Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Ουδεμία και σε ουδένα υφίσταται η παραμικρή αμφιβολία πως οι Ουκρανοί Νεοναζί: Υπό την καθοδήγηση των Ευρωπαϊκών ιερατείων της τοκογλυφίας και την προστατευτική ομπρέλα των φτερών των Αμερικανικών γερακιών, άνοιξαν αιματηρά: Την πόρτα εξόδου στην εκλεγμένη ηγεσία τους μαζί όμως με την πύλη της κόλασης για την ανθρωπότητα.... Πρώτο παρανάλωμα στην πυρά της, ήταν οι όροι της διπλωματικής γλώσσας.
Τα δυτικά καθεστωτικά καθίκια βάφτισαν την ένοπλη βία των Ουκρανικών ταγμάτων εφόδου λαϊκή εξέγερση και την νομιμοποίησαν κατ’ αντιγραφή του πρόσφατου προτύπου της Λιβύης. Ανταπαντώντας στην ιταμή πρόκληση οι Ρώσοι ονομάτισαν την αμυντική επέμβαση στην Κριμαία περιπολίες αυτοάμυνας.. Από την στιγμή έτσι που οι μεταξύ των ανθρώπων όροι επικοινωνίας περπατώντας επί της γλώσσας αναστρέφονται, όλα είναι πιθανά. Γιατί το αυτονόητο καθίσταται ζητούμενο και η εκτροπή κανόνας.
Η πραγματικότητα ωστόσο που επιχειρείται να θαφτεί κάτω από τους τόνους της προπαγανδιστικής στάχτης είναι μία: Πως η συμμαχία των τραπεζιτών και του δυτικού στρατοβιομηχανικού συμπλέγματος αποφάσισε να σπρώξει την ανθρωπότητα στην μαύρη ιστορική τρύπα εντός της οποίας ελλοχεύει το οριστικό τέλος της.
Κάτι που για να συμβεί προϋπέθετε αυτό ακριβώς που συνέβη. Λόγχισαν το θηρίο. Την Μόσχα. Την τερατώδη πολεμική μηχανή που με ένα νεύμα της αντιστρέφει ολικά τον χρόνο επαναφέροντας ηλικιακά τη γη στην περίοδο των παγετώνων.
Ζήτημα και ζητούμενο της καθεστηκυΐας νέας τάξης πραγμάτων ήταν εδώ και δεκαετίες η δραστική μείωση του γήϊνου πληθυσμού κατά τα διεστραμμένα οράματα της ευγονικής του πρίγκιπα Φιλίππου. Γιατί κατά την άποψή τους στην συντριπτική του πλειοψηφία απλώς κοπρίζει τον πλανήτη.
Κατά ποιο -άγνωστο στους κοινούς θνητούς- όμως τρόπο θα επιτευχθεί αυτό, δίχως οι εμπνευστές της να εκθέσουν και εαυτούς στον κίνδυνο του ολικού τους αφανισμού; Ποιου είδους και από ποιους κρατούν διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου;
Επί του παρόντος ουδείς είναι σε θέση να απαντήσει στα ερωτήματα αυτά και ως εκ τούτου θα περιοριστώ στα καθ’ ημάς. Πως δεδομένης της στρατηγικής σημασίας του Βαλκανικού βράχου που κατέχουμε, σύντομα θα σταθούμε με το πιστόλι στον κρόταφο ενώπιον ενός μείζονος διλήμματος που θα αφορά στην ιστορική μας επιλογή. Γιατί στην μέση της τραμπάλας (πλην των μορφωμάτων τύπου Ελβετίας) δεν ισορρόπησε ποτέ και κανείς. Με ποιους;
Κατά την προσωπική μου αίσθηση οι σύγχρονοι Έλληνες απαντούν κατηγορηματικά με εκείνους που ιστορικά είτε ως αυτοκρατορία είτε ως σοσιαλιστική δημοκρατία είτε ως καπιταλιστικό καθεστώς στάθηκαν εν όπλοις στο πλευρό μας.
Ως αυτοκρατορία έβαλαν τους θεμέλιους λίθους για την οικοδόμηση του νεοελληνικού κράτους. Από την αντιμετώπιση του Ιμπραήμ ως τον Κολοκοτρώνη του Ρωσικού κόμματος, την Φιλική Εταιρία τον Υψηλάντη και τον Καποδίστρια.
Ως σοσιαλιστική δημοκρατία μας χάρισαν δυο τρία νοσοκομεία και δεκάδες εκατομμυρίων χρυσών λιρών σε δάνεια δια των οποίων είχαμε τροφοδοτήσει την ανάπτυξή μας.
Ως σύγχρονο καπιταλιστικό καθεστώς συνδράμουν δια του τουρισμού καθοριστικά την οικονομία μας ανεξαρτήτως αν το προϊόν του ελέους τους ενθυλακώνεται από μια ελίτ μεγαλοξενοδόχων. Δεν ευθύνονται εκείνοι γι αυτό.
Στους Ρώσους αναφέρομαι γιατί κατόπιν αυτών και σύμφωνα με την περιρέουσα κοινωνική ατμόσφαιρα θεωρείται ως ο φυσικός μας χώρος..
Ωστόσο δεν είμαστε εμείς που θα αποφασίσουμε για την τύχη της πατρίδας μας αλλά τα επί της διαχείρισης ανδρείκελα των τοκογλύφων. Δεδομένης έτσι της αιχμαλωσίας τους γνωρίζουμε εκ των προτέρων πως "θα είναι ότι οι κύριοι και αφέντες τους θέλουν να είναι". Δηλαδή Ευρωλάγνοι.
Ένα ωστόσο οφείλουν να γνωρίζουν. Πως ο ελληνικός λαός δεν είναι διατεθειμένος να επαναλάβει το ίδιο ιστορικό λάθος. Να σηκώσει τα όπλα κατά των ευεργετών του όπως υποχρεώθηκε από τους καπιταλιστικούς λύκους να διαπράξει κατά την Σοβιετική επανάσταση του 1917 στιγματίζοντας την ιστορία του..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου