ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣΦΑΓΕΣ ΜΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΕΝΩΣΙΑΚΗ ΥΠΟΓΡΑΦΗ

Με νύχια και με δόντια κρατιούνται εν ζωή παγκόσμιες αυτοκρατορίες..

   Όπως επισημαίνει ο άλλοτε υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας  Γιόσκα Φίσερ , σε άρθρο του που διένειμε το «Project Syndicate», «οι Βαλκανικοί πόλεμοι, οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, οι πόλεμοι στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, η «Αραβική Ανοιξη», και ο συριακός εμφύλιος πόλεμος διαψεύδουν το όραμα του Φουκουγιάμα για τον αναπόφευκτο θρίαμβο της φιλελεύθερης δημοκρατίας».

  (ΣΗΜ.:Εδώ θα πρέπει να συμπληρώσουμε την κρίση στην Ουκρανία και την μεταφορά του εμφύλιου από τη Συρία στο Ιράκ, με τη μορφή θρησκευτικού πολέμου.Αλήθεια θυμήστε μου τι έχει επακολουθήσει της ανατροπής και της δολοφονίας του Καντάφι στη Λιβύη...)
  Και ο Γιόσκα Φίσερ συμπληρώνει: «Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η ιστορία έχει κάνει πλήρη κύκλο μέσα σε ένα τέταρτο του αιώνα. Αλλά στη Μέση Ανατολή είναι που γράφεται η ιστορία σε καθημερινή βάση και με τις πιο δραματικές συνέπειες. Η παλιά Μέση Ανατολή, που προήλθε από τα ερείπια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, σαφώς καταρρέει, λόγω, σε ένα μεγάλο μέρος, των δράσεων της Αμερικής σε μια περιοχή που είναι επιρρεπής στις συγκρούσεις».
  Αυτή τη στιγμή, πραγματοποιούνται ανθρωποσφαγές σε οκτώ χώρες της «παγκόσμιας κοινότητας». Και αν κυριαρχούσε όχι το παγκόσμιο άδικο αλλά ίσχυε το διεθνές δίκαιο,  οι πολίτες του κόσμου θα έπρεπε να έχουν στραφεί στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, εγκαλώντας του αμερικανούς προέδρους Κλίντον, Μπους και Ομπάμα, για τα δεινά που έχουν προκαλέσει με την παγκόσμια αναταραχή. Ως συνεργοί στα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας θα μπορούσαν να εγκαλέσουν πολλούς από τους Ευρωπαίους εταίρους τους.
  Φωτεινή εξαίρεση αυτή την εποχή, αποτελεί  η πολιτική της Ρωσικής Ομοσπονδίας, κληρονόμου εκείνου που είχε χαρακτηριστεί από τον αλήστου μνήμης πρόεδρο Ρήγκαν, «αυτοκρατορία του εγκλήματος» (της Σοβιετικής Ένωσης δηλαδή).


 Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, δημοσιοποίησε πρόσφατα «Λευκή Βίβλο»,  στην οποία περιγράφει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του ισχύοντος νόμου στην Ουκρανία, με τα γεγονότα που περιγράφει πως σημειώθηκαν από το Δεκέμβριο του 2013 ως το Μάρτιο του 2014.
Τα γεγονότα που περιγράφονται αποτελούν τουλάχιστον ντροπή για τη στάση που έχουν τηρήσει οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις (μηδέ της δικής μας εξαιρουμένης) στην ουκρανική κρίση.
Η σφαγή των ρωσόφωνων στην Ουκρανία, από την εγκατεστημένη από τους αμερικανούς κυβέρνηση στο Κίεβο και τα γεγονότα που συγκλονίζουν τη ΝΑ Ουκρανία, έχει προκαλέσει κύμα τουλάχιστον 100.000 προσφύγων προς την Ουκρανία.
Όπως ο Εμφύλιος στη Συρία, που υποκινήθηκε από τις ίδιες δυνάμεις, προκάλεσε –εκτός από την καταστροφή βασικών δομών ενός κράτους- κύμα προσφύγων 750.000 προς τις γειτονικές χώρες.
Όπως η αναρχία στη Λιβύη, μετά τη ΝΑΤΟϊκή επέμβαση εναντίον του Καντάφι.
Όπως και ο «θρησκευτικός» Εμφύλιος στο Ιράκ…
 
Και ενώ έτριβαν τα χέρια στο Ισραήλ, από την εξαφάνιση του αραβικού εθνικισμού μετά τις καταστροφικές επεμβάσεις στη Λιβύη, τη Συρία, το Ιράκ και γιατί όχι με την κατάληψη της εξουσίας από τους φιλοδυτικούς στρατιωτικούς στην Αίγυπτο, ξέσπασε κρίση στα κατεχόμενα με αφορμή δολοφονία τριών νεαρών Ισραηλινών, που ουδείς γνωρίζει αν πρόκειται για προβοκάτσια.
Ώσπου εντοπίστηκε και το πτώμα του 17χρονου Μοχάμεντ, που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από αγνώστους «σε αντεκδίκηση».
 
Μοχάμεντ, Ναφτάλι, Ζιλάντ, Εγιάλ.
 
  Τέσσερα ακόμη θύματα στον φαύλο κύκλο της βίας. Το μίσος και η εκδίκηση περισσεύουν αυτές τις μέρες στο Ισραήλ και τα κατεχόμενα. Και οδηγούν σε αδιέξοδο.
 
 Μάταια η σιωπηρή πλειοψηφία προσπαθεί κατεβαίνοντας στους δρόμους της δυτικής Ιερουσαλήμ να υπενθυμίσει ότι Εβραίοι και Άραβες πρέπει και θέλουν να συμβιώσουν ειρηνικά.
  Αλλά το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, δεν επιθυμεί ειρηνική επίλυση στη Μέση Ανατολή. Το εβραϊκό λόμπι, είναι ικανοποιημένο με το τωρινό στάτους κβο. Και το αμερικανικό πολιτικό σύστημα στηρίζεται σε μια επίφαση δημοκρατίας και είναι δεσμευμένο στο εβραϊκό λόμπι. Το οποίο μέσω της οικονομικής  ισχύος του, του επιτρέπει να είναι ο παγκόσμιος επικυρίαρχος μέσω του ισχύοντος οικονομικού συστήματος.
  Ο κόσμος θα πρέπει κάποτε να καταλάβει πως το αμερικανικό πολιτικό οικοδόμημα, είναι σαθρό, και ότι η κάθε μία χώρα θα πρέπει να οδηγηθεί σε αποαποικιοποίηση από τον ασφυκτικό  αμερικανικό εναγκαλισμό. Θα πρέπει επιτέλους να κερδίσει την εθνική της αξιοπρέπεια με βάση την πραγματική δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο, και όχι όπως τα εννοούν οι ΗΠΑ και τα εφαρμόζουν με μοχλό το ΝΑΤΟ.