ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΛΑΚΑ

 Ανωνύμου του Έλληνος

«Να τελειώνει σήμερα αυτή η πλάκα» - είπατε με στόμφο κύριε Αλέξη Τσίπρα στην τελευταία σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Ε, λοιπόν, έχετε μεγάλη πλάκα κύριε Αλέξη! Πολύ, μα πάρα πολύ μεγάλη πλάκα! Καθ’ υποτροπήν ως κόμμα πανηγυρίζετε, ενώ χάσατε πάνω από 130.000 ψήφους στις πρόσφατες εκλογές. 

Έχετε ακούσει ποτέ περί «πυρρείου νίκης», δηλαδή ύπουλης και αδόκητης ήττας; Μην ερμηνεύετε κατά το δοκούν εν είδει μάλιστα απειλής το πάλαι ποτέ πείραμα «Ε.Δ.Α. – Αξιωματική Αντιπολίτευση» ή τους πάσης φύσεως «Τσιριμώκους» διότι δεν σας συμφέρει.


Εδώ συρρικνώθηκε η Ε.Δ.Α., που ήταν δυνατό λαϊκό κίνημα, δυναμικό ξέσπασμα και σε λιγότερο από πενταετία κατάντησε θλιβερή ουρά του Γεωργίου Παπανδρέου, του υπαλλήλου των ξένων αφεντικών, που έστρωσε τον δρόμο στο σκλάβωμα στους Αγγλοαμερικάνους της απελευθερωμένης από τον Ε.Λ.Α.Σ. και το Ε.Α.Μ. χώρας, που πάτησε την σκανδάλη της σφαγής εκατοντάδων χιλιάδων πατριωτών (βέβαια εσείς όλοι εξακολουθείτε να μιλάτε ηλιθίως για Εμφύλιο Πόλεμο μην τυχόν βγείτε επιτέλους από τον τεράστιο πνευματικό, ιστορικό βόθρο, που σας έχουν πετάξει οι κατακτητές της Γκραικυλίας). 

Πιστεύετε, κύριε πρόεδρε ότι στο προτεκτοράτο του Δ’ Γερμανικού Ράιχ (ελέω αμερικάνικου ιμπεριαλισμού) θα μπορέσει σήμερα στην εποχή της μαζικής αποχαύνωσης του όχλου να επιβιώσει το ροζ-πρασινο-γαλάζιο συνονθύλευμα, που λέγεται ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;

Μακάρι να μπορούσε να ανοίξει κάποιο δρόμο, αλλά «προφητεύω» ότι με καμιά ... κυβέρνηση δεν θα μπορέσει όσο ακολουθείται αυτή η διαχρονικά οπορτουνιστική πολιτική του «πάμε λάου – λάου να πάρουμε πρώτα την πλειοψηφία (του όχλου;), να ξεγελάσουμε το σύστημα, να μας παίξει στην κυβερνητική εναλλαγή και μετά θα προχωρήσουμε σε ριζοσπαστικές αλλαγές». 

Τότε, κύριε Τσίπρα, υπήρχε ακόμα λαός, έστω τα έσχατα απομεινάρια του και η Αριστερά έδινε μεγάλες μάχες σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής.

Σήμερα ο πρώτος είναι ηλίθιος, διεφθαρμένος και ψεκασμένος (δια της τηλοψίας) όχλος και η δεύτερη στην ουσία βλέπει πια τα... ραδίκια ανάποδα! 

Τότε οικοδόμοι και άλλα ταξικά μαζικά εργατικά συνδικάτα ξήλωναν πεζοδρόμια, συγκρούονταν με τους μπάτσους, ενώ τώρα οι πεινασμένοι με τις καβάντζες (υπαρκτές ή φαντασιακές) προτιμούν την βολική αυτοκτονία, την ζητιανιά και τα συσσίτια, την ρακένδυτη ψευτομαγκιά, το διασυρμό της αξιοπρέπειας, την νοοτροπία «μακριά από μας κι ας είναι και στον κώλο της γυναίκας μας», αντί να διεκδικούν μαζικά και ταξικά την ανατροπή της κατάστασης, αντί να ξεσηκωθούν με μια ψυχή, να ξαναγίνουν λαός για να απελευθερώσουν την σκλαβωμένη χώρα από το Δ’ Γερμανικό Ράιχ, που κατ’ ευφημισμόν Ευρωπαϊκή Ένωση αποκαλείται!