Το δυτικό Μέτωπο ενός
επεκτεινόμενου πολέμου
Xάος, τρία χρόνια μετά την "επιτυχή" επέμβαση του ΝΑΤΟ, επικρατεί στη Λιβύη
Το BBCείχε να ασχοληθεί με τη Λιβύη, από το 2012 και τις εκλογές. Τι είχε ακολουθήσει; Ο πόλεμος για τον έλεγχο των διυλιστηρίων. Το λαθρεμπόριο της λιβυκής παραγωγής πετρελαίου και η διαμάχη των φατριών για τον έλεγχο της εξουσίας.
Έτσι μόλις πριν ένα μήνα, ένα αφιέρωμα 45 δευτερολέπτων του ΒΒC ανέφερε: «Γιατί τόση παρανομία στη Λιβύη;». «Αναρχία επικράτησε στη χώρα μετά την ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι με ένοπλες ομάδες να προσπαθούν να καταλάβουν την εξουσία.
VIDEO http://www.bbc.com/news/world-africa-27502619
Οι περισσότερες πρεσβείες των δυτικών χωρών έχουν αδειάσει και οδηγίες έχουν εκδοθεί οι ξένοι πολίτες να εγκαταλείψουν τη χώρα. Όχι όμως από το αεροδρόμιο της Τρίπολης, όπου διεξάγονται μάχες εδώ και μία εβδομάδα.Η αναγκαστική αποχώρηση των δυτικών διπλωματών και πολιτών από τη Λιβύη, που γνωρίζει ένα αβέβαιο μέλλον, εντάσσεται σε μια γενικότερη αναταραχή στην Εγγύς και Μέση Ανατολή. Μια εκρηκτική κατάσταση που απειλεί στη δημιουργία ενός πολεμικού θεάτρου, με σκηνικά σε μια πολύ ευρύτερη περιοχή: Από την Τρίπολη μέσω Βεγγάζης στο Κάιρο την Αλεξάνδρια, τη Γάζα και από το Χαλέπι της Συρίας στη Μοσούλη του Ιράκ.
Φρεγάτα του ελληνικού πολεμικού ναυτικού παρέλαβε 188 ξένους (και έλληνες πολίτες) από τη Λιβύη.
Φρεγάτα του βρετανικού ναυτικού φυγάδεψε 110 πολίτες στη Μάλτα. Αμερικανοί πεζοναύτες συνόδεψαν αμερικανούς πολίτες που εγκατέλειψαν τη Λιβύη οδικώς στην Τυνησία.
Οι στενοί εταίροι του ΝΑΤΟ όπως η Τουρκία, αλλά και το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία, έχουν τώρα διασυνδέσεις σε ξεχωριστές οπλισμένες φράξιες στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης. Ενός αιματηρού εμφύλιου ανάμεσα στους οπαδούς του υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ στρατηγούKhalifahHiftarκαι τους υποστηριζόμενους από το Κατάρ ενόπλους αντάρτες.
Αλλά οι δυτικοί πολίτες ελάχιστα γνωρίζουν για τα δεινά που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι περιοχών της βόρειας Αφρικής, της Παλαιστίνης, της Συρίας και του Ιράκ, επειδή τις πληροφορίες ελέγχονται αυστηρά από τα Μέσα που υποστηρίζουν τις αμερικανο-νατοϊκήςς έμπνευσης επιχειρήσεις εναντίον των αραβικών λαών.
Κι όμως ο εμφύλιος στη Λιβύη σχετίζεται με τον εγκληματικό πόλεμο εναντίον του λαού της Παλαιστίνης και ειδικότερα των κατοίκων της Γάζας.
Πόσοι θυμούνται πως πριν τρία χρόνια είχε επίσημα ανακοινωθεί με τυμπανοκρουσίες πως τερματίστηκε μια από τις πλέον επιτυχημένες επιχειρήσεις στην ιστορία του ΝΑΤΟ (‘‘one of the most successful in NATO history’’).
Να μην ξεχνάμε πως την «αλ-Κάιντα είχαν εξοπλίσει οι ΗΠΑ εναντίον των σοβιετικών στο Αφγανιστάν. Και την ISILπάλι οι ΗΠΑ στην προσπάθεια ανατροπής του Άσαντ στη Συρία.Σήμερα οι ένοπλες ομάδες που είχαν εξοπλισθεί από το ΝΑΤΟ είναι πλέον ανεξέλεγκτες.
Έτσι οι εκκλήσεις του ΟΗΕ και της Αφρικανικής Ένωσης για ξένη παρέμβαση για την αποκατάσταση της ειρήνης στη Λιβύη, πού απευθύνονται; Είναι δυνατόν τα μέλη του Συμβουλίου ασφαλείας, όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις που αποτελούν το ΝΑΤΟ να δημιουργήσουν ειρηνευτική δύναμη παρέμβασης στη Λιβύη για να αφοπλισθούν οι ομάδες που εξόπλισε το ΝΑΤΟ;
Τι προηγήθηκε
Η ξενοκίνητη εξέγερση του 2011 στη Λιβύη, κάθε άλλο παρά ειρηνική υπήρξε.
Με μία διαφορά: Οι δυνάμεις του Καντάφι ουδέποτε είχαν για στόχους πολίτες, ενώ αντίθετα οι «αντικαθεστωτικοί» δεν επιδείκνυαν έλεος στους οπαδούς του.
Και αντίθετα με το αναμενόμενο, η επέμβαση του ΝΑΤΟ δεν έγινε για την προστασία των αμάχων, αλλά αποκλειστικά για την ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι, με κάθε κόστος. Ακόμη κι αν το πλήρωσαν ακριβά οι Λίβυοι πολίτες.
Οι δυτικοί σχολιαστές – παπαγάλοι των οικονομικών συμφερόντων- εξήραν την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, ως «ανθρωπιστική επιτυχία, επειδή βοήθησε να καταργηθεί το δικτατορικό καθεστώς του Καντάφι. Παραλείποντας τις περισσότερες φορές τα γεγονότα της άγριας δολοφονίας του.
Τα πράγματα όμως, άρχισαν να παίρνουν διαφορετική τροπή μετά την δολοφονία του αμερικανού πρεσβευτή
Chris Stevens, δολοφονήθηκε μαζί με τρεις διπλωματικούς υπαλλήλους στο αμερικανικό προξενείο της Βεγγάζης
Στην περίπτωση της Λιβύης, δεν υπήρξε ανάλογο των «χρωματιστών επαναστάσεων» με διαδηλώσεις και βίαιη καταστολή από τις κυβερνητικές δυνάμεις.
Τα Ηνωμένα Έθνη αλλά και η Διεθνής Αμνηστία έδωσαν στη δημοσιότητα ντοκουμέντα που δείχνουν ότι και στις τέσσερις πόλεις της Λιβύης που είχαν ξεσπάσει εξεγέρσεις στα μέσα Φεβρουαρίου 2011, Benghazi, Al Bayda, Tripoli, και Misurata οι βιαιότητες προκλήθηκαν από τουςαντικαθεστωτικούς.
Η κυβέρνηση τότε είχε αντιδράσει εναντίον των ανταρτικών ενεργειών, αλλά χωρίς να επιτεθεί σε πολίτες, όπως μετέδιδαν διαστρεβλώνοντας την αλήθεια τότε, τα δυτικά Μέσα, για να δώσουν άλλοθι στην κατοπινή ΝΑΤΟϊκή επέμβαση.
Χαρακτηριστικό ήταν πως τα δυτικά Μέσα μετέδιδαν ότι υπήρχαν 2.000 νεκροί στη Βεγγάζη, εκείνη την περίοδο, ενώ η οργάνωση HumanRightsWatch (HRW) είχε δώσει ντοκουμέντα αργότερα, που ανέφεραν ότι είχαν σκοτωθεί 233 άνθρωποι εκείνη την περίοδο, σ΄ολόκληρη τη Λιβύη.
Η ίδια οργάνωση, ανακοίνωσε ότι στην επίθεση των κυβερνητικών (τότε ακόμη) δυνάμεων για την ανακατάληψη της Misurata–πόλης 400.000 κατοίκων- σκοτώθηκαν 257 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 949 (ποσοστό 3 τοις χιλίοις) ανάμεσά τους μόλις 30 γυναικόπαιδα. Τα συμπεράσματα της HRW, ήταν πως οι δυνάμεις του Καντάφι είχαν αποκλειστικό στόχο τους εξεγερμένους αντικαθεστωτικούς.
Και φυσικά το μεγαλύτερο ψέμα ήταν ότι η επιχείρηση του ΝΑΤΟ έσωσε ζωές και ωφέλησε τους γείτονες της Λιβύης. Όταν το ΝΑΤΟ είχε επέμβει στα Μέσα Μαρτίου 2011 ο Καντάφι είχε πάλι στον έλεγχό του το μεγαλύτερο μέρος της χώρας και οι αντικαθεστωτικοί υποχωρούσαν προς την Αίγυπτο. Η εξέγερση τελείωνε μόλις έξι εβδομάδες από την έναρξή της με σύνολο νεκρών που δεν έφτανε τους 1.000 –ανάμεσά τους στρατιώτες, αντάρτες και πολίτες που είχαν βρεθεί σε διασταυρούμενα πυρά.
Μετά την επέμβαση του ΝΑΤΟ για την ενίσχυση των αντικαθεστωτικών, προστέθηκαν άλλες 7.000 νεκροί.
Μετά την επικράτηση των αντικανταφικών άρχισε μαζική εξόντωση και διωγμός σε περισσότερες από 30.000 που θεωρήθηκαν φίλοι του ανατραπέντος καθεστώτος. Οι περισσότεροι κυρίως μαύροι, Τουαρέγκ που κατηγορήθηκαν ως «μισθοφόροι» του Καντάφι. Η ειρωνία ήταν πως παρόμοιοι φυλετικοί και εθνοτικοί διωγμοί ουδέποτε είχαν σημειωθεί επί Καντάφι.
Αντίθετα, ριζοσπαστικές ισλαμικές ομάδες που δεν είχαν κατορθώσει να σηκώσουν κεφάλι επί Καντάφι, και πρωτοστάτησαν στην εξέγερση, για να ενισχυθούν από το ΝΑΤΟ, όταν πήραν στα χέρια τους την κατάσταση έδειξαν το αληθινό τους πρόσωπο. Φάνηκε στην περίπτωση της επίθεση στο αμερικανικό προξενείο στη Βεγγάζη.
Αλλά από εκείνη τη στιγμή ως πολύ πρόσφατα υπήρξε σιγή ιχθύος από τα δυτικά Μέσα. Ώσπου η κατάσταση έφυγε εντελώς από τον έλεγχο της εκλεγμένης κυβέρνησης.
Η λιβυκή μετακανταφική εθνοσυνέλευση, αναγκάστηκε να συνεδριάzει σε ξενοδοχείο (με όσους από τους βουλευτές κατoρθώνουν να παρευρεθούν), χωρίς να μπορεί να πάρει κάποια απόφαση, μη έχοντας αξιόμαχο στρατό να την εφαρμόσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου