ΨΑΧΝΕΙ Ο ΟΜΠΑΜΑ ΣΥΝΕΝΟΧΟΥΣ ΣΤΟ ΕΚ ΠΡΟ ΜΕΛΕΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑ

«Με απόλυτη ειλικρίνεια ομολογώ πως η αμερικανική εξωτερική πολιτική, μου θυμίζει μερικές φορές ακριβώς, τη συμπεριφορά της Γερμανίας υπό τον κάιζερ Γουιλιέλμο Β’»:
Albert Einstein “The Military Mentality” (1947).

Πέταξε τη μπάλλα

στο Κογκρέσο

 Δ εν έχουμε ξεχάσει τα «ατράνταχτα στοιχεία», για την «γενοκτονία στο Κοσσυφοπέδιο»

, που οδήγησαν τον πρόεδρο Κλίντον να διατάξει τους βομβαρδισμούς στην πρώην Γιουγκοσλαβία, με αποτέλεσμα να ξεπεράσουν τους 2.000 οι άμαχοι που βρήκαν το θάνατο από τις ΝΑΤΟϊκές βόμβες. Και να διαλυθεί η ομοσπονδία στα εξ ών συνετέθη, αλλά και λοιπά «δημοκρατικά» αλλά απόλυτα ελεγχόμενα κρατίδια…

 Δεν ξεχνάμε πως ο  αριθμός των αμάχων που βρήκαν το θάνατο από την αμερικανο-βρετανική επίθεση και κατοχή  στο Ιράκ, ξεπερνά τους 1.455.590.
 Γνωρίζουμε ότι  στο Αφγανιστάν δεν υπάρχουν στοιχεία για τους νεκρούς αμάχους. Εκεί ο κόσμος είναι «παιδιά ενός κατώτερου θεού». Και δεν έχουν συγκεντρωθεί ο αριθμός για τα θύματα –ως και προσκαλεσμένων σε γλέντι γάμου- που έχουν δεχθεί αμερικανικές βόμβες κατακέφαλα.

 
  Η απόφαση του προέδρου Ομπάμα, να ζητήσει την έγκριση του Κογκρέσου  για το «περιορισμένο στρατιωτικό πλήγμα εναντίον της Συρίας» δείχνει ότι ακόμα ψάχνει για συνενόχους στο προμελετημένο του έγκλημα. Απομονωμένος από τους Βρετανούς και τους Καναδούς -πρόθυμους ως τώρα συμμάχους των ΗΠΑ στις εισβολές σε ξένες χώρες, με ψεύτικες προφάσεις- καταφεύγει πλέον σε «εσωτερικό δανεισμό».
 
  Η «χρήση περιορισμένης στρατιωτικής ισχύος» που προτείνει, συνεπικουρεί στην τη βελτίωση της δεινής θέσης των ανταρτών, που ύστερα από δυόμιση χρόνων αγώνα, αναγκάζονται να καταφύγουν σε προβοκατόρικα μέσα προκειμένου να εξαναγκάσουν στρατιωτική επέμβαση εναντίον του Άσαντ.


 Αλλά τι δεν μας είπε στο χθεσινοβραδινό διάγγελμά του ο αμερικανός πρόεδρος:
 
# Πως το παιχνίδι είναι σικέ, αφού  το Κογκρέσο έχει ζητήσει να συμμετάσχει στις όποιες αποφάσεις ληφθούν, όπως προκύπτει από επιστολή-έκκληση προς τον Αμερικανό πρόεδρο, την οποία συνυπογράφουν 200 βουλευτές και από τα δύο κόμματα.
 
 # Πως με την απόφασή του να επιτεθεί εναντίον του καθεστώτος Άσαντ, (έστω και χωρίς να πατήσει μπότα αμερικανού στρατιώτη σε συριακό έδαφος) σημαίνει ότι συμμαχεί επίσημα με την αλ-Κάιντα.
 
#   Αδιαφορεί και αποσιωπά για τις επιθέσεις των συμμάχων του αντικαθεστωτικών ανταρτών, όπως εκείνη που έγινε στις 29 Μαΐου εναντίον του χωριού al-Duvair κοντά στη δυτική επαρχία Χομς στα σύνορα με το Λίβανο, ‘όταν ένοπλοι αντάρτες ξεκλήρισαν ολόκληρο το χριστιανικό χωριό σκοτώνοντας τους κατοίκους , χωρίς να κάνουν διάκριση στα γυναικόπαιδα.
 
  #  Παρά την πρόταση του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, δεν παρουσίασε τα «ατράνταχτα στοιχεία» που του έδωσαν οι αμερικανικές (μήπως οι ισραηλινές;) μυστικές υπηρεσίες και «αποδεικνύουν» την χρήση χημικών στην επίθεση της 21ης Αυγούστου στη Γκούτα από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας…
 
  Παρ΄όλα αυτά επιμένει στην χρήση «περιορισμένου στρατιωτικού πλήγματος» για να τιμωρηθεί ο Άσαντ, αλλά ταυτόχρονα υποστηρίζει πως πρόκειται «για επίθεση με στόχο να διασωθεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια», επειδή πάντοτε πίστευε, πως «η δύναμή μας έχει τις ρίζες της όχι στην στρατιωτική μας ισχύ, αλλά στο παράδειγμα διακυβέρνησης του λαού από το λαό και για το λαό»… μπλα, μπλα, μπλα. «και θα συνεχίσω χωρίς να ζητήσω την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που βρίσκεται σε παράλυση και απρόθυμο να θέσει τον Άσαντ προ των ευθυνών του».
 
  Παρά την επιχειρηματολογία του υπέρ του στρατιωτικού πλήγματος, παραδέχεται όμως πως θα πρέπει «μάθει ο αμερικανικός λαός ότι δεν μπορούμε να επιλύσουμε την σύγκρουση στη Συρία στρατιωτικά… που θα συνεχιστεί για χρόνια, και δεν επιθυμούμε να βάλουμε το στρατό μας στη μέση του πολέμου ενός άλλου».
 
  Και ο νοών νοήτω, πως ο Ομπάμα ψάχνει να βρει συνενόχους  στην δήλωσή του περί «κόκκινης γραμμής», χωρίς να έχει βρει ακόμη την διάδοχη κατάσταση στο συνονθύλευμα των ανταρτικών δυνάμεων που πάνε να διαλύσουν –κάθε μία οργάνωση για λογαριασμό της- τη Συρία.
 
  «Στο Ισραήλ επικρατεί ηρεμία και αίσθηση ασφαλείας και οι πολίτες γνωρίζουν ότι είμαστε έτοιμοι για όλα τα σενάρια», δήλωσε χτες  κατά την έναρξη της εβδομαδιαίας συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου ο πρωθυπουργός Μπίμπι Νετανιάου προθέτοντας πως «Οι εχθροί μας έχουν πολύ καλούς λόγους να μη θέλουν να δοκιμάσουν τη δύναμή μας».
 
  Επόμενο δεν είναι; Αφού βάζουν να βγάλουν άλλοι τα κάστανα από τη φωτιά…
  Μπορεί η χρηματοδότηση της όλης επιχείρησης να γίνεται από τη Σαουδική Αραβία και άλλα κρατίδια του Κόλπου, που επιθυμούν μετά την Συρία να ακολουθήσει και το ξεκαθάρισμα των διαφορών με τους Χεσμπολά στο Λίβανο και τους Σιίτες μουλάδες του Ιράν. Το «πάπλωμα»  ωστόσο θα το πληρώσουμε όλοι εμείς, με την αναταραχή   δημιουργεί η «προσμονή της επίθεσης» και όσα πρόκειται να ακολουθήσουν στις διεθνείς χρηματαγορές με κερδισμένους τους σπεκουλαδόρους του Χρυσού και του Πετρελαίου.
 
 Το ερώτημα είναι αν θα αντέξει η ευρωπαϊκή οικονομία στην σχεδιαζόμενη από τους "ενδιαφερόμενους", -λόγω της παράτασης της κρίσης- εκτίναξη  της τιμής του πετρελαίου στα 130 και πλέον $ το βαρέλι.