Επωλούντο τεράστιες παραγωγικές μονάδες κατά τα πρότυπα της Ρουμανίας με αντίτιμο ένα ευρώ!!
Συνέπεια αυτών η δολοφονία του επικεφαλή της Treuhand, Detlev Rohwedder από τον κόκκινο στρατό
Έχω ως δημοσιογράφος ένα κόλλημα.. Τίποτα δεν γράφω ή δεν λέω δίχως να επικαλούμαι στοιχεία.. Στοιχεία απτά.. Από αυτά που στα ακροατήρια χαρακτηρίζονται ακαταμάχητα..Σε χθεσινό άρθρο μου έτσι με επίκεντρο μια έρευνα της δημοσκοπικής εταιρίας Gallup επί των πρώην Σοβιετικών δημοκρατιών σύμφωνα με την οποία η αναστροφή σε όφελος των κομμουνιστών των πολιτικών συναισθημάτων του λαού τους, είναι πλέον γεγονός, ιχνογράφησα λιτά μια εικόνα του -προ της καπιταλιστικής παλινόρθωσης- κοινωνικού status των λαών παραδειγματιζόμενος κυρίως από την Ανατολική Γερμανία..
Σήμερα αρχής γενομένης από την Ανατολική Γερμανία επίσης, θα παραθέσω το κατά ποιο τρόπο ξεκίνησε η καπιταλιστική λεηλασία των χωρών αυτών, (κυρίως αυτής, της Τσεχίας και της Ρουμανίας..) προκειμένου να εξηγηθεί το ασίγαστο μίσος που τρέφουν οι ανατολικογερμανοί στους δυτικογερμανούς.
Η λεηλασία της αναπτυγμένης σε όλους τομείς και κυρίως στην βαριά βιομηχανία και την ιατρική χώρας τους, ονομάζεται σκάνδαλο της Treuhand ! μας έγραψε αναγνώστης μας Έλληνας μετανάστης στο Βερολίνο επικουρικά, προσθέτοντας τα εξής: Επρόκειτο για το μεγαλύτερο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας της Ευρώπης αν όχι της υφηλίου και αφορούσε κατά 100% την Ανατολική και κατά 50% τη Δυτική Γερμανία.
Στην ανατολική Γερμανία πουλήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες και σε τυχάρπαστους επιχειρηματίες χιλιάδες επιχειρήσεις, συχνά ως απλά ακίνητα και αντί ενός (ευρώ) ναι ενός ευρώ!! , για να βρεθούν στο δρόμο -κατά τις πλέον μετριοπαθείς εκτιμήσεις - 2,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι. (σημ κλύδ: ας πρόσεχαν έλεος πλέον έναντι των ηλιθίων δεν υπάρχει)
Το Treuhand ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 1990 με ένα σκοπό να μετατρέψει την κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία της πρώην Ανατολικής Γερμανίας σε μία οικονομία της αγοράς. (αυτής που έχει καταστρέψει τους λαούς..) Χωρίς σχέδιο πάνω στο οποίο να κινηθούν ή έστω κάποιο παλαιότερο παράδειγμα να ακολουθήσουν, τα στελέχη του παραδέχονταν τότε ότι ακολουθούσαν τη στρατηγική του «βλέποντας και κάνοντας», ουσιαστικά μαθαίνοντας στην πράξη. (γιατί δικά τους ήταν να τα πονέσουν;)
Ο πρώτος επικεφαλής του Treuhand, ο μάνατζερ (έτσι ονομάζουν σήμερα τα κορυφαία αρπακτικά) από τη Δυτική Γερμανία Detlev Rohwedder λειτουργούσε με μία αρχή· Έπρεπε να κάνει όσες περισσότερες αποκρατικοποιήσεις μπορούσε το ταχύτερο δυνατό. (κάτι σαν πάρτα όλα δηλαδή..)
Με την ίδρυσή του, το Treuhand απέκτησε την ιδιοκτησία 22.000 μικρών επιχειρήσεων και 8.000 βιομηχανιών που απασχολούσαν 4 εκατ. άτομα καθώς και τεράστιων εκτάσεων γης, μεταξύ των οποίων το 28% της αγροτικής και τα δύο τρίτα της δασικής γης της Ανατολικής Γερμανίας.
Επιχειρήσεις από βιομηχανίες χημικών (τομέας επί του οποίου πρωταγωνιστούσε παγκοσμίως η Ανατολική Γερμανία) έως κινηματογραφικά στούντιο και από ναυπηγεία και ιπποδρόμους έως κομμωτήρια έπρεπε να βρουν νέους ιδιοκτήτες. Από το 97% της οικονομικής δραστηριότητας της πρώην Ανατολικής Γερμανίας η Βόννη ήλπιζε να βγάλει κέρδος 6 δισ. δολαρίων.
Ο ίδιος ο Rohwedder είχε πει: «Όλη η σαλάτα αξίζει περίπου 530 εκατ. δολάρια». Η ομάδα των «Treuhand γιάπηδων», των νεαρών Δυτικογερμανών που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία μιας θέσης που προσέφερε καλά χρήματα αλλά και μία απαράμιλλη εσωτερική γνώση της οικονομίας της Ανατολικής Γερμανίας, αναζητούσε αγοραστές στη Δυτική Γερμανία, στο εξωτερικό, αλλά απευθυνόταν και στις ίδιες τις διοικήσεις και τους υπαλλήλους των προς πώληση επιχειρήσεων, σε μία προσπάθεια να αντιγράψει το μοντέλο των Mittelstand, των μεσαίου μεγέθους οικογενειακών επιχειρήσεων που υπήρξαν η ραχοκοκαλιά της γερμανικής οικονομίας.
Στο τέλος, το 92% των επιχειρήσεων κατέληξε σε γερμανικά χέρια, (δηλαδή σε χέρια της Γερμανικής άρχουσας τάξης) αν και κάποιες προσέλκυσαν πολύ γνωστούς ξένους αγοραστές, όπως οι Dow Chemical, Coca Cola, McDonald’s, Philip Morris και General Motors.
Το Treuhand υποτίθεται ότι έκανε προσπάθειες να προστατεύσει τις θέσεις εργασίας, επιλέγοντας συχνά τον αγοραστή που μπορεί να μην έδινε το υψηλότερο τίμημα, αλλά δεσμευόταν να κάνει τις λιγότερες απολύσεις. Άλλες φορές, επιδοτούσε έως και το 90% της αμοιβής των εργαζομένων. Το αποτέλεσμα ωστόσο το διέψευδε πανηγυρικά. Η δράση του προκάλεσε κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας στη Γερμανία, με το κλίμα δυσαρέσκειας να εκδηλώνεται με τη δολοφονία του Rohwedder από τη Φράξια Κόκκινος Στρατός, μόλις λίγους μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του.
Παρά τις προσπάθειές του να απορρίψει τυχόν κερδοσκόπους (εδώ γελάνε) και να προτιμήσει μόνο τους λεγόμενους στρατηγικούς αγοραστές, δεν έλειψαν οι καταγγελίες ότι μερικές δεκάδες γύπες της Δυτικής Γερμανίας υπερπλούτισαν από τη διαδικασία.
Ο τελικός απολογισμός ήταν η αποκρατικοποίηση 15.102 επιχειρήσεων και η επιστροφή άλλων 4.358 εταιρειών στους αρχικούς τους ιδιοκτήτες.
Νέους αγοραστές βρήκαν 25.000 μικρά καταστήματα (που στις περισσότερες περιπτώσεις πουλήθηκαν στους εργαζομένους τους) αλλά και 36.800 ακίνητα, ενώ 3.718 επιχειρήσεις ρευστοποιήθηκαν ή έκλεισαν.
Έως το Δεκέμβριο του 1994, όταν ολοκλήρωσε το έργο του, το Treuhand είχε συγκεντρώσει έσοδα σχεδόν 50 δισ. Δολαρίων ενώ η διαδικασία είχε κοστισει 220 δις!! Φαντάσου Κλύδωνα το αστρονομικό ύψος της ληστείας και το μεγάλο φαγοπότι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου