Ο ΚΟΥΦΙΟΣ ΤΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ..

Ευγένιος Ανδρικόπουλος  

Νέο πεδίο κινδυνολογίας ανακάλυψαν οι θεσμικοί τρομοκράτες. Το εμφύλιο χάος! Μέρες τώρα πέρδονται δημόσια, προκαλώντας ένα σύννεφο ρύπανσης χειρότερο και από εκείνο, το καθημερινό μας, με το οποίο εν τέλει, έχουμε εξοικειωθεί. 

Μόνο που μονός καυγάς δεν «γένεται» όπως αποφαινόταν σοφά η γιαγιά μου. Και για ν’ ανοίξει η σπλήνα ενός εμφυλίου από την οποία πράγματι το αίμα που θα τρέξει θα είναι πολύ, προϋποτίθενται δύο εν όπλοις στρατοί. 

Ο καθεστωτικός και ο επαναστατικός.   


Ο πρώτος υφίσταται επισήμως, εξοπλίζεται και συντηρείται από τον Ελληνικό λαό, αλλά είναι στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ και του καθεστώτος. Στον δεύτερο αν επιχειρούσε κάποιος να του δώσει υπόσταση, αυτή θα ήταν νομική. Η κατά πλάσμα δικαίου (όπως τα έμβρυα ) ύπαρξή του. 

Προς το παρόν τον κοιλοπονά η ιστορία μόνο που οι συνθήκες της εκμαίευσής του δεν έχουν ακόμη πλήρως διαμορφωθεί. Μπορεί ο λαός να έχει εξαγριωθεί αλλά κυριαρχείται από μια δυσπιστία στο να συστήσει ένα νέο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

 Δεν έχει άδικο. 

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι ζοφερή. Η στρατιωτική, πολιτική και οικονομική ισχύς βρίσκεται στα χέρια της άλλης πλευράς και φοβάται μια δεύτερη ήττα από τη πολιτική συμμορία των σύγχρονων γερμανοτσολιάδων και των μαφιόζων συμμάχων τους κατά τα πρότυπα του 1946-1949.  

 Όσο κι αν ψάχνει στη γεωγραφική περίμετρο της Ελλάδας αλλά και πέραν αυτής για συμμάχους, διαπιστώνει αποκαρδιωτικά πως δεν υπάρχει ούτε ένας στον οποίο θα μπορούσε να στηριχτεί. Όλα εκείνα τα οικονομικά και στρατιωτικά μέσα που θα τον καθιστούσαν ισχυρή δύναμη ανατροπής, κατέχονται από τα διεθνή ιερατεία της τοκογλυφίας. 

Περιμένοντας έτσι ένα θαύμα πέφτει απελπισμένος στην παθητική αντίσταση που εμπεριέχει όλη τη κλίμακα της αυτοκαταστροφής.  Από την παραίτηση ως την αυτοκτονία. 

Μόνο που αν το θαύμα έχει οντότητα, αυτή δεν εμφυτεύεται από κάποιο υπέρτατο ή εξωγήινο ον.   

Τρέχει στις φλέβες του. 

Κάτι που αν το αφομοιώσει θα αντιληφθεί πως ούτε οι εγχώριοι λακέδες ούτε και οι υποβολείς τους είναι ανίκητοι. Και αυτό που πρέπει να κάνει, είναι πρωτίστως να τους νικήσει πολιτικά  Να κατακτήσει τους μηχανισμούς εξουσίας έτσι ώστε να σκαρφαλώσει στη γέφυρα του σκάφους στο οποίο ως σήμερα είναι μούτσος προκειμένου ν’ αποκτήσει το δικαίωμα πλοήγησής του. 

Και η πολιτική νίκη χαρακτηρίζεται από δυο κυρίως δράσεις. Την αγωνιστική του πεζοδρομίου και την εκλογική της κάλπης. Αν θέλει επομένως να ελπίζει στην αναστροφή του αφανισμού που του επιφυλάσσει το καθεστώς, αυτή η νίκη οφείλει να είναι σαρωτική. 

Διαφορετικά ας σταθεί στον καναπέ του για να παρακολουθήσει το θάνατό του από το video wall με το οποίο τον έχει τόσο «γενναιόδωρα» το καθεστώς εφοδιάσει..