ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ

 

 Τα πάντα.. όλα.. θυσία στο κεφάλαιο..

 

 

Ευρύτερες διαστάσεις αναμένεται να λάβει στο αμέσως προσεχές  διάστημα η συζήτηση για τη βαφτισθείσα  συνταγματική αναθεώρηση από την επόμενη Βουλή. 

 

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς, στο μήνυμά του για τη νέα χρονιά, αναφέρθηκε θετικά στους σχεδιασμούς αυτούς, ενώ ήδη γι' αυτό το ζήτημα ακαδημαϊκοί, πανεπιστημιακοί, νομικοί και επιχειρηματίες, σε ημερίδες και συναντήσεις παρουσιάζουν το θέμα ως αναγκαιότητα κάτι που σε συνδυασμό με τα πρόσωπα προκαλεί κρύο ιδρώτα.. 

 

Οι συζητήσεις αυτές εντάσσονται στην επιχείρηση της θεσμικής θωράκισης  του αστικού συστήματος και της προσαρμογής του στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.. Τα πάντα, όλα, στο όνομά του..

Το 2013 συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια από τη συνταγματική αναθεώρηση του 2008 και μπορούν πλέον να ξεκινήσουν οι διαδικασίες της επόμενης συνταγματικής αναθεώρησης, όπως ορίζεται στο άρθρο 110 παρ. 6 του ισχύοντος Συντάγματος. Η συζήτηση που θα γίνει το επόμενο διάστημα στη Βουλή αφορά στο ποιες θα είναι οι αναθεωρητέες διατάξεις που θα πάνε για ψήφιση στην επόμενη Ολομέλεια (τη Βουλή που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές) και χρειάζονται 180 ψήφους για να αναθεωρηθούν.

Η συνταγματική αναθεώρηση συνιστά την εκστρατεία του καθεστώτος των τοκογλύφων αφ' ενός να αφαιρέσει δημοκρατικές κατακτήσεις που υπό συνθήκες λαϊκών αγώνων είχαν ενσωματωθεί στο Σύνταγμα και παραμένουν ακόμη και αφ' ετέρου, να κατοχυρώσει και θεσμικά στην νέα κατάσταση  την εξουσία του. 

Μια τέτοια προοπτική από κοινού με την εμμονή στο ευρωμπορντέλο το μόνο που θα σύρει στην δηλητηριώδη ουρά του, είναι νέες απογοητεύσεις, διαψεύσεις και άλλα χαμένα χρόνια, με το λαό να ελπίζει στις ψευδαισθήσεις  μιας δημοκρατικής διακυβέρνησης, ενώ η αστική τάξη θα παραμένει στην εξουσία.

Οι προτάσεις που έχουν ακουστεί μέχρι στιγμής, έρχονται - στο όνομα της επίτευξης «ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας» - να ζητήσουν παραπέρα αντιδραστικοποίηση των διατάξεων για τον έλεγχο και τη λειτουργία των κομμάτων, καθώς και την ανάγκη αλλαγών στον εκλογικό νόμο και τις συνταγματικές προβλέψεις, έτσι ώστε να υπηρετείται καλύτερα ο στόχος της συγκρότησης σταθερών αστικών κυβερνήσεων, με ικανότητα προώθησης της αντιλαϊκής πολιτικής.

Χαρακτηριστικά, σε συζήτηση που έγινε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών τέλη Νοέμβρη, με τη συμμετοχή δικαστικών, εκλογολόγων, πανεπιστημιακών (στους διοργανωτές φιγουράριζαν και οικονομικοί παράγοντες, όπως το ΙΟΒΕ και «σύμβουλοι επιχειρήσεων»), ακούστηκαν τοποθετήσεις ενάντια στον έντονο κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία της χώρας και στην έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Με λόγια απλά "νεοφιλελεύθερη ζούγκλα"..

Στο όνομα της υπεράσπισης του «φιλελεύθερου πολιτικού συστήματος» για παράδειγμα ζητείται η θεσμοθέτηση ασφαλιστικών δικλείδων ώστε να μην αρκεί μόνο η δήλωση ενός κόμματος ότι «δεν σκοπεύει στη βίαιη διάλυση του πολιτεύματος», αλλά να υπάρχει και έλεγχος για την ειλικρίνεια μιας τέτοιας δήλωσης.

Ζητήθηκε εξάλλου να κατοχυρωθεί ως εκλογικό σύστημα η ενισχυμένη αναλογική προς χάριν της «κυβερνησιμότητας». Αλλά και η όποια μείωση του ορίου εισόδου στη Βουλή στο 2% προτάθηκε, στόχευε όχι σε μια καλύτερη αντιπροσώπευση του λαού, αλλά στην ανεύρεση λύσεων σε αστικοκυβερνητικές δυσκολίες. 

Είναι χαρακτηριστικό το επιχείρημα ότι «το Μάη του 2012 το 19% του λαού έμεινε δίχως εκπροσώπηση επειδή δεν έπιασε το 3%. Αν το όριο ήταν 2% θα έμπαιναν στη Βουλή άλλα 4 κόμματα, φέρνοντας μαζί τους και άλλες καθεστωτικές εφεδρείες».

Ταυτόχρονα, γίνονται και προτάσεις για ενίσχυση του συστήματος ενάντια στην όποια προσπάθεια αμφισβήτησής του, όπως: Κατάργηση του άρθρου 86 για το ακαταδίωκτο των υπουργών, κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό και ενίσχυσή του με αρμοδιότητες, θέσπιση Συνταγματικού Δικαστηρίου, ασυμβίβαστο των ιδιοτήτων βουλευτή και υπουργού κ.ά.