Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Έφυγε νέος, μα πάρα πολύ νέος ο συνάδελφος Νίκος, ο Νίκος ο
Ζερβονικολάκης, ένας Κρητικός λόγιος με πλούσια συναισθήματα, για να πλακώσουν
οι δρακρύβρεχτοι επικήδειοι της
υποκρισίας. Και τι δεν άκουσα από τηλεοράσεως και από ποιους.. Πως ήταν
εξαιρετικός γραφιάς, κυνηγός της είδησης λειτουργός του επαγγέλματος και άλλα
τέτοια διθυραμβικά τώρα που ο ίδιος δεν είναι σε θέση ν’ ακούσει για να
εξοργιστεί. Έτσι εξοργίζομαι εγώ για πάρτη του. Εγώ που με τον Νίκο
γνωριζόμαστε από τα πρώτα δημοσιογραφικά μας βήματα (λίγο μεγαλύτερος εκείνος)
όταν έγραφε, ή μάλλον ταξίδευε τον
αναγνώστη του σε τόπους αλλοτινούς και δεν ήξερες ποιο πρώτο σε μάγευε. Οι
εικόνες των φωτογραφιών ή οι εικόνες του κειμένου του. Τότε που ερωτευμένος
ακόμη με την πρώτη σύζυγό του τη Μαρίνα, δημοσιογράφος κι αυτή, τη παρένθετε σε
κάθε κείμενό του. Μετά μπήκε στο ντορό της εργολαβικής πίεσης που έκανε την
δημοσιογραφία αυτή που σήμερα παρακολουθείτε. Καλτσοβιομηχανία. Μόνο που ο
Νίκος δεν ήταν σκαρί γι αυτού του τύπου τα ταξίδια σε μολυσμένα νερά. Και δεν άντεξε.
Εμεινε εκεί γύρω στα σαράντα για καιρό άνεργος γιατί αυτός είχε μάθει να γράφει
κι όχι να αντιγράφει για να βγάλει παραγωγή. Και είναι αυτοί -που χθες έχυναν
κροκοδείλια δάκρια επί της σορού του- οι οποίοι τον κατέστησαν πένητα. Τον θυμάμαι
να μου λέει στο τηλέφωνο πως Ευγένιε δεν έχω να πάρω ένα μπουκάλι γάλα για τα
παιδιά που είχε αποκτήσει από τον δεύτερο γάμο του κι εγώ να τον παραδείγματίζομαι
στις γενικές συνελεύσεις, για να στηλιτεύσω συναδελφικές συμπεριφορές. Ομιλούσα
όμως σε ώτα μη ακουόντων. Σε ώτα που τα είχαν κλείσει οι ωτασπίδες μιας εφήμερης
και επίπλαστης ευημερίας την οποία ακολούθησε η κλαδική δυστυχία πολύ πριν αγγίξει
τους υπόλοιπους έλληνες. Άντε στο διάβολο κοπρίτες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου