ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ ΦΙΛΗΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΗ

 Κλύδωνας: Δεν είναι φρέσκο αλλά αξίζει να διαβαστεί..
 Του Σεραφείμ Μηχιώτη
Το φύλλο του κομματικού δελτίου της «ΑΥΓΗΣ» προθυμοποιήθηκε-υποτίθεται - να φιλοξενήσει δισέλιδο αφιέρωμα γιά τον επί δεκαετία διευθυντή του, Κώστα Κάρη, που νικήθηκε από την ασθένεια της εποχής και κηδεύθηκε την περασμένη Τετάρτη, από το νεκροταφείο Χολαργού.


  Η πρόθεση θα μπορούσε να είναι ευγενής και τελικώς τιμητική, αλλά;...Πώς να πει μόνον καλά λόγια η «ΑΥΓΗ» γιά έναν «εχθρό του κόμματος», όπως ο Κώστας Κάρης, που δεν υπήρξε ΣΥΡΙΖΑίος, αλλά τάχθηκε με τη ΔΗΜΑΡ και διατηρούσε στενή προσωπική σχέση με το Λεωνίδα Κύρκο, στου οποίου και στο άκουσμα και μόνον του ονόματος βγάζουν σπυριά έξαλλοι ΣΥΡΙΖΑίοι, που είναι και οι περισσότεροι... Πώς να πουν μόνον καλά λόγια μόνον για έναν εκλιπόντα μεν, πλην όμως με κείμενά του που με το ζόρι καταχωρούντο στο φύλλο ως αιρετικά ή εκτός κομματικής γραμμής της Κουμουνδούρου, χωρίς να υποστούν την λογοκρισία των επί τούτου εντεταλμένων, όπως οι σύντροφοι Φίλης και Στούμπος...

   Η λύση βρέθηκε στη...μέση! Καταχωρήθηκε ένα από τα τελευταία κείμενα του Κώστα Κάρη από την «ΑΥΓΗ», ζητήθηκε να γράψουν για το πρόσωπό του δύο άνθρωποι που τον ήξεραν καλά και συνεδέοντο φιλικώς μαζί του, η δημοσιογράφος Χριστίνα Πουλίδου και ο σκιτσογράφος Ανδρέας Πετρουλάκης, βρέθηκαν και δύο φωτογραφίες του Κώστα, με τον αγαπημένο του Λεωνίδα Κύρκο.

   Έπρεπε, όμως, να καταχωρηθεί και η άλλη άποψη, γιά τον «άλλο» Κάρη, τον «κακό» Κώστα. Επιστρατεύθηκαν λοιπόν ο διευθυντής που τον διαδέχθηκε, ο κεντροεπίτροπος σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης και ο ΣΥΡΙΖΑίος αρθρογράφος Γιώργος Κυρίτσης, υποψήφιος ευρωβουλευτής και μαχητικός του κόμματος. Του πρώτου καταχωρήθηκε γιά δεύτερη φορά (μετά την καταχώρηση στο φύλλο της Πέμπτης) ο επικήδειος που σχεδίαζε να εκφωνήσει για τον Κάρη, αλλά που δεν πρόλαβε να εκφωνήσει επειδή έφθασε καθυστερημένος στην τελετή... Του δεύτερου, ο οποίος δεν παρέστη στη κηδεία του Κώστα, καταχωρείται «κριτικό κείμενο», το οποίο αρχίζει από το ότι «διαφωνούσαμε ακόμη και στο τι ώρα είναι»... «Δεν ήταν φίλος μου» βεβαιώνει ο πολύς Κυρίτσης, αν και βεβαιώνει ότι ποτέ δεν του ζήτησε ως διευθυντής να αλλάξει κάτι που έγραψε. Σιωπά, όμως, για το αντίθετο, τη δυσκολία με την οποία καταχωρούσε τα κείμενα του Κάρη, η υπό τον ασφυκτικό έλεγχο της λογοκρισίας του ΣΥΡΙΖΑ τελούσα πρώην πλατειά αριστερή εφημερίδα.

   Είναι να λυπάται κάποιος για τους Φίλη και Κυρίτση, για τον απαράδεκτο, άφιλο, απάνθρωπο και κυνικό τρόπο με τον οποίο επέλεξαν να τιμήσουν τον πρώην διευθυντή τους, πολιτικά στελέχη της «ΑΥΓΗΣ» επί των ημερών του ως διευθυντή. Αλλά η περίπτωσή τους δείχνει και επιβεβαιώνει συχνό κανόνα γιά τους ΣΥΡΙΖΑίους: ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ, ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΖΩΑ!

   Είναι ανθρωπίνως μεγάλη η λύπη μου γιά αυτό το κατάντημα της «ΑΥΓΗΣ», όπου εργάσθηκα αποκλειστικώς περίπου 30 χρόνια. Γιά λύπηση και γιά κλάματα, παράδειγμα εκφυλισμού κάθε έννοιας δημοκρατίας και ανθρωπισμού. Τους πρέπει η περιφρόνηση, μόνον η περιφρόνηση...