ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΩΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΤΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ...

Ανείπωτο θράσος. Στημένες παράτες και μασκαράτες αποπροσανατολισμού της τραγωδίας που επέφεραν οι εικονιζόμενοι στον χρεοκοπημένο Ελληνικό λαό. Ακόμη και οι πλέον αιχμηροί επιθετικοί προσδιορισμοί κατά των προσώπων, χάνουν σημαντικό μέρος της αξίας τους εμπρός στα πεπραγμένα τους. Έντυσαν νύφη το πτώμα της Ελλάδας και το οδηγούν στον οριστικό του τάφο.. Τη εσαεί δημοσιονομική επιτήρηση..Ουδείς εκ των παρευρισκομένων είχε εκείνα τα ίχνη ευαισθησίας και πολιτικής ευθύνης έτσι ώστε η συνείδησή του να εξεγερθεί και να τους πετάξει στα μούτρα τις γιρλάντες της ελεεινής γιορτής. Ουδείς είχε το ανάστημα να υψωθεί πάνω από τα καθεστωτικά σκουλήκια και να τα τσαλαπατήσει με την αποχώρησή του υποχρεώνοντάς τους σε έναν απολογισμό της καταστροφικής ένταξής μας στο Ευρωμπορντέλο.Επειδή κάποιοι ακόμη και εξ όσων ήταν χθες απέναντι στους προβολείς ήξεραν. Και αυτοί οι κάποιοι δεν ανήκουν φυσικά στο ΚΚΕ που με ακριβοδίκαιη  επιμονή επιχειρούσε να μας αφυπνίσει ως προς τις συνέπειες της συνυπογραφής μας στην συνθήκη του Μάαστριχτ. Πρόκειται για τους πολιτικούς επιγόνους του βαθύτερου πολιτικού αναλυτή που ανέδειξε από της σύστασής του ο τόπος αυτός. Του Ανδρέα Παπανδρέου. «Το Μάαστριχτ, αυτή η συνθήκη, είχε προειδοποιήσει ,  απλώς απο­τελεί για μας ένα εισιτήριο σε έναν δύσκολο και άνισο αγώνα. Ο αγώνας είναι άνισος, γιατί στην εκκίνηση είμαστε οι τελευταίοι. Ο αγώνας εί­ναι άνισος, γιατί η συνθήκη του Μάαστριχτ εκ­φράζει σχεδόν απόλυτα τα συμφέροντα και την οπτική γωνία του πλούσιου Βορρά. Το όραμα της ενωμένης Ευρώπης δεν χωράει μέσα στο Μάαστριχτ. Το Μάαστριχτ για μας αποτελεί έναν σταθμό σε μία πορεία ευρωπαϊκής ολο­κλήρωσης, έναν σταθμό που θα ξεπεραστεί και ίσως αλλοιωθεί στην ίδια την πορεία».Τι ακριβώς έπραξαν σε πολιτικό επίπεδο οι πολιτικοί του επίγονοι όλοι το γνωρί­ζουμε πια. Όπως γνωρίζουμε και τι πράττουν σήμερα οι... υποτελείς στους τοκογλύφους συμπρόεδροι της Ε.Ε. για το τρέχον εξάμη­νο Σαμαράς και Βενιζέλος, των οποίων η διακυ­βέρνηση σφραγίζει μια καταστροφή που εξε­λίσσεται επί χρόνια και κορυφώθηκε την εποχή των μνημονίων.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος