H ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ (ΙΣΤΟΡΙΚΟ)

Ο ξεσηκωμός των εργατών στο Σικάγο 

 

 Όσα σήμερα καταργούν ατιμωρητί κατακτήθηκαν με αίμα...

 

 

Ο δυναμικός αγώνας των εργατών του Σικάγο και των χιλιάδων απεργών σε ολόκληρη την Αμερική, που χτυπήθηκε άγρια από την εργοδοσία και τις αστυνομικές αρχές - Ο αγώνας για το οκτάωρο

Την 1η Μαΐου του 1886, τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ, ωθούμενα από τους επιτυχημένους αγώνες των Καναδών εργατών (1872), ξεκινούν απεργιακές κινητοποιήσεις με κεντρικό σύνθημα «Οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ανάπαυση, οκτώ ώρες ύπνο».

 

Η οκτάωρη εργασία συνιστά το βασικό αίτημα των εργατών, οι οποίοι, χωρίς καμία προστασία από το νόμο, απασχολούνται σύμφωνα με τις επιθυμίες των εργοδοτών τους, υπομένοντας εξαντλητικά ωράρια, ακόμη και τις Κυριακές.

Στην απεργία παίρνουν μέρος περίπου 350.000 εργάτες σε 1.200 εργοστάσια των ΗΠΑ. Η πλέον μαχητική πορεία σημειώνεται στο βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ, το Σικάγο, όπου και διαδηλώνουν περισσότεροι από 90.000 εργάτες.
Οι δολοφονίες απεργών και η πλατεία Χεϊμάρκετ

Το πρώτο αίμα χύνεται δύο ημέρες αργότερα, έξω από το εργοστάσιο ΜακΚόρμικ στο Σικάγο: Απεργοσπάστες επιχειρούν να σπάσουν τον απεργιακό κλοιό και ακολουθεί συμπλοκή. Κατά την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της επιχείρησης, δολοφονούνται τέσσερις απεργοί.

Την επομένη αποφασίζεται συλλαλητήριο καταδίκης της αστυνομικής βίας στην Πλατεία Χεϊμάρκετ, όπου πρωτοστατούν οι αναρχικοί.

Η συγκέντρωση είναι μαζική και ειρηνική, έως την ώρα που αποφασίζει η αστυνομία να την διαλύσει δια της βία, όποτε και από το πλήθος των απωθούμενων διαδηλωτών πετιέται μία χειροβομβίδα. Η χειροβομβίδα εκρήγνυται και σκοτώνει έναν αστυνομικό.

Τότε είναι που η αστυνομία ανοίγει πυρ κατά βούληση κατά των συγκεντρωμένων δολοφονώντας τέσσερις και τραυματίζοντας απροσδιόριστο αριθμό εργατών. Έξι ακόμη αστυνομικοί χάνουν την ζωή τους από από πυρά (φίλια ή των διαδηλωτών παραμένει ανεξακρίβωτο).

Διαβάστε για τα γεγονότα της 4ης Μαΐου, την Δίκη των «8» και τους «μάρτυρες του Σικάγο» που εκτελέστηκαν 1,5 χρόνο αργότερα, εδώ.

«Η Εργατική Πρωτομαγιά»

H 1η Μαΐου καθιερώνεται ως Παγκόσμια Ημέρα των Εργατών στις 20 Ιουλίου του 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δευτέρας Διεθνούς στο Παρίσι. Η πρόταση γίνεται από τον γάλλο μαρξιστή, Ρέιμοντ Λαβίν:

«Να οργανώνεται μεγάλη διεθνής διαδήλωση σε μια ορισμένη μέρα, έτσι ώστε σε όλες τις χώρες, την ίδια μέρα, οι εργάτες να απαιτούν από τις κυβερνήσεις την 8ωρη μέρα δουλειάς και την εφαρμογή των άλλων αποφάσεων του συνεδρίου του Παρισιού», φέρεται να πρότεινε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας πως «οι εργαζόμενοι κάθε χώρας θα πρέπει να οργανώνουν την εκδήλωση σύμφωνα με τις ιδιαίτερες συνθήκες της πατρίδας τους».

Η Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάζεται σήμερα σε πολλές δεκάδες χώρες με πορείες και συγκεντρώσεις εργαζομένων και διαρκές αίτημα τις βέλτιστες συνθήκες απασχόλησης.
Στην Ευρώπη της Κρίσης, όπου οι πολίτες δοκιμάζονται από την δραματική επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών και παράλληλα την ανεργία, η Εργατική Πρωτομαγιά και το αίτημα για οκτάωρη εργασία δείχνει πιο επίκαιρο παρά ποτέ.
Ως γιορτή αφιερωμένη στους αγώνες των εργατών και στο σοσιαλιστικό κίνημα, η Πρωτομαγιά αποτελεί μία πολύ σημαντική επίσημη γιορτή για χώρες όπως η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, η Κούβα και τα πρώην Σοβιετικά κράτη, με τους εορτασμούς να περιλαμβάνουν συνήθως μεγαλειώδεις λαϊκές και στρατιωτικές παρελάσεις.

Αυτό που έχει, τέλος, ενδιαφέρον είναι πως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς είναι οι μοναδικές χώρες στις οποίες η Ημέρα της Εργασίας δεν γιορτάζεται την πρωτομαγιά, αλλά την πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου, σηματοδοτώντας αποκλειστικά το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών.

Ήδη από το 1894, άλλωστε, ο εορτασμός της Ημέρας της Εργασίας είχε γίνει νόμος του κράτους των ΗΠΑ, και αντίστοιχα του Καναδά, με ξεκάθαρο στόχο την αποφυγή της ταύτισης των εργατικών κινημάτων με την αριστερά της χώρας.