Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥ 2014

 Δημήτρης Μηλάκας

Τι να περιμένει κανείς το 2014; Το φως στο τούνελ που υπόσχεται ο πρωθυπουργός; Το πρωτογενές πλεόνασμα που «μετράει» ο Στουρνάρας; Την ολοκλήρωση του εκσυγχρονισμού των δομών του Δημοσίου, για τον οποίο σκλη­ρά εργάζεται ο Μητσοτάκης; Τη μετατροπή της Ελλάδας σε «Σουηδία» του Νότου στον τομέα της υγείας, για την οποία παλεύει ο Γεωργιάδης; Τον δίκαιο και εποικοδομητικό τρόπο με τον οποίο θα μοιράσει τα κονδύλια του ΕΣΠΑ ο Χατζηδάκης; Την είσοδο του ελληνικού συστή­ματος παιδείας στον εικοστό πρώτο αιώνα, για το οποίο μόχθησε ο Αρβανιτόπουλος; Τη μετα­τροπή της ΝΕΡΙΤ σε CNN, σύμφωνα με το όρα­μα των Κεδίκογλου και Καψή;


Τι να περιμένει κανείς το 2014; Την επιβρά­βευση των θυσιών της ελληνικής κοινωνίας από τους τοκογλύφους - εταίρους και δανει­στές μας; Την έξοδο στις αγορές; Την επανεκ­κίνηση της ελληνικής βιομηχανίας; Την έξαρση των εξαγωγών; Την πλημμύρα των ξένων επεν­δύσεων;

Τι να περιμένει κανείς το 2014; Τον μεγαλει­ώδη πολιτικό χειρισμό και την αξιοποίηση της ελληνικής προεδρίας στην Ε.Ε. από τους μετρ Σαμαρά και Βενιζέλο, που θα αλλάξει τους πα- γκόσμιους συσχετισμούς; Την κάθαρση του κυκλώματος των μιζαδόρων των εξοπλιστικών και άλλων δημόσιων δαπανών; Την παραδειγ­ματική τιμωρία των ενόχων; Την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης των λαλίστατων υπεύθυ­νων, συνοδευόμενη από μια γνήσια συγγνώμη, σιωπή και αποχώρηση;

Πιστεύουμε στις «άγιες μέρες» και στη δυ­ναμική τους, όχι όμως στα παραμύθια. Στις πα­ραμυθένιες υποσχέσεις που διατυπώνονται με τόση ευκολία από τους ιθύνοντες έχει πάψει πια να πιστεύει και η συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας. Γνωρίζουμε όλοι πια τι ακριβώς ζήσαμε μέσα στο 2013 και, αντιμέ­τωποι με την ανεργία, την υποαπασχόληση, την ελαστικοποιημένη αμοιβή και την εφορία, είναι αδύνατον να χάψουμε τις «ιστορίες» των επαγ­γελματιών παραμυθάδων.

Τι μένει να περιμένουμε λοιπόν; Ίσως όχι και πολλά, αλλά τουλάχιστον μια στιγμή. Τη στιγ­μή που θα προσεγγίσουμε την κάλπη, για τις ευρωεκλογές, τις εκλογές για την Τοπική Αυτο­διοίκηση και ενδεχομένως τις εθνικές εκλογές. Ξέρουμε ότι δεν αρκεί, αλλά φανταζόμαστε πως θα είναι η μέγιστη (και ίσως η μόνη) ικανο­ποίηση που μας περιμένει μέσα στο 2014.