Ανωνύμου του Έλληνος
Τσίμπησε το δόλωμα και ετοιμάζεται πάλι να καταπιεί και αυτό το αγκίστρι η λεγόμενη Αριστερά, ιδιαίτερα η εν κυβερνητική αναμονή ευρισκομένη με τα πολλά ροζ παρακλάδια της.
Όχι δεν κατήγγειλε το άθλιο και ολέθριο ταξικό πείραμα του καπιταλισμού, που θα είναι, αν πετύχει, προφανώς και για την ίδια ταφόπλακα, μόνο προβληματίζεται, τάχα, για τα κριτήρια, το ύψος του επιδόματος αντεπανάστασης, για τους δικαιούχους και άλλες παρλαπίπες συγκρίνοντας, επικαλούμενη ως δείγμα... άδικης κυβερνητικής γραφής την άλλη ταξική απατεωνιά, το κοινωνικό μέρισμα. Επιζωής οπορτουνιστές!
Θα καταλάβουν, άραγε, ποτέ ότι ξεσκονίζοντας λάου – λάου τα αφεντικά και αφήνοντας ορισμένες συνδικαλιστικές και διαχειριστικές κορώνες για εσωτερική κατανάλωση δεν πρόκειται να δουν κυβερνητικό θώκο; Εκτός εάν... Δυο δρόμους έχουν:
Να γίνουν η επόμενη βάρδια δοσιλογισμού, διάδοχος θαλαμοφύλακας των ξένων αφεντικών στην Αποικία, ή αγωνιστική ρήξη, με τους επιβήτορες της χώρας, πάει να πει, μαζική ταξική πάλη. Ακόμα και αν είναι βολεμένος και αν απροθυμεί ο όχλος.
Αν δεν ξαναγίνει λαός είναι χαμένο από τα αποδυτήρια το ταξικό, πολιτικό παιχνίδι. Θα πείτε: Έχεις ξαφνικά αυταπάτες, από το πουθενά στην πρώτη γραμμή της πάλης η σκλαβωμένη Γκραικυλία; Όχι φυσικά, δεν πιστεύω ότι κάτι μπορεί με αξιώσεις να ξεκινήσει από εδώ. Τουλάχιστον η εγχώρια Αριστερά ας είναι έστω υποψιασμένη, αν όχι ετοιμοπόλεμη, για τις επερχόμενες στην Ευρώπη σκληρές εξελίξεις και ταξικές συγκρούσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου