ΒΑΤΟΠΕΔΙ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Nτόχα ή μπόχα ;

Έχει  σημασία

του Δημήτρη Ι. Τσαλαπάτη
 Ραγδαίες είναι πλέον οι εξελίξεις στο μέτωπο της ενημέρωσης, καθώς πλησιάζει η επόμενη μέρα μετά τις ευρωεκλογές, ώστε να προετοιμασθεί το έδαφος για την τελική επέλαση στα ατομικά δικαιώματα τις ατομικές ελευθερίες και την  κοινωνική ασφάλιση.
 

Το σχέδιο προβλέπει απόλυτη χειραγώγηση της ενημέρωσης ώστε ούτε τα στοιχειώδη να μην φτάνουν στην  κοινή γνώμη, με εξαίρεση τον… καιρό.
 
  Η πρωτοφανής  παρέμβαση της γερμανικής πρεσβείας να δώσει άλλοθι  στη διοίκηση του ΑΠΕ ,  και στην Κυβέρνηση για την λογοκρισία στην ανακοίνωση της Μέρκελ που κουκουλώθηκε από το προεδρείο της ΕΣΗΕΑ δίνει την διάσταση του αργού θανάτου της δημοσιογραφίας. Στο Βερολίνο τα  «μέτρα λιτότητας» είναι πειθαρχία.  Εκτός συνόρων όμως είναι καταναγκασμός η αποικία  που θυμίζει την άλλη πλευρά του τείχους το οποίο στην ουσία απλώς γκρεμίσθηκε το ‘ 89 . Η διαχωριστική γραμμή παραμένει και αφήνει έξω τον ευρωπαϊκό  νότο.

 
  Αποδεικνύεται με τον τρόπο αυτό ότι και ο βιομηχανικός καπιταλισμός και ο χρηματοπιστωτικός ( από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού)  εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος.
 
 Δημοσκόποι-παπαγάλοι, μέσα και έξω ,δίνουν, λέει αυτήν την εβδομάδα, προβάδισμα στο Σύριζα για την Ευρωβουλή και έναν αέρα στη ΝΔ για τις εθνικές εκλογές.
  Οι εργολάβοι  όμως έχουν ήδη ήσυχο το κεφάλι τους με τις παραχωρήσεις  και τα διόδια σε αττικές διαδρομές και άλλες κατευθύνσεις στις εθνικές λακκούβες (στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, το Αντίρριο κλπ). Τα έχει  κλειδώσει  ο Χρυσοχοϊδης. Έτσι το έχουν ρίξει σε δουλειές κι έξω.
 
  Το μετρό  στη Ντόχα, τον δρόμο στα Σκόπια, κάποιες δουλειές στο Κόσσοβο, τη σήραγγα εκτροπής στο Ερμπίλ του Ιρακινού Κουρδιστάν τα  παίρνει ο εθνικός  μας εργολάβος που αφήνει όμως απλήρωτους τους εργαζόμενους στα δικά του ΜΜΕ ή τους πετάει στο δρόμο.
  Μαζί με τους συνεταίρους του -Offshore και άλλους- έχουν διαλέξει το «Ποτάμι» τους και το χαμόγελο από τα Δυτικά Προάστια,  με το σακίδιο στον ώμο για να γίνει  παιχνίδι. Ο πολυκερματισμός τους έρχεται γάντι.
 
  Ο χώρος προσφέρεται. Μέχρι και ο Σόρος παραθέτει κι αυτός γεύμα σε κεντρικό ξενοδοχείο, ενώ ο σωρός απορριμμάτων είναι ζήτημα που παίζεται   στο δεύτερο γύρο αυτοδιοικητικών εκλογών σε κάποιες περιφέρειες.
  Οι υποψηφιότητες  για την Ευρωβουλή τύπου Καψή, Σπυράκη, Κύρτσου και άλλων που αν και ομολογούν  στην προεκλογική τους καμπάνια τα ψέματα (έστω και κατά συνθήκη) που έλεγαν στο γυαλί εκλιπαρώντας τώρα για ένα σταυρό, μόνο τυχαίες δεν είναι.
 
  Στην αξιωματική αντιπολίτευση δυστυχώς οι επιλογές στη Θράκη,  η έκτακτη εισφορά που ο Σταθάκης βλέπει να μένει, η υπόκλιση Δραγασάκη στους Γερμανούς  αλλά κυρίως η επιστροφή του φετίχ για το νόμισμα   βάζει πολύ κόσμο στο δίλημα: «κορώνα η γράμματα»;
  Η εκποίηση όμως συνεχίζεται παρά την προεκλογική περίοδο. Στις εφημερίδες  και τα κεντρικά  ιδιωτικά κανάλια  επικρατούν μόνο σχόλια για όλα αυτά και το καρμπόν στα παράθυρα για την ...βελτιωμένη προσφορά Λάτση (τελικώς 148 € το στρέμμα) για το Ελληνικό.
 
  Ακολουθεί η ιστορία με την Αγορά που έρχεται, ώστε  να πάρει ο καθένας το κομμάτι του «μπίρ παρά», οι δουλειές στο Δέλτα, το νότιο μέτωπο και η Πανεπιστημίου που γίνεται πεζόδρομος με WI FI στους φανοστάτες του Δήμου. Είναι και η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ που μας φέρνει  γάλα μπαγιάτικο και ψωμί από την κατάψυξη που ψήνεται επιτόπου αλλά σε τιμές ανταγωνισμού.
 
  Κάτι σαν τα ναύλα της AEGEAN που διαμορφώνονται με ανταγωνιστή την θυγατρική της, δηλαδή τα ρέστα της Ολυμπιακής. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι  τραγικό: Χάνουμε τον Χατζηδάκη που γίνεται Δαμανάκη στις Βρυξέλλες. Είναι το πολιτικό bonus από τον ανταγωνισμό.
 
Και το αντίτιμο για τα κανάλια;
  Kάπου 80 εκ. ευρώ αποτιμούν το σήμα καναλιού οι Τράπεζες και χρηματοδοτούν κοινοπρακτικά την εταιρία που  το έχει, έστω και αν η μετοχή του έχει παρκάρει και ξεκουράζεται, καιρό τώρα, στο ταμπλό του Χρηματιστηρίου. Και έπεται συνέχεια για άλλα και άλλους.
 
 Η αντιπαροχή για τις εφημερίδες;
  Mπορεί να κυκλοφορούν –λεει- και χωρίς συντάκτες. Οι εκδότες , σύμφωνα με το σχέδιο, θα μπορούν να αγοράζουν τις…ειδήσεις   από αυτοδιαχειριζόμενες  εταιρείες και με εργαζόμενους που θα αυτασφαλίζονται. Κάτι σαν εταιρεία συντακτών… Το ΕΣΠΑ να είναι καλά και η ενημέρωση περνάει σε όρους αγοράς.
 
Και τα δημόσια ΜΜΕ ως αντίδοτο για τα ιδιωτικά;
 
# Tα δημοτικά ραδιόφωνα μάλλον βάζουν λουκέτο η αναζητείται στρατηγικός επενδυτής.
 
# Το ΑΠΕ-ΜΠΕ που είναι ήδη ΔΕΚΟ έχει μπει στην λίστα συγχώνευσης με την ΓΓ Ενημέρωσης, πρώην Υπουργείο Τύπου. Άλλωστε για αυτό προωθείται και ΠΔ ως νέος οργανισμός, ώστε οι δημοσιογράφοι να μεταβληθούν σε υπάκουους δημοσίους υπαλλήλους με την βούλα –δυστυχώς-  εκπροσώπων τους αλλά και της ΕΣΗΕΑ.
 
# Η  δημόσια τηλεόραση είναι πλέον κρατική με τη ΝΕΡΙΤ να παίρνει την σκυτάλη από την ΔΤ (την ΕΒU  να υποδύεται τον κωφάλαλο) και να έχει στο εξής ενοικιαζόμενους  δημοσιογράφους. Σύνολο απασχολουμένων: 44 συντάκτες.
 
# Με προχθεσινή όμως  τροπολογία Σταμάτη – Στουρνάρα  δίνονται όλα τα φιλέτα, από την ακίνητη περιουσία της ΕΡΤ, στο ΤΑΙΠΕΔ μαζί με κέντρα εκπομπής σε βουνά και νησιά παραθαλάσσιες και παραλίμνιες εκτάσεις. Και η ειδική διαχείριση παρατείνεται άλλα δύο χρόνια. Με άλλα λόγια στήνεται το Βατοπέδι στην ενημέρωση και δεν ανοίγει μύτη.
 
# Σκηνές ροκ αθλιότητας με πρωταγωνιστή τον Προκοπάκη της ΝΕΡΙΤ, διαδραματίσθηκαν την Παρασκευή το πρωί στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής.
Σε έξαλλη κατάσταση ο θυρωρός της παράγκας Καψή, καταγγέλλει με ανακοίνωση της η ΚΕΔ,  έβριζε όποιον έβρισκε μπροστά του μετά το εξώδικο σε αυστηρή γλώσσα για τον διαγωνισμό μαιμού, που έστειλε σ αυτόν και στον  Θ. Φορτσάκη του Εποπτικού Συμβουλίου, το  δικηγορικό γραφείο του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης  Α. Ρουπακιώτη.
«Οι  δημοσιογράφοι είναι αλήτες», κραύγαζε ο Προκοπάκης στον τέταρτο όροφο του ραδιομεγάρου. Και τον κρατάνε ακόμη στη θέση του. Ίσως επειδή δήλωσε ότι ανήκει στο « Ποτάμι».
 
# Επιστρέφει όμως και ο Κεδίκογλου, από το «πολιτικό ψυγείο», ώστε μετά το μαύρο στην ΕΡΤ να συνεχίσει το έργο που άρχισε πέρυσι τον Ιούνιο με τις χειροπέδες στην ενημέρωση μαζί (τότε ) με την Κυβέρνηση των τριών πολιτικών εταίρων.
Α, ναι, είναι και το άλλο. Ψηφίζουμε σε ένα μήνα…