Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ξεφτίσανε οι άνθρωποι αδελφέ μου μας ερμηνεύει από τα βάθη του χρόνου σε μουσική Μπάμπη Μπακάλη και στίχους Νίκου Παναγιωτούνη ο αλησμόνητος Στράτος. Και δεν πρόκειται για τραγούδι αλλά για μια κοινωνικοπολιτική προφητεία. Κατά τη μετεξέλιξη του ανθρώπου τη θέση των ματιών πήραν δύο σκόπευτρα που επικεντρώνουν πάνω στο χρήμα με συνέπεια η περιφερειακή τους όραση να έχει αδρανήσει. Δεν βλέπει έτσι όσα συνέβαιναν και εξακολουθούν δεξιά και αριστερά του γι αυτό επιστράτευσε την οσμή του και ακολουθεί το χρήμα σαν πιστό σκυλί. Οι φίλοι εξαφανίστηκαν γιατί οι τελευταίοι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τους πρώτους και οι πρώτοι υπό τον φόβο ότι μπορεί να τους ακολουθήσουν έκλεισαν όλους τους διαύλους επικοινωνίας για να συναστρέφονται ευκαιριακά όπως τα αρπακτικά ενώπιον της ματωμένης σάρκας και μετά να χωρίζουν. Οι συγγενείς σε μερικές περιπτώσεις και όχι τόσο σπάνιες και οι πρώτου βαθμού, αποσύρονται διακριτικά στα κεκτημένα τους. Για τους συναδέλφους είσαι ο εχθρός ανταγωνιστής που αλληλοεπιβουλεύεται ο ένας τον άλλον. Ώσπου στο τέλος κι εσύ δεν είσαι εσύ. Γιατί μοιάζεις με μια φρατζόλα ψωμί που από τον φούρνο ως το σπίτι όλο και κάποιος σου τσιμπά μια ψίχα κι όταν πια γυρίζεις σε αυτό δεν υπάρχει ψωμί.. Η καρδιά σου ήταν που την έχεις μοιράσει..