Κλύδωνας: Αν και διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως έναντι του συλλογισμού σου για την Μπάρτσα Ανώνυμε αφού είναι γνωστή η δημοκρατική της ιστορία, ωστόσο έχεις κι εσύ όπως όλοι μας δικαίωμα να την εκφράζεις..
Ανωνύμου του Έλληνος
Και το κερασάκι στην τούρτα της αργυρώνητης επικαιρότητας: Δεν θέλω ανοησίες! Άντε καλέ, που ήταν στημένο το πολυαναμενόμενο κατ΄ ευφημισμό ντέρμπι στο γήπεδο «Καραϊσκάκη» ή το αδελφάκι του στην «Τούμπα»!
Μόνο συνωμοσιολόγοι και διεστραμμένα μυαλά σκέφτονται έτσι! Χώρια, που δεν υπάρχουν πλέον «αβαβά» παιχνιδάκια! Ως γνωστόν παγκοσμίως το ποδόσφαιρο παίζεται 60% στα γραφεία της πολιτικής σκοπιμότητας και στοιχημάτων και 40% στο γήπεδο! Ως πολλάκις ελέχθη, στημένα είναι όσα παιχνίδια δεν στήνονται από το φιλανθρωπικό ίδρυμα της ΟΥΕΦΑ και τα τοπικά του πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια παραρτήματα στις χώρες μέλη! Γιατί να είναι τα παιχνίδια ύποπτα ή στημένα;
Ξανάγινε ποτέ κάτι τέτοιο όλα αυτά τα χρόνια στις... συγκρούσεις των «αιωνίων» Αθηνών και Θεσσαλονίκης; Και τί μας κόφτει άλλωστε; Ιδιωτικά μαγαζιά είναι όλα και στην ελεύθερη αγορά κάθε μαγαζάτορας κοιτάζει να ξεπουλήσει σε καλή τιμή ό,τι έχει. Όλη του την πραμάτεια, κρίση που ΄ναι!
>
Και μην ξανακούσω πια για κομπραδόρικο (μεταπρατικό), ξενόδουλο εφοπλιστικό κεφάλαιο, που ξεπουλά και την μάνα του, και άλλες παρόμοιες ανόητες θεωρίες των πάλαι ποτέ άθεων κομμουνιστών! Διότι ως γνωστόν ο θεός μας είναι το χρήμα και ο καπιταλισμός με την αγορά του. Αυτά όλα είναι γνωστά από κτήσεως Γκραικυλίας, να μην πω πριν την ύπαρξή της. Μόνο η έλλειψη αισθητικής στο μαγείρεμα της «μανέστρας» είναι που λιγάκι πληγώνει, αλλά μην τα θέλουμε όλα δικά μας.
Κάθε όχλος έχει και... μαγείρους, που του αξίζουν. Είναι, μάγκα μου, και ο υγιέστατος ανταγωνισμός, που σπρώχνει αυτό το σύστημα! Πώς πας σε εστιατόριο «γκουρμέ» διακοσμημένο με πίνακες ζωγραφικής διαθέτον πολυτέλεια και χαίρεσε το φουά γκρα του αφεντικού, ενώ σε συνοικιακό μαγειρειό με καρώ τραπεζομάντιλα λες πότε να τελειώσεις την φασολάδα, να ξεκουμπιστείς μια ώρα αρχύτερα; Ε, η φασολάδα είναι αρχαιόθεν ως γνωστόν το εθνικό μας φαγητό!
Και όσοι είναι ακόμα εκτός πλαστικής εποχής, μεμψίμοιροι, αλαφροΐσκιωτοι και... ψάχνουν άλλοθι στις ντεμοντέ αισθητικές τους ευαισθησίες, ας παρηγορούνται τέλος πάντων –ε, μην τους πιάσει και κατάθλιψη για ψύλλου πήδημα!- από το ότι, όπως από πολύ παλιά έχουμε πει, όλα τα φαινόμενα στην Γκραικυλία έρχονται από την Γηραιά Πόρνη καθυστερημένα και κακέκτυπα, μάλιστα τα αρνητικά έχουν συνήθως διάρκεια και ολέθριες συνέπειες, συνιστούν χυδαίες διαστρεβλώσεις.
Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού στο συγκεκριμένο θέμα, που μας απασχολεί. Μια θεωρητικού χαρακτήρα επισήμανση έχουμε κάνει από τα πρώτα μας βιβλία μέχρι σήμερα! Τί περιμένετε, δηλαδή, σύγαβροι στο σκλαβωμένο από τους ξένους άθλιο πειραματόζωο του ηλίθιου και διεφθαρμένου όχλου, των γερμανοτσολιάδων πολιτικών και των μεταπρατών χρυσοκανθάρων; Κόλπα αλά «Μπαρτσελώνα»; Μην ακούω βλακείες!
Έχει ύστερα και... ιατρική υφή το θέμα: Μπορεί μια ομάδα να πνίγει με 2 - 0 μια ευρωπαϊκή μεγάλη φίρμα, θαρρώ Marketing United την λένε, αλλά συχνά υπάρχουν διαστήματα στιγμιαίας αμνησίας!
Ξεχνάνε προς ώρας την μπάλα οι παίχτες, γίνονται τροχονόμοι οι τερματοφύλακες, επιθετικοί (ιδιαίτερα ξένοι) παθαίνουν την νόσο... των λεγεωνάριων, και ούτω κάθε εξής. Ευτυχώς μόνο για ενενήντα τόσα λεπτά! Με πόση αγχώδη φινέτσα ο θρυλικός εκτελεστής πέταξε το πέναλτι στα περιστέρια! Τί τα θες, άμα υπάρχει αισθητική!
Για φαντασθείτε να πήγαινε προς το τέρμα και από κακή στιγμή ο... αρμόδιος πορτιέρο να έπιανε κοπανιστό αέρα! Δεν θα χαλούσε μια ωραία ατμόσφαιρα; Έτσι σκέφτηκε, αν είμαι φυσικά στο μυαλό του, ο άνθρωπος και από αίσθημα φιλοξενίας έριξε... χίλια περιστέρια!
Με πόση άδολη, συντροφική αλληλεγγύη ο συνήθως αλάθητος αμυντικός έδωσε πάσα ακριβείας σε ΠΑΟΚη χασογκόλη να ισοφαρίσει, δια τα περαιτέρω! Τί θέλατε, δηλαδή, να νοιώθει το άτομο κομπλεξικό έναντι των αδηφάγων «χαμουτζήδων»; Συμβαίνουν και εις Παρισίους αυτά! Κάποιοι κακοπροαίρετοι, τώρα, ψιθύρισαν ότι πολλές συμπτώσεις μαζεύτηκαν στα εν λόγω παιχνίδια, αλλά δεν έχουν δίκιο, με καμιά κυβέρνηση. Οι πολλές συμπτώσεις είναι, που συχνά ομορφαίνουν την ζωή μας! Και ενίοτε φουσκώνουν πορτοφόλια και τραπεζικούς λογαριασμούς...
Δεν είδατε πόσο δίκαιο και προπαντός εκπληκτικά συμπτωματικό είναι εκ γενετής και το φετινό Champions League; Αλλά ρε μάγκες, αυτό το παγκόσμιο σίχαμα, που λέγεται Μπαρτσελώνα, που δεν είναι ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά τηλεοπτικό προϊόν και χολιγουντιανό σίριαλ, θα παίξει καμιά φορά, έτσι για τα μάτια του κόσμου, με ίδιο αριθμό παιχτών με την αντίπαλη ομάδα; Δεν την φθάνουν οι «πέτσινες» κούπες των τελευταίων χρόνων; Ως πότε θα... αγωνίζεται με 14 παίχτες και οι αντίπαλοι με 10;
Αμ αυτή η φουκαριάρα Άρσεναλ για μια ακόμα χρονιά την καθάρισαν ως κρόμμυον κοράκια, που τώρα πρέπει να τα λένε καναρίνια, γιατί έβγαλαν τις μαύρες στολές, να μη θυμίζουν δήμιους. Τουλάχιστον οπτικά, γιατί ουσιαστικά τους έχουν προ πολλού ξεπεράσει! Δεν τον πάνε τον Βεγγέρ ούτε με... σφαίρες επιρροής στα γραφεία του Ευρωπαϊκού Ποδοσφαιρικού Ιδρύματος!
Ούτε τους Σαουδάραβες και λοιπούς πετροδολαριάδες, παρότι ξοδεύουν πολλά δισεκατομμύρια, όχι προφανώς για την ψυχή του πατέρα τους! Θα φταίνε αυτοί, ύστερα, αν μαζέψουν τις ομάδες, που ελέγχουν οικονομικά, συμβληθούν με άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά σωματεία, συγκροτήσουν δική τους Λίγκα και διοργανώσουν το δικό τους Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, μακριά από την ΟΥΕΦΑ, έστω σαν απειλή και προοπτική;
Με τα αμέτρητα δισεκατομμύρια, που διαθέτουν, μπορούν να κάνουν μεγάλη ζημιά! Δεν θα γίνει πιο δίκαιο και αθώο το βρώμικο ποδόσφαιρο, αλλά θα γελάσουμε πολύ, θα υπάρχει καινούριο, μεγάλο ενδιαφέρον, θα ταραχτούν τα λιμνάζοντα νερά, θα τεθούν εξ αρχής οι όροι του παιχνιδιού. Πούρος και λαύρος καπιταλισμός, αλλά δίχως ή με λιγότερα «εθνικά» προσχήματα και δήθεν ιδεολογικά άλλοθι. Πώς έγινε στο πανευρωπαϊκό μπάσκετ και σφίξανε οι κώλοι;
Παίζονται τεράστιο συμφέροντα. Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε! Και μάλιστα το όπιό του για να εκτονώνονται ανώδυνα για το πανάθλιο σύστημα οι μάζες, να γίνονται οι λαοί συνένοχος όχλος, με την συνδρομή της πάσης φύσεως συρρικνούμενης οθόνης να μην το αμφισβητήσουν ποτέ.
Παλιά ήταν ο ψυχρός πόλεμος. Σιγά μην άφηναν την Ουγγαρία των μεγάλων Πούσκας και Ντι Στέφανο να πάρουν Παγκόσμιο Κύπελλο, ή να προχωρήσει η τότε ομαδάρα της Σοβιετικής Ένωσης. Εις τους κομμουνιστάς θα δίνανε εύσημα; Τώρα είναι το στοίχημα και τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Για αυτό το στήσιμο αρχίζει από τις «κληρώσεις» των αγώνων, που κατ’ ουσία δεν γίνονται, έτσι, που τοποθετούνται τάχα δίκαια οι ομάδες σε ομίλους μικρών, μεσαίων, μεγάλων και μεγαθηρίων...
Απλώς ορίζονται και πάντα υπάρχει ένας μεγάλος και θεαματικός για τον όχλο εκτελεστικός βραχίονας. Παλιά αυτοί οι βραχίονες λέγονταν Βραζιλία, Ισπανία, Αργεντινή, Ρεάλ, Άγιαξ, Μίλαν, Μάντσεστερ, σήμερα στην ΟΥΕΦΑ ονομάζεται Μπαρτσελώνα. Αύριο ποιος ξέρει ποια έχει σειρά; Ξεπεράστηκαν και οι ταξικοί φραγμοί, θυμηθείτε τί ήταν παλιά η εν λόγω ομάδα, πριν μεταβληθεί σε μακρύ χέρι της ΟΥΕΦΑ! Είπαμε, ο καπιταλισμός μας πήρε και τα σώβρακα, το ποδόσφαιρο θα άφηνε, που του ανήκει δικαιωματικά; Εκτός αν φέτος κυριολεκτικά στην στροφή ο ερίτιμος μεσιέ Μισέλ ετοιμάζει για μια χρονιά την έκπληξη, που λέγεται Παρί! Για ξεκάρφωμα, αλλά και για αβροφροσύνη προς τους Εμίρηδες! Ή μήπως ως διάδοχο σχήμα με... εθνική σάλτσα;
Τί σου είναι, φίλε, το μυαλό, όταν... αμπελοσοφεί! Είπα να μη συνωμοσιολογήσω, αλλά τελικά... την πάτησα δια μιαν εισέτι φορά! Είναι που μεγάλωσα σε αλάνα και το ποδόσφαιρο αποτελεί από τα γεννοφάσκια μόνο όμορφο, διασκεδαστικό παιχνίδι, τίποτα άλλο! Είναι ίσως γιατί στα τελευταία στημένα παιχνίδια (σβήνετε μια λέξη, καλύτερα διάβασε... πειραγμένα) του Champions League μαύρα κοράκια, συγνώμη καναρίνια, με στείλανε στοιχηματικώς κουβά στο ενενηνταφεύγα! Είναι ότι κάθε όχλος έχει και το ποδόσφαιρο – όπιο, που του αρμόζει!
Εδώ στην Γκραικυλία είναι μπαγιάτικο κουτόχορτο. Είπαμε γίναμε Ευρώπη! Κουτόχορτο σάπιο και βρώμικο! Ούτε ξακουστό και πολυτραγουδισμένο μαυράκι, που κάποτε ευωδιάζανε οι ίδιες γειτονιές του Πειραιά... Σταματάω, σταματώ, γιατί το μυαλό εκτροχιάζεται πλέον σε ... ποινικούς ατραπούς!
Ανωνύμου του Έλληνος
Και το κερασάκι στην τούρτα της αργυρώνητης επικαιρότητας: Δεν θέλω ανοησίες! Άντε καλέ, που ήταν στημένο το πολυαναμενόμενο κατ΄ ευφημισμό ντέρμπι στο γήπεδο «Καραϊσκάκη» ή το αδελφάκι του στην «Τούμπα»! Μόνο συνωμοσιολόγοι και διεστραμμένα μυαλά σκέφτονται έτσι! Χώρια, που δεν υπάρχουν πλέον «αβαβά» παιχνιδάκια! Ως γνωστόν παγκοσμίως το ποδόσφαιρο παίζεται 60% στα γραφεία της πολιτικής σκοπιμότητας και στοιχημάτων και 40% στο γήπεδο! Ως πολλάκις ελέχθη, στημένα είναι όσα παιχνίδια δεν στήνονται από το φιλανθρωπικό ίδρυμα της ΟΥΕΦΑ και τα τοπικά του πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια παραρτήματα στις χώρες μέλη! Γιατί να είναι τα παιχνίδια ύποπτα ή στημένα;
Ξανάγινε ποτέ κάτι τέτοιο όλα αυτά τα χρόνια στις... συγκρούσεις των «αιωνίων» Αθηνών και Θεσσαλονίκης; Και τί μας κόφτει άλλωστε; Ιδιωτικά μαγαζιά είναι όλα και στην ελεύθερη αγορά κάθε μαγαζάτορας κοιτάζει να ξεπουλήσει σε καλή τιμή ό,τι έχει. Όλη του την πραμάτεια, κρίση που ΄ναι!
>
Και μην ξανακούσω πια για κομπραδόρικο (μεταπρατικό), ξενόδουλο εφοπλιστικό κεφάλαιο, που ξεπουλά και την μάνα του, και άλλες παρόμοιες ανόητες θεωρίες των πάλαι ποτέ άθεων κομμουνιστών! Διότι ως γνωστόν ο θεός μας είναι το χρήμα και ο καπιταλισμός με την αγορά του. Αυτά όλα είναι γνωστά από κτήσεως Γκραικυλίας, να μην πω πριν την ύπαρξή της. Μόνο η έλλειψη αισθητικής στο μαγείρεμα της «μανέστρας» είναι που λιγάκι πληγώνει, αλλά μην τα θέλουμε όλα δικά μας.
Κάθε όχλος έχει και... μαγείρους, που του αξίζουν. Είναι, μάγκα μου, και ο υγιέστατος ανταγωνισμός, που σπρώχνει αυτό το σύστημα! Πώς πας σε εστιατόριο «γκουρμέ» διακοσμημένο με πίνακες ζωγραφικής διαθέτον πολυτέλεια και χαίρεσε το φουά γκρα του αφεντικού, ενώ σε συνοικιακό μαγειρειό με καρώ τραπεζομάντιλα λες πότε να τελειώσεις την φασολάδα, να ξεκουμπιστείς μια ώρα αρχύτερα; Ε, η φασολάδα είναι αρχαιόθεν ως γνωστόν το εθνικό μας φαγητό!
Και όσοι είναι ακόμα εκτός πλαστικής εποχής, μεμψίμοιροι, αλαφροΐσκιωτοι και... ψάχνουν άλλοθι στις ντεμοντέ αισθητικές τους ευαισθησίες, ας παρηγορούνται τέλος πάντων –ε, μην τους πιάσει και κατάθλιψη για ψύλλου πήδημα!- από το ότι, όπως από πολύ παλιά έχουμε πει, όλα τα φαινόμενα στην Γκραικυλία έρχονται από την Γηραιά Πόρνη καθυστερημένα και κακέκτυπα, μάλιστα τα αρνητικά έχουν συνήθως διάρκεια και ολέθριες συνέπειες, συνιστούν χυδαίες διαστρεβλώσεις.
Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού στο συγκεκριμένο θέμα, που μας απασχολεί. Μια θεωρητικού χαρακτήρα επισήμανση έχουμε κάνει από τα πρώτα μας βιβλία μέχρι σήμερα! Τί περιμένετε, δηλαδή, σύγαβροι στο σκλαβωμένο από τους ξένους άθλιο πειραματόζωο του ηλίθιου και διεφθαρμένου όχλου, των γερμανοτσολιάδων πολιτικών και των μεταπρατών χρυσοκανθάρων; Κόλπα αλά «Μπαρτσελώνα»; Μην ακούω βλακείες!
Έχει ύστερα και... ιατρική υφή το θέμα: Μπορεί μια ομάδα να πνίγει με 2 - 0 μια ευρωπαϊκή μεγάλη φίρμα, θαρρώ Marketing United την λένε, αλλά συχνά υπάρχουν διαστήματα στιγμιαίας αμνησίας!
Ξεχνάνε προς ώρας την μπάλα οι παίχτες, γίνονται τροχονόμοι οι τερματοφύλακες, επιθετικοί (ιδιαίτερα ξένοι) παθαίνουν την νόσο... των λεγεωνάριων, και ούτω κάθε εξής. Ευτυχώς μόνο για ενενήντα τόσα λεπτά! Με πόση αγχώδη φινέτσα ο θρυλικός εκτελεστής πέταξε το πέναλτι στα περιστέρια! Τί τα θες, άμα υπάρχει αισθητική!
Για φαντασθείτε να πήγαινε προς το τέρμα και από κακή στιγμή ο... αρμόδιος πορτιέρο να έπιανε κοπανιστό αέρα! Δεν θα χαλούσε μια ωραία ατμόσφαιρα; Έτσι σκέφτηκε, αν είμαι φυσικά στο μυαλό του, ο άνθρωπος και από αίσθημα φιλοξενίας έριξε... χίλια περιστέρια!
Με πόση άδολη, συντροφική αλληλεγγύη ο συνήθως αλάθητος αμυντικός έδωσε πάσα ακριβείας σε ΠΑΟΚη χασογκόλη να ισοφαρίσει, δια τα περαιτέρω! Τί θέλατε, δηλαδή, να νοιώθει το άτομο κομπλεξικό έναντι των αδηφάγων «χαμουτζήδων»; Συμβαίνουν και εις Παρισίους αυτά! Κάποιοι κακοπροαίρετοι, τώρα, ψιθύρισαν ότι πολλές συμπτώσεις μαζεύτηκαν στα εν λόγω παιχνίδια, αλλά δεν έχουν δίκιο, με καμιά κυβέρνηση. Οι πολλές συμπτώσεις είναι, που συχνά ομορφαίνουν την ζωή μας! Και ενίοτε φουσκώνουν πορτοφόλια και τραπεζικούς λογαριασμούς...
Δεν είδατε πόσο δίκαιο και προπαντός εκπληκτικά συμπτωματικό είναι εκ γενετής και το φετινό Champions League; Αλλά ρε μάγκες, αυτό το παγκόσμιο σίχαμα, που λέγεται Μπαρτσελώνα, που δεν είναι ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά τηλεοπτικό προϊόν και χολιγουντιανό σίριαλ, θα παίξει καμιά φορά, έτσι για τα μάτια του κόσμου, με ίδιο αριθμό παιχτών με την αντίπαλη ομάδα; Δεν την φθάνουν οι «πέτσινες» κούπες των τελευταίων χρόνων; Ως πότε θα... αγωνίζεται με 14 παίχτες και οι αντίπαλοι με 10;
Αμ αυτή η φουκαριάρα Άρσεναλ για μια ακόμα χρονιά την καθάρισαν ως κρόμμυον κοράκια, που τώρα πρέπει να τα λένε καναρίνια, γιατί έβγαλαν τις μαύρες στολές, να μη θυμίζουν δήμιους. Τουλάχιστον οπτικά, γιατί ουσιαστικά τους έχουν προ πολλού ξεπεράσει! Δεν τον πάνε τον Βεγγέρ ούτε με... σφαίρες επιρροής στα γραφεία του Ευρωπαϊκού Ποδοσφαιρικού Ιδρύματος!
Ούτε τους Σαουδάραβες και λοιπούς πετροδολαριάδες, παρότι ξοδεύουν πολλά δισεκατομμύρια, όχι προφανώς για την ψυχή του πατέρα τους! Θα φταίνε αυτοί, ύστερα, αν μαζέψουν τις ομάδες, που ελέγχουν οικονομικά, συμβληθούν με άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά σωματεία, συγκροτήσουν δική τους Λίγκα και διοργανώσουν το δικό τους Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, μακριά από την ΟΥΕΦΑ, έστω σαν απειλή και προοπτική;
Με τα αμέτρητα δισεκατομμύρια, που διαθέτουν, μπορούν να κάνουν μεγάλη ζημιά! Δεν θα γίνει πιο δίκαιο και αθώο το βρώμικο ποδόσφαιρο, αλλά θα γελάσουμε πολύ, θα υπάρχει καινούριο, μεγάλο ενδιαφέρον, θα ταραχτούν τα λιμνάζοντα νερά, θα τεθούν εξ αρχής οι όροι του παιχνιδιού. Πούρος και λαύρος καπιταλισμός, αλλά δίχως ή με λιγότερα «εθνικά» προσχήματα και δήθεν ιδεολογικά άλλοθι. Πώς έγινε στο πανευρωπαϊκό μπάσκετ και σφίξανε οι κώλοι;
Παίζονται τεράστιο συμφέροντα. Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε! Και μάλιστα το όπιό του για να εκτονώνονται ανώδυνα για το πανάθλιο σύστημα οι μάζες, να γίνονται οι λαοί συνένοχος όχλος, με την συνδρομή της πάσης φύσεως συρρικνούμενης οθόνης να μην το αμφισβητήσουν ποτέ.
Παλιά ήταν ο ψυχρός πόλεμος. Σιγά μην άφηναν την Ουγγαρία των μεγάλων Πούσκας και Ντι Στέφανο να πάρουν Παγκόσμιο Κύπελλο, ή να προχωρήσει η τότε ομαδάρα της Σοβιετικής Ένωσης. Εις τους κομμουνιστάς θα δίνανε εύσημα; Τώρα είναι το στοίχημα και τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Για αυτό το στήσιμο αρχίζει από τις «κληρώσεις» των αγώνων, που κατ’ ουσία δεν γίνονται, έτσι, που τοποθετούνται τάχα δίκαια οι ομάδες σε ομίλους μικρών, μεσαίων, μεγάλων και μεγαθηρίων...
Απλώς ορίζονται και πάντα υπάρχει ένας μεγάλος και θεαματικός για τον όχλο εκτελεστικός βραχίονας. Παλιά αυτοί οι βραχίονες λέγονταν Βραζιλία, Ισπανία, Αργεντινή, Ρεάλ, Άγιαξ, Μίλαν, Μάντσεστερ, σήμερα στην ΟΥΕΦΑ ονομάζεται Μπαρτσελώνα. Αύριο ποιος ξέρει ποια έχει σειρά; Ξεπεράστηκαν και οι ταξικοί φραγμοί, θυμηθείτε τί ήταν παλιά η εν λόγω ομάδα, πριν μεταβληθεί σε μακρύ χέρι της ΟΥΕΦΑ! Είπαμε, ο καπιταλισμός μας πήρε και τα σώβρακα, το ποδόσφαιρο θα άφηνε, που του ανήκει δικαιωματικά; Εκτός αν φέτος κυριολεκτικά στην στροφή ο ερίτιμος μεσιέ Μισέλ ετοιμάζει για μια χρονιά την έκπληξη, που λέγεται Παρί! Για ξεκάρφωμα, αλλά και για αβροφροσύνη προς τους Εμίρηδες! Ή μήπως ως διάδοχο σχήμα με... εθνική σάλτσα;
Τί σου είναι, φίλε, το μυαλό, όταν... αμπελοσοφεί! Είπα να μη συνωμοσιολογήσω, αλλά τελικά... την πάτησα δια μιαν εισέτι φορά! Είναι που μεγάλωσα σε αλάνα και το ποδόσφαιρο αποτελεί από τα γεννοφάσκια μόνο όμορφο, διασκεδαστικό παιχνίδι, τίποτα άλλο! Είναι ίσως γιατί στα τελευταία στημένα παιχνίδια (σβήνετε μια λέξη, καλύτερα διάβασε... πειραγμένα) του Champions League μαύρα κοράκια, συγνώμη καναρίνια, με στείλανε στοιχηματικώς κουβά στο ενενηνταφεύγα! Είναι ότι κάθε όχλος έχει και το ποδόσφαιρο – όπιο, που του αρμόζει!
Εδώ στην Γκραικυλία είναι μπαγιάτικο κουτόχορτο. Είπαμε γίναμε Ευρώπη! Κουτόχορτο σάπιο και βρώμικο! Ούτε ξακουστό και πολυτραγουδισμένο μαυράκι, που κάποτε ευωδιάζανε οι ίδιες γειτονιές του Πειραιά... Σταματάω, σταματώ, γιατί το μυαλό εκτροχιάζεται πλέον σε ... ποινικούς ατραπούς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου