ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΡΕΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΡΑ Η ΠΑΠΑΡΗΓΑ..

 Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Ανατρίχιασα σύγκορμος στην φράση αυτή γιατί το περιέχον από το περιεχόμενό της έκρυβε ολάκερη την μεταπολεμική αλήθεια των ηττημένων νικητών. Αυτών που από κοινού με τους πέραν των ανατολικών ακτών του Ατλαντικού νταβάδες του Νεοελληνικού κράτους άνοιξαν την σπλήνα ενός εμφυλίου για να τρέξει το αίμα πολύ. Αυτών που ξαπόστειλαν στις στοές του Βελγίου, στις φάμπρικες της Γερμανικής αναγέννησης, στις φάρμες των εστιατορίων της Αυστραλίας και της Αμερικής και στην αυτοεξορία των Σοβιετικών δημοκρατιών, το σπανιότερο ορυκτό του τόπου. Την ψυχή του.. Την ψυχή που του υποσχόταν πως μετά την απελευθέρωσή του θα τον απογείωνε για το άστρο του δικαίου και της ανεξαρτησίας με τους δικούς της στροβίλους.. Μα κάπου εκεί έχασε τις συντεταγμένες τους..

Για να μετασχηματίσει έτσι την αντιπαροχή σε αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας κατά τα θέλω των νικητών μαυραγοριτών.  Δεν θα ήταν όνειρο ένα τριάρι στο Παγκράτι ή την Κυψέλη με τον εφιάλτη του χαφιέ της ασφάλειας στην θέση του θυρωρού. Εγκιβώτισαν τους γονείς μας σε κατακόρυφα σπήλαια από μπετόν αρμέ, ή κατ’ άλλους οπλισμένου σκυροδέρματος. Για να μας βρει απομονωμένους και σκόρπιους η δολοφονική χούντα των επίορκων συνταγματαρχών ξεκινώντας νέους κύκλους απηνών διώξεων..  Προκειμένου να ολοκληρώσει ό,τι οι κατοχικοί δωσίλογοι άφησαν ημιτελές. Τον διαμελισμό της χώρας που ξεκίνησε το 1922 στην Μικρή Ασία..

Διχοτόμησε την Κύπρο χαρίζοντας το άλλο μισό της καρδιάς μας στον Αττίλα της εισβολής, αλλά έχοντας προηγουμένως χαρίσει χρέη, δημόσια οικόπεδα και δάνεια στους «δηλωσίες» της αριστεράς, για την ανέγερση της τουριστικής συνείδησης που θα εξελισσόταν σήμερα σε βαριά μας βιομηχανία. Κατά τον τρόπο αυτό είχε εξασφαλίσει την ένοχη σιωπή του ίδιου όχλου που αργότερα -και όταν οι υπερατλαντικές μαριονέτες της επταετούς ψυχοπάθειας συνωστίζονταν έντρομοι πίσω από τα φρύδια του Καραμανλή για να διασωθούν- αυτός o όχλος κρυβόταν πίσω από μια αυθαίρετη νομική κατασκευή. Το στιγμιαίο. Κάπως έτσι διαχύθηκε στην συνέχεια το πλήθος αυτό σαν νοθευμένο καύσιμο στην λειτουργία των εμβόλων της διπολικής μηχανής..

Όσοι από τους δημοκράτες το οσφράνθηκαν, ή εξήλθαν πανικόβλητοι της στάνης ή πήδηξαν του τρένου εν κινήσει.. Συνέπεια αυτών ήταν ή να τους κατασπαράξει ο λύκος ή να τραυματιστούν θανάσιμα.. Πολιτικά, οικονομικά κοινωνικά..  Οι υπόλοιποι της προσωπικής βολής και ιδιοτέλειας εξακολουθούσαν να την ανατροφοδοτούν πολιτικά ώσπου αφίχθη το τρένο στο σημείο μηδέν της ιστορικής του διαδρομής. Την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.. Ή επί το ορθότερο στην Ευρώπη του Χάλυβα..

Γνώριζαν άπαντες πως δι αυτής έριχναν τα χρυσόψαρα στο ενυδρείο με τους καρχαρίες και πως οι πιθανότητες επιβίωσής μας θα ήταν μηδενικές. Αλλά γνώριζαν επίσης πως μέσα στο εύθραυστο ψυχροπολεμικό κλίμα εκείνης της περιόδου αν δεν μας εγκλώβιζαν σε μια επίχρυση φυλακή οι πιθανότητες ενός πολιτικού ατυχήματος που θα υπονόμευε τα συμφέροντα της δύσης και της εγχώριας ολιγαρχίας ήταν μεγάλες..

Έτσι και συνέβη. Ο εκσυγχρονισμένος Έλληνας του μακάριου «υπερεγώ» άρχισε να συστήνεται με το σούσι και το ουΐσκυ για να αλληλοεκτιμηθούν σφόδρα. Τόσο που οι δείκτες των εισαγωγών τρελάθηκαν. Αυτό που δεν πρόσεξε ή δόλια δεν του το επισήμανε κανείς, ήταν πως οι συγκεκριμένοι δείκτες υπάκουαν στον μαθηματικό κανόνα πού ήθελε τις σχέσεις τους με τις εξαγωγές αντιστρόφως ανάλογες. Όσο αυξάνονταν οι πρώτες (εισαγωγές) τόσο βυθίζονταν στο άπειρο οι δεύτερες. (εξαγωγές). Δεν μπήκε έτσι ποτέ στην διαδικασία ενός βασικού ερωτήματος. «Αφού δεν παράγω πως τρώω;» Και δεν αναρωτήθηκε γιατί πράγματι εξήγαγε προς τους .. "κουτόφραγκους" ό,τι ως τα τότε είχε παραχθεί..   Μόνο που αυτό δεν ήταν άλλο από την εξαγωγή ή το ξεπούλημα (το ουσιαστικό εδώ είναι αδιάφορο) των θέσεων εργασίας..  Τα Εοκικά φιρμάνια για το σφράγισμα εστιών παραγωγής εκτοξεύονταν σε ριπές κατά ριπές, αλλά αυτός μέσα στην επίπλαστη ευδαιμονία του το μόνο που φρόντισε να πληροφορηθεί και να αποστηθίσει ήταν ο κωδικός του ΑΤΜ για την ψευδαισθητική αποκατάσταση του εισοδήματός του μετά το Μητσοτάκειο μηδέν + μηδέν = 14! Οι "αγορές" όμως δεν "αποκαθιστούσαν".. Δάνειζαν τα κλοπιμαία.. 

Επρόκειτο για ένα ενδιάμεσο σταθμό που κατά τον επόμενο η οικονομική τάξη θα αποκαθίστατο από τον γνωστό Αυλικό του Ιερατείου των Βρυξελλών ο οποίος:  Της Goldman Sachs με το αζημίωτο ωθούσης και του Παπαδήμου παρόντος, δόξη και τιμή  τον ενέταξε στο ευρώ. Προηγουμένως είχε δια λόγων και έργων συνεργήσει στην μεγάλη ληστεία του χρηματιστηρίου, αλλά ως γνωστό από το μέγεθος του αδικήματος εξαρτάται και ο κολασμός. Όσο υψηλό είναι αυτό τόσο ταπεινή είναι και η τιμωρία.. Ώσπου μηδενίζεται όταν το ύψος του εγκλήματος καταστεί δυσθεώρατο. 

Ετάφη έτσι ο Ελληναράς ως μούμια σε μια σύγχρονη πυραμίδα της χρηματιστηριακής αρχιτεκτονικής, αλλά ο «πονηρόβλαχος»  δεν το έβαλε ούτε στιγμή κάτω. Θα εξισορροπούσε τις ανισορροπίες καταδικάζοντας τον χαλίφη εν ονόματι του νέου χαλίφη που του υποδείκνυαν ή ενθρόνιζαν οι άρχοντές του. Με ή χωρίς το Μιντιακό δαχτυλίδι. Επρόκειτο για πράκτορες είτε της CIA είτε της Stazi στα οικονομικά δουκάτα των οποίων άπαντες σήμερα βαρούν προσοχή. Από τους θρόνους τους εκπορεύονταν οι διαταγές του τύπου «φύγε έλα εσύ» αλλά διέθεταν την μαγική ικανότητα να μεταθέτουν δια της ιδιωτικής τηλοψίας την βούλησή τους στον όχλο, που κινούμενος στην βάση των εξαρτημένων ανακλαστικών, τους έδινε οικειοθελώς, ό,τι φλέγονταν να του πάρουν. Τον πλούτο του..

Για να έρθει ως φυσική συνέπεια αυτού, το Καστελόριζο. Επρόκειτο για την  κατάληξη του μεταπολεμικού μας ταξιδιού στην γη των παραισθήσεων. Από την άκρη αυτή της Ελλάδας αλλά ως αποδείχθηκε και της ζωής, άρχισε το ξήλωμα των ψευδαισθήσεων στα κινηματογραφικά εργαστήρια παραγωγής κινούμενων σκίτσων της τοκογλυφίας (ή των Αγορών). Σκηνή τη σκηνή αποκαλυπτόταν το όνομα του σκηνοθέτη και των συνεργών του και κυρίως το σενάριο της φρίκης που είχαν μεθοδικά συντάξει για το μέλλον του ελληνικού λαού. Ο ξαφνικός θάνατος. Όφειλαν να μας έχουν προϊδεάσει τα μηνύματα που διαδέχονταν το ένα του άλλου με τις δικαστικές ιεραρχήσεις των «Αγορών» υψηλότερα από τις κοινωνίες και τους ανθρώπους, όπως για παράδειγμα στις περιπτώσεις του «Σάμινα» της «Ρικομέξ» της «φλεγόμενης Ηλείας» και της «Βόνταφον»..  Πάνκουφοι ως Βούδες όμως στις ηχηρότατες αυτές εκρήξεις, εξακολουθούσαμε να βηματίζουμε στο ναρκοπέδιο των πολιτικών μυθευμάτων ακόμη και πέραν του Καστελόριζου..

Για να ανατιναχθούμε απεγνωσμένοι στο άπειρο της βλακείας όσοι δια θαύματος είχαμε ως τα τώρα λάθρα επιβιώσει, μέσα από την εκρηκτική φράση «καλλίτερα οι τράπεζες παρά η Παπαρήγα!!» Άξιοι πανάξιοι της μοίρας μας που θέλει να δικαιώνουμε κατά συρροή και εξακολούθηση τον μεγάλο δάσκαλο του Έθνους. Τον Ευάγγελο Παπανούτσο. Θα κάνεις λάθος είχε γράψει αν ανοίξεις μια σήραγγα διαφυγής σε έναν μακροχρόνια φυλακισμένο. Γιατί θα τυφλωθεί από το φως της ελευθερίας και θα επιστρέψει πανικόβλητος στο κελί του!!