Ορισμένοι έχεις την αίσθηση ότι απευθύνονται σε
πίτουρα. Ο βουλευτής των ΑΝΕΛ επί παραδείγματι Παναγιώτης Μελάς. «Στους ΑΝΕΛ
μπήκα για το καλό του Ελληνικού λαού» είπε το θρασίμι κρύβοντας έντεχνα πως
εκείνο που τον έκανε να αποδημήσει της Νέας Δημοκρατίας είναι πως αυτή είχε ήδη
αρπάξει φωτιά και οι πιθανότητες να εκλεγεί ήταν απειροελάχιστες. Χώρα που μιλά
εξ ονόματος ενός λαού που διαφεντεύεται από την πλέον μισητή στον κόσμο
κυβέρνηση. Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον πορφυρογέννητο γιατρό να μιλά αντ’ αυτού;
Μήπως οι πενιχροί ψήφοι που πήρε το κόμμα του γενικώς και ο ίδιος προσωπικά του
απελευθερώνουν σε αυτό το βαθμό τη γλώσσα ώστε να αφήνει υπαινιγμούς
υπερψήφισης προέδρου της δημοκρατίας ανατρέποντας συλλογικές αποφάσεις του
κόμματός του; Όχι βεβαίως. Το πολιτικό του θράσος του το επιτρέπει κι ας έχει
φορέσει τη μάσκα του αντιμνημονιακού. Για να θυμίζει τους χουντικούς της πρώτης
επταετίας Καραμανλή που ενδύθηκαν την ρομφαία του δημοκράτη χάρις στη παγκόσμια
νομική πρωτοτυπία του στιγμιαίου. Εάν όμως ψηφίσει πρόεδρο δημοκρατίας και εκ της
ψήφου του εκλεγεί αυτός, τότε το αδίκημά του θα είναι διαρκές και δεν θα
παραγραφεί ποτέ. Τουλάχιστον στη συνείδηση του λαού του οποίου τ’ όνομα επικαλείται
σαν τους αμαρτωλούς αλλά κατόπιν της αμαρτίας τους. Και μπορεί ο θεός δια των
επί γης αντιπροσώπων του να συγχωρεί , ο λαός όμως όχι. Και κυρίως εκείνους που
του προσφέρουν πολιτικά αυγά μελά-τα..
Ο Κανένας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου