ΠΟΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ; ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΑΝ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ!!

 

Ποια εθνική κυριαρχία; Αφρικανικό προτεκτοράτο η Ελλάς..

 

 

 

«Δεν έχει νόημα αν θα υπάρχει ή όχι μνημόνιο αφού θα υπάρχουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί συλλογικής εποπτείας, οι οποίοι θα παρακολουθούν πολύ στενά την υλοποίηση του κρατικού προϋπολογισμού» τονίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο καθηγητής Παναγιώτης Λιαργκόβας, επικεφαλής του Γραφείου της Βουλής για την παρακολούθηση εκτέλεσης του προϋπολογισμού

«Τι νόημα υπάρχει να συζητάμε αν θα συνεχίσει το μνημόνιο. Μεταφερόμαστε σε μια άλλη εποχή όπου η εποπτεία -και είναι φυσιολογικό αυτό- χρειάζεται για να πάμε σε μια πιο ενοποιημένη Ευρώπη. Αναγκαστικά θα υπάρχει μεγαλύτερη εποπτεία από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς όμως. Άρα, δεν έχει νόημα αν θα υπάρχει ή όχι μνημόνιο αφού θα υπάρχουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί εποπτείας, συλλογικής εποπτείας, οι οποίοι θα παρακολουθούν πολύ στενά την υλοποίηση του κρατικού προϋπολογισμού. Συνεπώς, σε τυχόν αποκλίσεις, αμέσως θα χτυπάνε καμπανάκι έτσι ώστε να γίνονται παρεμβάσεις από πλευράς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» τονίζει ο κ. Λιαργκόβας.

Ερωτηθείς για την έκθεση του Γραφείου της Βουλής που χαρακτηρίζει υπερβολικά αισιόδοξους τους στόχους του μεσοπρόθεσμου προγράμματος για τα πρωτογενή πλεονάσματα την επόμενη τετραετία, ο κ. Λιαργκόβας σημειώνει:
«Το αναφέρουμε για την περίοδο μετά το 2016, όπου τα πρωτογενή πλεονάσματα ξεπερνούν το 3,5% και φθάνουν σταδιακά μέχρι το 2018 στο 5,3% του ΑΕΠ, δηλ. στα 11 και πλέον δισ. ευρώ. Μόνο άλλες χώρες που βασίζονται στις πρώτες ύλες, πχ το πετρέλαιο, όπως η Νορβηγία, μπορούν να διατηρήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα αρκετά υψηλά επίπεδα πρωτογενούς πλεονάσματος και πάντως κατά μέσο όρο στο 3,5%... 

 

Στη χώρα μας για φέτος είχαμε 1,5 δισ. πρωτογενές πλεόνασμα, που είδατε με τι κόπο και με τι θυσίες αποκτήθηκε. Ε, φανταστείτε αυτό να γίνει 11 δισ. Θα απαιτηθούν τεράστιοι ρυθμοί ανάπτυξης, που σε μία ανεπτυγμένη χώρα -δεν το λέω μόνο για την Ελλάδα, το λέω για οποιαδήποτε αναπτυγμένη χώρα της Ευρωζώνης-είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Στο χαρτί μπορεί να υπάρχουν σενάρια, κι εμείς έχουμε διαμορφώσει σενάρια, αλλά πρέπει να κοιτάζουμε και την πραγματικότητα».

 

Σχολιάζοντας τις προβλέψεις στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2015- 2018 για σωρευτική επιβάρυνση των νοικοκυριών στην τετραετία με πρόσθετους φόρους 18,6 δισ. ευρώ, ο κ.Λιαργκόβας τονίζει:
«Αν αυτά προκύψουν από διεύρυνση της φορολογικής βάσης και από ανάπτυξη -γιατί καθώς θα υπάρχει ανάπτυξη θα φορολογούνται όλο και περισσότεροι πολίτες και δραστηριότητες- τότε έχει καλώς. Αν όμως αυτά βασίζονται σε επιπλέον φορολογία τότε αντιλαμβάνεστε -και εμείς το γράφουμε ξεκάθαρα στην έκθεση- ότι το μείγμα της οικονομικής πολιτικής πρέπει να είναι στην κατεύθυνση της μείωσης της φορολογικής επιβάρυνσης. Νομίζω ότι η κυβέρνηση το πρώτο σενάριο έχει κατά νου ότι μέσω της ανάπτυξης θα υπάρξει και αύξηση των φορολογικών εσόδων».

 

Η συνέντευξη του Παναγιώτη Λιαργκόβα, επικεφαλής του Γραφείου της Βουλής για την παρακολούθηση εκτέλεσης του προϋπολογισμού, στο ΑΠΕ ΜΠΕ έχει ως εξής:

 

Ερώτηση: Κύριε Λιαργκόβα, στην έκθεση του Γραφείου της Βουλής για την παρακολούθηση εκτέλεσης του προϋπολογισμού, χαρακτηρίζονται υπερβολικά αισιόδοξοι οι στόχοι του μεσοπρόθεσμου προγράμματος για τα πρωτογενή πλεονάσματα την επόμενη τετραετία. Πού εστιάζετε την άποψη αυτή;

 

Απάντηση: Αυτό ακριβώς το αναφέρουμε για την περίοδο μετά το 2016, όπου τα πρωτογενή πλεονάσματα ξεπερνούν το 3,5% και φθάνουν σταδιακά μέχρι το 2018 στο 5,3% του ΑΕΠ, δηλ. στα 11 και πλέον δισ. ευρώ. Κι όπως αντιλαμβάνεσθε, και δεν το λέμε εμείς αυτό -εμείς ψάξαμε να βρούμε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, σε άλλες χώρες, αναπτυγμένες χώρες, γιατί αναπτυγμένη θεωρείται η Ελλάδα- και προέκυψαν παραδείγματα μόνον για άλλες χώρες που βασίζονται στις πρώτες ύλες, πχ το πετρέλαιο, όπως η Νορβηγία, μπορούν να διατηρήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα αρκετά υψηλά επίπεδα πρωτογενούς πλεονάσματος και πάντως κατά μέσο όρο στο 3,5%. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι δύσκολα κανείς βρίσκει παρόμοιες περιπτώσεις για τόσο μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα και μάλιστα βρήκαμε κάποια μελέτη, πρόσφατη, πολύ πρόσφατη, του ΔΝΤ, που αναφέρει και παρουσιάζει τέτοιου είδους συγκρίσεις.

 

Ερ.: Άρα καταλήγετε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να αναθεωρηθούν οι στόχοι για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα διαρκείας;

 

Απ.: Όλοι θα το ευχόμασταν να έβγαιναν τέτοιου είδους στόχοι, αλλά όπως αντιλαμβάνεσθε είναι πολύ δύσκολο. Απλώς σας υπενθυμίζω ότι για φέτος είχαμε 1,5 δισ. πρωτογενές πλεόνασμα, που είδατε με τι κόπο και με τι θυσίες αποκτήθηκε. Ε, φαντασθείτε αυτό να γίνει 11 δισ. Θα απαιτηθούν τεράστιοι ρυθμοί ανάπτυξης, που σε μία ανεπτυγμένη χώρα -δεν το λέω μόνο για την Ελλάδα, το λέω για οποιαδήποτε αναπτυγμένη χώρα της Ευρωζώνης- είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Στο χαρτί μπορεί να υπάρχουν σενάρια, κι εμείς έχουμε διαμορφώσει σενάρια, αλλά πρέπει να κοιτάζουμε και την πραγματικότητα.

 

Ερ.: Πάντως, όπως λέτε κι εσείς, υπάρχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα το 2013 κι η Ελλάδα, έστω και συμβολικά βγήκε στις αγορές.

 

Απ.: Υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα και δεν το αμφισβητούμε. Θεωρούμε ότι επιτεύχθηκε και πως είναι θετικό που έγινε. Η πορεία συνεχίζεται, είμαστε σε καλή φάση για να το πω εάν θέλετε πιο γενικά, αυτό όμως δε σημαίνει πως έχουμε ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και ότι δεν έχουμε μπροστά μας κι άλλο δρόμο μακρύ.

 

Ερ.: Στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2015- 2018 που κατατέθηκε στη Βουλή, προβλέπεται σωρευτικά, στην τετραετία ότι τα νοικοκυριά θα επιβαρυνθούν με πρόσθετους φόρους 18,6 δισ., από τους οποίους αντιστοιχούν κατά το ήμισυ (9,3 δισ.) σε έμμεσους και άμεσους φόρους. Μπορεί να αντέξει η κοινωνία κάτι τέτοιο;

 

Απ.: Αν αυτά προκύψουν από διεύρυνση της φορολογικής βάσης και από ανάπτυξη -γιατί καθώς θα υπάρχει ανάπτυξη θα φορολογούνται όλο και περισσότεροι πολίτες και δραστηριότητες- τότε έχει καλώς. Αν όμως αυτά βασίζονται σε επιπλέον φορολογία τότε αντιλαμβάνεστε -και εμείς το γράφουμε ξεκάθαρα στην έκθεση- ότι το μείγμα της οικονομικής πολιτικής πρέπει να είναι στην κατεύθυνση της μείωσης της φορολογικής επιβάρυνσης. Νομίζω ότι η κυβέρνηση το πρώτο σενάριο έχει κατά νου ότι μέσω της ανάπτυξης θα υπάρξει και αύξηση των φορολογικών εσόδων.

 

Ερ.: Κύριε Λιαργκόβα, ασκείτε έμμεση κριτική και στην αξιωματική αντιπολίτευση χρεώνοντάς της τον «εγκλωβισμό» της δημόσιας συζήτησης στο «παραπλανητικό δίλημμα «μνημόνιο ή όχι άλλο μνημόνιο».Πιστεύετε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση ως κυβέρνηση αύριο μπορεί να ακυρώσει τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους;

 

Απ.: Το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση θα φέρει στη βουλή τον καινούργιο οργανικό νόμο περί οικονομικής διαχείρισης και ευθύνης, ο οποίος θα υιοθετεί ουσιαστικά όλες τις καινούριες νομοθεσίες και οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφορικά με τη νέα οικονομική διακυβέρνηση. Θα διαπιστώσετε και εσείς ότι με τον καινούργιο αυτό νόμο -ήδη το έχουμε διαπιστώσει και εμείς και το έχουμε δημοσιοποιήσει σε μια προηγούμενη μελέτη μας- η νέα διακυβέρνηση σε επίπεδο ευρωζώνης είναι τέτοια που αυξάνει την εποπτεία της ΕΕ στις χώρες μέλη της ευρωζώνης. Ιδιαίτερα δε όταν αυτές οι χώρες έχουν δανειστεί στο παρελθόν από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς.

 

Ερ.: Φωτογραφίζετε την Ελλάδα δηλαδή...

 

Απ.: Όπως για παράδειγμα η Ελλάδα. Άρα τι νόημα υπάρχει να συζητάμε αν θα συνεχίσει το μνημόνιο. Μεταφερόμαστε σε μια άλλη εποχή όπου η εποπτεία -και είναι φυσιολογικό αυτό- χρειάζεται για να πάμε σε μια πιο ενοποιημένη Ευρώπη. Αναγκαστικά θα υπάρχει μεγαλύτερη εποπτεία από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς όμως. Άρα, δεν έχει νόημα αν θα υπάρχει ή όχι μνημόνιο αφού θα υπάρχουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί εποπτείας, συλλογικής εποπτείας, οι οποίοι θα παρακολουθούν πολύ στενά την υλοποίηση του κρατικού προϋπολογισμού. Συνεπώς, σε τυχόν αποκλίσεις αμέσως θα χτυπάνε καμπανάκι έτσι ώστε να γίνονται παρεμβάσεις από πλευράς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.