ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΕΙΤΕΤΑΙ Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΜΕ ΤΟ ΝΑΤΟ

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Βαριά η συννεφιά έξω από το παράθυρο βαρύτερος όμως ο καρκινικός όγκος της καπιταλιστικής κρίσης επί της αντιμετώπισης του οποίου όλα τα γιατροσόφια των καθεστωτικών λακέδων δεν έχουν φέρει το παραμικρό αποτέλεσμα. 

Και ως αν μην επαρκούσε το ανίατο των κρίσεων της καπιταλιστικής αρρώστιας,   επανεμφανίστηκε κατά την πάγια πρακτική της στο προσκήνιο η Τουρκία η οποία: Προκαλώντας τις γνωστές τριβές αλλά με την ένταση δύο κλικ υψηλότερα, έχει ανησυχήσει ακόμη και τους πλέον έμπειρους διπλωμάτες που είναι εξοικειωμένοι με τους γιαλαντζί τούρκικους τσαμπουκάδες. 

Το αξιοπρόσεκτο είναι πως ο  λόγος της ανησυχίας τους δεν εντοπίζεται στην Τουρκική προκλητικότητα αλλά στον χρόνο εκδήλωσής της. 


Είναι περιττό να υπενθυμίσω σε όλους το πότε συντελέσθηκε η τελευταία τραγωδία, σε τίνος το γήπεδο και κυρίως ποιος, με, ή δίχως τη συγκατάθεση του λαού, ήταν στο τιμόνι της χώρας. Οι στρατοκράτες είδωλα των σημερινών Χρυσαυγιτών που στη πρώτη έκρηξη όλμου επί της Κυρήνειας τράπηκαν εις άτακτον φυγήν έχοντας εγκαταλείψει επί του πεδίου των μαχών μόνο το 404 τάγμα της Κυπριακής εθνοφρουράς να αποκρούσει την απόβαση του συνόλου της τουρκικής στρατιωτικής μηχανής. Και θα το είχε επιτύχει αν είχε έστω μια υπερασπιστική ανάσα από τα μετόπισθεν το οξυγόνο της οποίας η χουντική δειλία είχε αφαιρέσει. 

Κατά φωτοτυπία εκείνου του μαύρου στίγματος στην ελληνική ιστορία επαναφέρει η τουρκία μια νέα κρίση στις σχέσεις των δύο χωρών, επειδή εκατονταετίες τώρα δια των κρίσεων τροφοδοτεί τα ιμπεριαλιστικά της σχέδια. Και επί σκηνής με μικρές διαφοροποιήσεις ως προς τις μορφές και όχι το πολιτικό περιεχόμενο των προσώπων, παίζεται το ίδιο έργο στο ίδιο γήπεδο. 

Στο γήπεδο της Κύπρου. 

Έχοντας οι τούρκοι στρατοκράτες διαπιστώσει πως η πέριξ της μεγαλονήσου θαλάσσια περιοχή αποτελεί τη μαύρη τρύπα στην άμυνά της, φέρνει το παιχνίδι ανατολικά της Κρήτης - Καρπάθου - Ρόδου και νότια του Καστελόριζου.

Εκεί, σ’ αυτήν ακριβώς την περιοχή, από τον Απρίλη του 2012 – μέσα στην ελληνική προεκλογική περίοδο – η Άγκυρα δημοσίευσε στην τουρκική εφημερίδα της κυβέρνησης χάρτες με θαλάσσια οικόπεδα, τα οποία μάλιστα παραχώρησε προς έρευνα και εκμετάλλευση στην τουρκική εταιρεία πετρελαίου. 

Στην περιοχή αυτή, η προστασία της οποίας είναι εξαιρετικά δύσκολη και δαπανηρή υπόθεση, ανησυχούν οι ολίγιστοι της ελληνικής  συγκυβέρνησης πως θα εκδηλωθεί η τουρκική πρόκληση στόχος της οποίας είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Τουρκικής άρχουσας τάξης η διαφορά της οποίας με την αντίστοιχη ελληνική προσδιορίζεται στο εξής δομικό χαρακτηριστικό:

 Πως εκείνη της γείτονος διακατέχεται από εθνική συνείδηση επειδή έχει συνδέσει το έθνος με τα θησαυροφυλάκιά της. Αντιθέτως της δικής μας που διαχρονικά βρίσκεται συνδεδεμένη με τις Ελβετικές τράπεζες και τα νησιά Καημάν ή Κεημάν. 

Το παιχνίδι είναι έτσι ευθύς εξ αρχής χαμένο και οι κινήσεις απόψυξης που κάνει η πολιτική συμμορία των τοκογλυφικών λακέδων στις σχέσεις Αιγύπτου Κύπρου Ελλάδας για τα δικαιώματα της τελευταίας στην ΑΟΖ της περιοχής, είναι σπασμωδικές, δεδομένου πως ελάχιστα θα ωφελήσουν.  

 Μακάρι να διαψευστώ αλλά αν θέλετε τη προσωπική μου άποψη και δοσμένης της Αμερικανικής αδιαφορίας –έχει άλλα αγκάθια αιχμηρότερα ν’ αντιμετωπίσει στη Μαύρη Θάλασσα αυτή- για μια ακόμη φορά το στρατηγικό συμμαχικό δόγμα  της δεξιάς Ελλάς-ΕΟΚ-ΝΑΤΟ θα δοκιμαστεί σκληρά.. 

Με την πρώτη όπως πάντα να θυσιάζει ανώφελα τα παιδιά της..