ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΑ ΤΑΝΚΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

 
Μια ακόμη Πολυτεχνειακή επέτειος, η τεσσαρακοστή πρώτη, παρήλθε ευτυχώς αναίμακτα. 

Μια ακόμη επέτειος συνοδεύτηκε από την περιφορά ως επιταφίου της σημαίας σύμβολο εκείνων των αγώνων που αγιοποιήθηκαν.  

 Μια ακόμη επέτειος ντύθηκε στα ίδια συνθήματα αλλά και τα ίδια συναισθήματα, επειδή η λαϊκή αδράνεια επέτρεψε την επιστροφή στο παρελθόν του μέλλοντός μας. 

Μια ακόμη ημέρα που ο λαός συμμετείχε δια αντιπροσώπων στην κορυφαία του μάχη κατά των κατακτητών τοκογλύφων. Εγχώριων και αλλοδαπών. 


Μια ακόμη ημέρα που οι χθεσινοί εξεγερμένοι και σημερινοί απόμαχοι τέθηκαν ενώπιος ενωπίω με την καταστροφή που απλώς άργησε κατά τριάντα έξη χρόνια. Επειδή εν γνώσει τους εγκαταλείφθηκαν στον τηλεοπτικό ψεκασμό μιας επίπλαστης ευημερίας που προερχόταν από τα νέφη των πολιτικών παραισθητικών ουσιών, ενώ γνώριζαν πως η δημοκρατία, η λαϊκή δημοκρατία, δεν είναι μια εφ’ άπαξ νικηφόρα μάχη, αλλά ένας αέναος πόλεμος. 

Μια ακόμη επέτειος που εξ αιτίας των συνθηκών το περιέχον από το περιεχόμενό της εφαρμόζει στο σώμα της χώρας σαν να ράφτηκε στα μέτρα της ξανά. Και δεν είναι φάρσα ούτε ψευδαίσθηση. Αλλά η βαρβαρότητα της καπιταλιστικής πραγματικότητας. Το μόνο που άλλαξε είναι το μέσο της κατοχής. Τότε τα τανκς και οι στρατοκράτες, σήμερα τα επιτόκια και οι τραπεζίτες. 

Μια επέτειος της απαστράπτουσας λαϊκής απουσίας από το ιστορικό κέντρο που όφειλε να έχει πλημμυρίσει από μαχητικές ανάσες. Φταίει ο τρόμος της βίαιης καταστολής που διασπάρθηκε από το καθεστώς σε όλο το προηγούμενο διάστημα είπαν κάποιοι.  

Όσοι όμως το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας, ας έχωσι· θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία, έγραψε ο Ανδρέας Κάλβος και ήταν σαν να φωτογράφιζε τον Νεοέλληνα. 

Τριάντα χιλιάδες μαχητές από ένα σύνολο πέντε εκατομμυρίων εγκλείστων στα κατακόρυφα σπήλαιά τους, μπορεί πράγματι να συστήνουν ένα υπόδειγμα αγωνιστικής ηθικής,, αλλά αποκαλύπτουν ταυτοχρόνως ότι το «δείγμα» της ταπεινωτικής και άνευ όρων συνθηκολόγησης έναντι του καθεστώτος είναι σαρωτικό. 

Παρ’ όλ’ αυτά μας άνοιξαν μια τρύπα δραπέτευσης από τα κελιά μας. Δεν μένει παρά να αποδείξουμε πως το φως της λευτεριάς δεν μας τυφλώνει..