάρσα όμως που παρουσιάζει την εξής τραγική ιδιομορφία προσθέτω εγώ: Ουδείς γελά.. Επειδή όπως και τότε έτσι και σήμερα η συναίνεση δεν θα είναι αποτέλεσμα κάποιας ιδεολογικοπολιτικής συμφωνίας, αλλά προϊόν υποδόριας εξαγοράς συνειδήσεων.

Τι άλλο επί παραδείγματι μπορεί να σημαίνει η δημοσίως διατυπωμένη διανομή υπουργικών θώκων σε εξοφλημένους βουλευτές κομμάτων σφραγίδες; Υπό ποιο πολιτικό ήθος, ανάστημα και εντολή θ’ αποφασίσουν οι διάφοροι Λυκούδηδες, Ψαριανοί και όποια άλλα πολιτικά ερπετά να οδηγήσουν στο απόσπασμα έναν λαό; Πότε και πως τους εξουσιοδότησε να συναινέσουν στην αμετάκλητη καταδίκη του;

Ιδού: «Δεν μπορώ να δώσω τίποτα άλλο παρά μόνον την υπόσχεση ότι μπορούμε να διευρύνουμε το κυβερνητικό σχήμα, με τη συμμετοχή και άλλων προσώπων που πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, ώστε η επόμενη φάση να μας βρει πιο ενωμένους!!», ανέφερε δίχως να ερυθριάσει χθες στο διάγγελμά του ο ελεεινός πρωθυπουργός καλύπτοντάς τους.

Βρώμικη συναλλαγή ισότιμη και ισάξια του πολιτικού του μεγέθους που στα απλά ελληνικά αποκωδικοποιείται ως εξής: «Δώστε μου εσείς την ψήφο σας κι εγώ θα σας ανταμείψω εμμέσως με την παροχή θέσεων εξουσίας» τις οποίες κατά πάσα πιθανότητα έχει ήδη αριθμήσει ονομαστικά.

Αν υπήρχαν έστω και ψήγματα αλήθειας στις εξαγγελίες του και πράγματι επιδίωκε τη συναίνεση θα προκήρυσσε εκλογές, για να πάρει ο λαός στις πλάτες του την ευθύνη της συγκεκριμένης πολιτικής του επιλογής κατανέμοντας ρόλους και έδρες.. Δεν το πράττει ωστόσο γιατί γνωρίζει -όπως κάθε κοινωνικοποιημένος Έλληνας- εκ των προτέρων το αποτέλεσμα των εκλογών. Δικαιούμαστε ως εκ τούτων να θεωρήσουμε οιωνί προϊόν ενός δόλιου δούναι και λαβείν την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας, όλες οι υπογραφές του οποίου επομένως δεν θα νομιμοποιούν καμιά κυβερνητική απόφαση.

Η χώρα πλέον εισέρχεται σε σκοτεινά και δύσβατα μονοπάτια την άκρη των οποίων ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει. Κάθε Έλληνας από τούδε και στο εξής υποχρεούται να πάρει στα χέρια του την υπεράσπιση του Συντάγματος που υπό την παράγραφο 4 του ακροτελεύτιου άρθρου του, αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά τα εξής:

«Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία»..

Και μια μορφή βίας, η χειρότερη επειδή προβάλλεται ενδεδυμένη του κοινοβουλευτικού φερετζέ, είναι να έχεις -για την εξυπηρέτηση αλλότριων προς τον λαό συμφερόντων- κρεμαστεί από τα κάγκελα της λερής ψήφου ενός Λυκούδη ή ενός Ψαριανού, ενώ ο αυτός (ο λαός) αναμένει την πτώση σου για να σε καταπιεί..