ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΑ

 Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Δεν είναι που κάθε μέτρο –πολιτικής, λογικής, ή οικονομίας- έχει χαθεί. Αυτό για όσους είχαν ίχνη πολιτικών εμπειριών και ιστορικών γνώσεων ήταν νομοτελειακό επακόλουθο από τη στιγμή που η χώρα «έχασε» την κατ’ επίφαση κυριαρχία της.  

 Δεν είναι ούτε που καθημερινά οι εγχώριοι αυλικοί των τοκογλύφων μας αναστρέφουν την πραγματικότητα σαν να επρόκειτο περί κινηματογραφικού πλάνου και όχι για πραγματική ζωή. Γι αυτό αμείβονται και μάλιστα αδρά. Το αν το επιτυγχάνουν δεν είναι θέμα του πομπού της βλακώδους προπαγάνδας αλλά του δέκτη. 

Το εξοργιστικό για όσους ακόμη ασχολούνται με τα κοινά είναι, πως υποχρεούνται καθημερινά να επιλέγουν, ποια από τις πληγές που τους έχουν προκαλέσει τα θραύσματα από τον ανηλεή βομβαρδισμό των μέτρων αφανισμού, είναι η επικινδυνωδέστερη για τη ζωή τους. 

Κι επειδή αμ’ έπος αμ’ έργο θα θέσω ευθέως το δίλημμα σε σας. Από το πρωί και υπό την επικάλυψη ενός καθεστωτικού κουρνιαχτού κατά κανόνα μικροπολιτικού ενδιαφέροντος, τρέχουν τα εξής: 

Το αποικιακό μέτρο της εισβολής στα σπίτια των φορολογουμένων. Οι υπονομευτικές για τις σπουδές των παιδιών ελλείψεις στα σχολεία. Οι ακάλυπτες επιταγές της κυβέρνησης σε σχέση με τις αποζημιώσεις των παραγωγών εξ αιτίας του Ρωσικού εμπάργκο. Οι αλλεπάλληλες συσκέψεις για την άκρως επικίνδυνη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Η μειωμένες υπηρεσίες παροχής υγείας που σε στέλνουν αδιάβαστο ακόμη κι από συνάχι.  

 Μικρό, ελάχιστο δείγμα μιας επικαιρότητας που ορμά χειμαρρώδης απειλώντας να μας πνίξει κι από την οποία ένας δημοσιογράφος οφείλει να επιλέξει, το κύριο και κυρίαρχο. Ε, λοιπόν δηλώνω αδυναμία και εγκαταλείπω τη κρίση σε σας. Αυτό που δόλια επιδιώκω, είναι από τις επιλογές σας να γίνει αντιληπτή η πολυεπίπεδη οικονομικά διαστρωμάτωση του πληθυσμού, στη βάση της οποίας εξακολουθεί ανενόχλητα να βασιλεύει ο εσμός των καθεστωτικών δουλικών. 

Ό,τι δηλαδή -εξ όσων προαναφέρθηκαν- συστήνει κακούργημα για τον ένα, αποτελεί πλημμέλημα για τον άλλο και αντιστρόφως. Στην πραγματικότητα ωστόσο πρόκειται για μια κατά συρροή και εξακολούθηση διάπραξη σειράς πολιτικών αλλά και ποινικών εγκλημάτων, το ειδεχθές των οποίων είναι ακριβώς ίδιο αλλά: Δεν έχουν τον ίδιο χρονικό ορίζοντα εκδήλωσης των συνεπειών τους..

Τα αποτελέσματα της απουσίας των δασκάλων από τα δημόσια σχολεία θα εμφανιστούν μετά από χρόνια στα χαώδη κενά γνώσης των παιδιών, ενώ η άρνηση αποζημίωσης των αγροτών θα προκαλέσει τρύπες που θα φανούν στο εισόδημά τους κατά τους αμέσως επόμενους μήνες. Πλήρης επιβεβαίωση του Αριστοτέλειου αίτιου και αιτιατού δηλαδή, υπό την εξής όμως ειδοποιό διαφορά. Πως η αποκάλυψη του αιτιατού-οι αφανιστικές συνέπειες της δράσης τους-  απλώς διαφέρει χρονικά. 

Για να τεθούμε αδυσώπητα άπαντες εμπρός στο αμείλικτο ερώτημα: Αν διαπιστωθεί πως ένας λαός πάσχει από πολιτικό καρκίνο εξαιρετικά επιθετικό τι έχει σημασία; Ο χρόνος ζωής του, ή αφαίρεση των πολιτικών καρκινωμάτων;